1 Di Salomone.} O Dio, da’ i tuoi giudizi al re, e la tua giustizia al figliuolo del re;

2 ed egli giudicherà il tuo popolo con giustizia, e i tuoi miseri con equità!

3 I monti produrranno pace al popolo, e i colli pure, mediante la giustizia!

4 Egli farà ragione ai miseri del popolo, salverà i figliuoli del bisognoso, e fiaccherà l’oppressore!

5 Ti temeranno fin che duri il sole, finché duri la luna, per ogni età!

6 Ei scenderà come pioggia sul prato segato, come acquazzone che adacqua la terra.

7 Ai dì d’esso il giusto fiorirà, e vi sarà abbondanza di pace finché non vi sia più luna.

8 Egli signoreggerà da un mare all’altro, e dal fiume fino all’estremità della terra.

9 Davanti a lui s’inchineranno gli abitanti del deserto e i suoi nemici leccheranno la polvere.

10 I re di Tarsis e le isole gli pagheranno il tributo, i re di Sceba e di Seba gli offriranno doni;

11 e tutti i re gli si prostreranno dinanzi, tutte le nazioni lo serviranno.

12 Poich’egli libererà il bisognoso che grida, e il misero che non ha chi l’aiuti.

13 Egli avrà compassione dell’infelice e del bisognoso, e salverà l’anima de’ poveri.

14 Egli redimerà l’anima loro dall’oppressione e dalla violenza, e il loro sangue sarà prezioso agli occhi suoi.

15 Egli vivrà; e a lui sarà dato dell’oro di Sceba, e la gente pregherà per lui tuttodì, lo benedirà del continuo.

16 Vi sarà abbondanza di grano nel paese, sulla sommità dei monti. Ondeggeranno le spighe come fanno gli alberi del Libano, e gli abitanti delle città fioriranno come l’erba della terra!

17 Il suo nome durerà in eterno, il suo nome sarà perpetuato finché duri il sole; e gli uomini si benediranno a vicenda in lui; tutte le nazioni lo chiameranno beato!

18 Sia benedetto l’Eterno Iddio, l’Iddio d’Israele, il quale solo fa maraviglie!

19 Sia benedetto in eterno il suo nome glorioso, e tutta la terra sia ripiena della gloria! Amen! Amen!

20 Qui finiscono le preghiere di Davide, figliuolo d’Isai.

1 Pri Salomono. Ho Dio, Vian juĝon donu al la reĝo Kaj Vian justecon al la reĝido.

2 Li juĝu Vian popolon kun vero Kaj Viajn prematojn kun justeco.

3 La montoj alportu al la popolo pacon, Ankaŭ la montetoj, per justeco.

4 Li juĝu la prematojn en la popolo, Li savu la filojn de senhavulo, Kaj li dispremu la premanton.

5 Oni timu Vin tiel longe, kiel ekzistos la suno kaj la luno, De generacioj al generacioj.

6 Li malleviĝu, kiel pluvo sur falĉitan herbejon; Kiel gutoj, kiuj malsekigas la teron.

7 En liaj tagoj floru virtulo kaj granda paco, Ĝis ne plu ekzistos la luno.

8 Li regu de maro ĝis maro Kaj de la Rivero ĝis la finoj de la tero.

9 Kliniĝu antaŭ li la dezertanoj, Kaj liaj malamikoj leku polvon.

10 La reĝoj de Tarŝiŝ kaj de la insuloj alportu donacojn; La reĝoj de Ŝeba kaj Seba venigu donojn.

11 Kliniĝu antaŭ li ĉiuj reĝoj; Ĉiuj popoloj lin servu.

12 Ĉar li savos ploregantan malriĉulon Kaj senhelpan mizerulon.

13 Li estos favorkora por malriĉulo kaj senhavulo, Kaj li savos la animojn de mizeruloj.

14 De malico kaj krimo li savos iliajn animojn; Kaj kara estos ilia sango en liaj okuloj.

15 Kaj li vivu, kaj oni donu al li el la oro de Ŝeba; Kaj oni ĉiam preĝu por li, kaj ĉiutage oni lin benu.

16 Estu multe da greno en la lando; Sur la supro de la montoj ĝiaj spikoj ondiĝu kiel Lebanon; Kaj en la urboj ĉio floru, kiel herbo sur la tero.

17 Lia nomo estu eterna; Tiel longe, kiel ekzistas la suno, kresku lia nomo; Ĉiuj popoloj sin benu per li kaj gloru lin.

18 Glorata estu Dio la Eternulo, Dio de Izrael, Kiu sola faras miraklojn.

19 Kaj laŭdata estu Lia glora nomo eterne; Kaj Lia gloro plenigu la tutan teron. Amen, kaj amen!

20 Finiĝis la preĝoj de David, filo de Jiŝaj.