1 Ein Lied im höhern Chor. Sie haben mich oft gedränget von meiner Jugend auf, so sage Israel;

2 sie haben mich oft gedränget von meiner Jugend auf; aber sie haben mich nicht übermocht.

3 Die Pflüger haben auf meinem Rücken geackert und ihre Furchen lang gezogen.

4 Der HErr, der gerecht ist, hat der GOttlosen Seile abgehauen.

5 Ach; daß müßten zuschanden werden und zurückkehren alle, die Zion gram sind!

6 Ach, daß sie müßten sein wie das Gras auf den Dächern, welches verdorret, ehe man es ausrauft,

7 von welchem der Schnitter seine Hand nicht füllet, noch der Garbenbinder seinen Arm voll,

8 und die vorübergehen, nicht sprechen: Der Segen des HErrn sei über euch; wir segnen euch im Namen des HErrn!

1 En vallfartssång. Mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom -- så säge Israel --

2 mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom, dock blevo de mig ej övermäktiga.

3 På min rygg hava plöjare plöjt och dragit upp långa fåror.

4 Men HERREN är rättfärdig och har huggit av de ogudaktigas band.

5 De skola komma på skam och vika tillbaka, så många som hata Sion.

6 De skola bliva lika gräs på taken, som vissnar, förrän det har vuxit upp;

7 ingen skördeman fyller därmed sin hand, ingen kärvbindare sin famn,

8 och de som gå där fram kunna icke säga: »HERRENS välsignelse vare över eder! Vi välsigna eder i HERRENS namn.»