1 א הידעת--עת לדת יעלי-סלע חלל אילות תשמר br
2 ב תספר ירחים תמלאנה וידעת עת לדתנה br
3 ג תכרענה ילדיהן תפלחנה חבליהם תשלחנה br
4 ד יחלמו בניהם ירבו בבר יצאו ולא-שבו למו br
5 ה מי-שלח פרא חפשי ומסרות ערוד מי פתח br
6 ו אשר-שמתי ערבה ביתו ומשכנותיו מלחה br
7 ז ישחק להמון קריה תשאות נגש לא ישמע br
8 ח יתור הרים מרעהו ואחר כל-ירוק ידרוש br
9 ט היאבה רים עבדך אם-ילין על-אבוסך br
10 י התקשר-רים בתלם עבתו אם-ישדד עמקים אחריך br
11 יא התבטח-בו כי-רב כחו ותעזב אליו יגיעך br
12 יב התאמין בו כי-ישוב (ישיב) זרעך וגרנך יאסף br
13 יג כנף-רננים נעלסה אם-אברה חסידה ונצה br
14 יד כי-תעזב לארץ בציה ועל-עפר תחמם br
15 טו ותשכח כי-רגל תזורה וחית השדה תדושה br
16 טז הקשיח בניה ללא-לה לריק יגיעה בלי-פחד br
17 יז כי-השה אלוה חכמה ולא-חלק לה בבינה br
18 יח כעת במרום תמריא תשחק לסוס ולרכבו
19 יט התתן לסוס גבורה התלביש צוארו רעמה br
20 כ התרעישנו כארבה הוד נחרו אימה br
21 כא יחפרו בעמק וישיש בכח יצא לקראת-נשק br
22 כב ישחק לפחד ולא יחת ולא-ישוב מפני-חרב br
23 כג עליו תרנה אשפה להב חנית וכידון br
24 כד ברעש ורגז יגמא-ארץ ולא-יאמין כי-קול שופר br
25 כה בדי שפר יאמר האח-- ומרחוק יריח מלחמה br רעם שרים ותרועה br
26 כו המבינתך יאבר-נץ יפרש כנפו לתימן br
27 כז אם-על-פיך יגביה נשר וכי ירים קנו br
28 כח סלע ישכן ויתלנן-- על שן-סלע ומצודה br
29 כט משם חפר-אכל למרחוק עיניו יביטו br
30 ל ואפרחו יעלעו-דם ובאשר חללים שם הוא
1 Conheces o tempo em que as cabras monteses dão à luz nos rochedos? Observaste o parto das corças?
2 Contaste os meses de sua gravidez, e sabes o tempo de seu parto?
3 Elas se abaixam e dão cria, e se livram de suas dores.
4 Seus filhos tornam-se fortes e crescem nos campos, apartam-se delas e não voltam mais.
5 Quem pôs o asno em liberdade, quem rompeu os laços do burro selvagem?
6 Dei-lhe o deserto por morada, a planície salgada como lugar de habitação;
7 ele ri-se do tumulto da cidade, não escuta os gritos do cocheiro,
8 explora as montanhas, sua pastagem, e nela anda buscando tudo o que está verde.
9 Quererá servir-te o boi selvagem, ou quererá passar a noite em teu estábulo?
10 Porás uma corda em seu pescoço, ou fenderá ele atrás de ti os teus sulcos?
11 Fiarás nele porque sua força é grande, e lhe deixarás o cuidado de teu trabalho?
12 Contarás com ele para que te traga para a casa o que semeaste, e que te encha a tua eira?
13 A asa da avestruz bate alegremente, não tem asas nem penas bondosas...
14 Ela abandona os seus ovos na terra, e os deixa aquecer no solo,
15 não pensando que um pé poderá pisá-los e que animais selvagens poderão quebrá-los.
16 É cruel com seus filhinhos, como se não fossem seus; não se incomoda de ter sofrido em vão,
17 pois Deus lhe negou a sabedoria e não lhe abriu a inteligência.
18 Mas quando alça o vôo, ri-se do cavalo e de seu cavaleiro.
19 És tu que dás o vigor ao cavalo, e foste tu que enfeitaste seu pescoço com uma crina ondulante?
20 Que o fazes saltar como um gafanhoto, relinchando terrivelmente?
21 Orgulhoso de sua força, escava a terra com a pata, atira-se à frente das armas.
22 Ri-se do medo, nada o assusta, não recua diante da espada.
23 Sobre ele ressoa a aljava, o ferro brilhante da lança e o dardo;
24 tremendo de impaciência, devora o espaço, o som da trombeta não o deixa no lugar.
25 Ao sinal do clarim, diz: Vamos! De longe fareja a batalha, a voz troante dos chefes e o alarido dos guerreiros.
26 É graças à tua sabedoria que o falcão alça o vôo, e desdobra as suas asas em direção ao meio-dia?
27 É por tua ordem que a águia levanta o vôo, e faz seu ninho nas alturas?
28 Ela habita o rochedo, e nele passa a noite, sobre a ponta rochosa e o cimo escarpado.
29 De lá espia sua presa, seus olhos penetram as distâncias.
30 Seus filhinhos se alimentam de sangue; onde quer que haja cadáveres, ali está ela.