1 Εκ βαθεων εκραξα προς σε, Κυριε.

2 Κυριε, εισακουσον της φωνης μου· ας ηναι τα ωτα σου προσεκτικα εις την φωνην των δεησεων μου.

3 Εαν, Κυριε, παρατηρησης ανομιας, Κυριε, τις θελει δυνηθη να σταθη;

4 Παρα σοι ομως ειναι συγχωρησις, δια να σε φοβωνται.

5 Προσεμεινα τον Κυριον, προσεμεινεν η ψυχη μου, και ηλπισα επι τον λογον αυτου.

6 Η ψυχη μου προσμενει τον Κυριον, μαλλον παρα τους προσμενοντας την αυγην, ναι, τους προσμενοντας την αυγην.

7 Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον· διοτι παρα τω Κυριω ειναι ελεος, και λυτρωσις πολλη παρ' αυτω·

8 και αυτος θελει λυτρωσει τον Ισραηλ απο πασων των ανομιων αυτου.

1 Iš gilybės šaukiuos Tavęs, Viešpatie!

2 Viešpatie, išgirsk mano balsą! Tegul Tavo ausys išgirsta mano maldavimus.

3 Viešpatie, jei Tu neatleisi kalčių, kas, Viešpatie, išsilaikys?

4 Bet Tu atleidi nuodėmes, kad Tavęs bijotų.

5 Tu esi mano viltis, Viešpatie, mano siela Tavo žodžiu viliasi.

6 Mano siela laukia Viešpaties labiau, kaip sargybiniai laukia ryto.

7 Tegu Izraelis viliasi Viešpačiu, nes Viešpats yra gailestingas ir Jo išvadavimas didis.

8 Jis išvaduos Izraelį iš visų jo nedorybių.