1 'n Onderwysing van Dawid, toe hy in die spelonk was. 'n Gebed.
2 Hardop roep ek die HERE aan, hardop smeek ek die HERE.
3 Ek stort my klagte uit voor sy aangesig; ek maak voor sy aangesig my nood bekend.
4 As my gees in my versmag, dan ken U my pad. Op die pad wat ek moet gaan, het hulle 'n vangnet vir my gespan.
5 Ek sien uit na regs en kyk, maar daar is niemand wat my ken nie; die toevlug is vir my verlore; niemand vra na my nie.
6 Ek roep U aan, o HERE! Ek sê: U is my skuilplek, my deel in die land van die lewendes.
7 Luister na my smeking, want ek is baie swak; red my van my vervolgers, want hulle is vir my te sterk. [ (Psalms 142:8) Lei my siel uit die gevangenis om u Naam te loof. Die regverdiges sal my omring as U aan my goed doen. ]
1 I cry with my voice unto Jehovah;
With my voice unto Jehovah do I make supplication.
2 I pour out my complaint before him;
I show before him my trouble.
3 When my spirit was overwhelmed within me,
Thou knewest my path.
In the way wherein I walk
Have they hidden a snare for me.
4 Look on my right hand, and see;
For there is no man that knoweth me:
Refuge hath failed me;
No man careth for my soul.
5 I cried unto thee, O Jehovah;
I said, Thou art my refuge,
My portion in the land of the living.
6 Attend unto my cry;
For I am brought very low:
Deliver me from my persecutors;
For they are stronger than I.
7 Bring my soul out of prison,
That I may give thanks unto thy name:
The righteous shall compass me about;
For thou wilt deal bountifully with me.