1 God van wraak, o HERE, God van wraak, verskyn in ligglans!

2 Verhef U, o regter van die aarde, vergeld die trotsaards hulle dade!

3 Hoe lank sal die goddelose, o HERE, hoe lank sal die goddelose jubel?

4 Hulle smaal, hulle praat onbeskaamd -- al die werkers van ongeregtigheid verhef hulle.

5 o HERE, hulle verbrysel u volk, en hulle verdruk u erfdeel.

6 Hulle maak die weduwee en die vreemdeling dood en vermoor die wese

7 en sê: Die HERE sien dit nie, en die God van Jakob merk dit nie.

8 Let op, o onverstandiges onder die volk, en julle dwase, wanneer sal julle verstandig word?

9 Sou Hy wat die oor plant, nie hoor nie, of Hy wat die oog formeer, nie sien nie?

10 Sou Hy wat die nasies tugtig, nie straf nie -- Hy wat die mens kennis leer?

11 Die HERE ken die gedagtes van die mense -- dat hulle nietigheid is.

12 Welgeluksalig is die man, o HERE, wat U onderrig en wat U leer uit u wet,

13 om hom rus te gee van die dae van teëspoed, totdat die kuil vir die goddelose gegrawe word.

14 Want die HERE sal sy volk nie verwerp en sal sy erfdeel nie verlaat nie;

15 want die regspraak sal terugkeer tot geregtigheid, en al die opregtes van hart sal dit volg.

16 Wie sal vir my optree teen die kwaaddoeners? Wie sal my bystaan teen die werkers van ongeregtigheid?

17 As die HERE vir my nie 'n hulp was nie, dan het my siel gou in die stilte gewoon.

18 As ek dink: My voet wankel -- dan ondersteun u goedertierenheid my, o HERE!

19 As my gedagtes binne-in my vermenigvuldig, dan verkwik u vertroostinge my siel.

20 Het die regterstoel wat onheil stig, met U gemeenskap; wat moeite versin teen die insettinge in?

21 Hulle bestorm die lewe van die regverdige en veroordeel onskuldige bloed.

22 Maar die HERE is 'n rotsvesting vir my, en my God die rots van my toevlug.

23 En Hy laat hulle ongeregtigheid op hulle terugkeer en verdelg hulle in hul boosheid; die HERE onse God verdelg hulle.

1 O Jehovah, thou God to whom vengeance belongeth,

Thou God to whom vengeance belongeth, shine forth.

2 Lift up thyself, thou judge of the earth:

Render to the proud their desert.

3 Jehovah, how long shall the wicked,

How long shall the wicked triumph?

4 They prate, they speak arrogantly:

All the workers of iniquity boast themselves.

5 They break in pieces thy people, O Jehovah,

And afflict thy heritage.

6 They slay the widow and the sojourner,

And murder the fatherless.

7 And they say, Jehovah will not see,

Neither will the God of Jacob consider.

8 Consider, ye brutish among the people;

And ye fools, when will ye be wise?

9 He that planted the ear, shall he not hear?

He that formed the eye, shall he not see?

10 He that chastiseth the nations, shall not he correct,

Even he that teacheth man knowledge?

11 Jehovah knoweth the thoughts of man,

That they are vanity.

12 Blessed is the man whom thou chastenest, O Jehovah,

And teachest out of thy law;

13 That thou mayest give him rest from the days of adversity,

Until the pit be digged for the wicked.

14 For Jehovah will not cast off his people,

Neither will he forsake his inheritance.

15 For judgment shall return unto righteousness;

And all the upright in heart shall follow it.

16 Who will rise up for me against the evil-doers?

Who will stand up for me against the workers of iniquity?

17 Unless Jehovah had been my help,

My soul had soon dwelt in silence.

18 When I said, My foot slippeth;

Thy lovingkindness, O Jehovah, held me up.

19 In the multitude of my thoughts within me Thy comforts delight my soul.

20 Shall the throne of wickedness have fellowship with thee,

Which frameth mischief by statute?

21 They gather themselves together against the soul of the righteous,

And condemn the innocent blood.

22 But Jehovah hath been my high tower,

And my God the rock of my refuge.

23 And he hath brought upon them their own iniquity,

And will cut them off in their own wickedness;

Jehovah our God will cut them off.