1 [Depois todos foram para casa, mas Jesus foi para o monte das Oliveiras. 2 De madrugada ele voltou ao pátio do Templo, e o povo se reuniu em volta dele. Jesus estava sentado, ensinando a todos. 3 Aí alguns mestres da Lei e fariseus levaram a Jesus uma mulher que tinha sido apanhada em adultério e a obrigaram a ficar de pé no meio de todos. 4 Eles disseram:

— Mestre, esta mulher foi apanhada no ato de adultério. 5 De acordo com a Lei que Moisés nos deu, as mulheres adúlteras devem ser mortas a pedradas. Mas o senhor, o que é que diz sobre isso?

6 Eles fizeram essa pergunta para conseguir uma prova contra Jesus, pois queriam acusá-lo. Mas ele se abaixou e começou a escrever no chão com o dedo. 7 Como eles continuaram a fazer a mesma pergunta, Jesus endireitou o corpo e disse a eles:

— Quem de vocês estiver sem pecado, que seja o primeiro a atirar uma pedra nesta mulher!

8 Depois abaixou-se outra vez e continuou a escrever no chão. 9 Quando ouviram isso, todos foram embora, um por um, começando pelos mais velhos. Ficaram só Jesus e a mulher, e ela continuou ali, de pé. 10 Então Jesus endireitou o corpo e disse:

— Mulher, onde estão eles? Não ficou ninguém para condenar você?

11 — Ninguém, senhor! — respondeu ela.

Jesus disse:

— Pois eu também não condeno você. Vá e não peque mais!]

1 Jesus aba goht zum Elberg.

2 Un frehmorgens kummt da wieda in d Tempel, un alles Volk kummt zue nem, un na(er) het sich anekockt un lehrt sie.

3 Aba d Schriftglehrti un Pharisäer bringe ä Wieb zue nem, de bim Ehebruch packt wore isch, un schtelle sie in d Middi

4 un sage zue nem: Meischta, des Wieb isch uf frischa Tat bim Ehebruch packt wore.

5 Moses aba het uns(us) im Gsetz bpfohle, solchi Wieba z schteinige. Was saisch dü?

6 Des sage sie aba, um ne z vusueche, dmit sie nen vuklage kennte. Aba Jesus buckt sich un schribt mit däm Finga uf d Bode.

7 Als sie etze wieda mache, nen z froge, schtoht da uf un sait zue nene: Wer unda äich ohni Sinde isch, der werf d erschte Schtei (Wackes) uf sie.

8 Un na(er) buckt sich wieda un schribt uf d Bode.

9 Als sie aba des ghärt hän, gehn sie wäg, eina nohch rem andere, di Älteschte zerscht; un Jesus bliebt ällei mit däm Wieb, de in d Middi schtoht.

10 Jesus aba schtoht uf un het sie gfrogt: Wo sin sie, Wieb? Het di nemads vudammt?

11 Sie git zantwort: Nemads, Herr. Un Jesus sait: So vudamm i(ich) di au nit; gang hi un sindige etze nimi.