1 Ah! Se fendesses os céus

e descesses!

Se os montes tremessem

na tua presença,

2 como quando o fogo

acende os gravetos,

como quando faz ferver a água,

para fazeres notório o teu nome

aos teus adversários,

e para que as nações

tremam diante de ti!

3 Quando fizeste coisas terríveis,

que nós nem esperávamos,

desceste, e os montes

tremeram diante de ti.

4 Porque desde a antiguidade

não se ouviu,

nem com os ouvidos se percebeu,

nem com os olhos se viu Deus

além de ti,

que trabalha para aquele

que nele espera.

5 Tu sais ao encontro daquele

que com alegria pratica a justiça,

daqueles que se lembram de ti

nos teus caminhos.

Eis que te iraste, porque pecamos.

Por muito tempo temos pecado;

como, então, seremos salvos?

6 Todos nós somos

como o imundo,

e todas as nossas justiças são

como trapo da imundícia.

Todos nós murchamos

como a folha;

e as nossas iniquidades

nos arrastam como um vento.

7 Não há ninguém

que invoque o teu nome,

que se disponha a apegar-se a ti.

Porque escondes de nós

o teu rosto

e nos consomes por causa

das nossas iniquidades.

8 Mas agora, Senhor,

tu és o nosso Pai.

Nós somos o barro,

e tu és o nosso oleiro;

e todos nós somos

obra das tuas mãos.

9 Não te enfureças tanto, ó Senhor,

nem te lembres para sempre

da nossa iniquidade.

Olha para nós, por favor,

pois todos nós somos o teu povo.

10 As tuas santas cidades

estão desertas.

Sião virou um deserto;

Jerusalém está arrasada.

11 O nosso templo santo e glorioso,

em que nossos pais te louvavam,

foi queimado;

todas as nossas coisas preciosas

se tornaram em ruínas.

12 Diante de tais calamidades,

como podes te conter, ó Senhor?

Ficarias calado e nos afligirias

ainda mais?

1 לוא קרעת שמים ירדת מפניך הרים נזלו׃

2 כקדח אש המסים מים תבעה אש להודיע שמך לצריך מפניך גוים ירגזו׃

3 בעשותך נוראות לא נקוה ירדת מפניך הרים נזלו׃

4 ומעולם לא שמעו לא האזינו עין לא ראתה אלהים זולתך יעשה למחכה לו׃

5 פגעת את שש ועשה צדק בדרכיך יזכרוך הן אתה קצפת ונחטא בהם עולם ונושע׃

6 ונהי כטמא כלנו וכבגד עדים כל צדקתינו ונבל כעלה כלנו ועוננו כרוח ישאנו׃

7 ואין קורא בשמך מתעורר להחזיק בך כי הסתרת פניך ממנו ותמוגנו ביד עוננו׃

8 ועתה יהוה אבינו אתה אנחנו החמר ואתה יצרנו ומעשה ידך כלנו׃

9 אל תקצף יהוה עד מאד ואל לעד תזכר עון הן הבט נא עמך כלנו׃

10 ערי קדשך היו מדבר ציון מדבר היתה ירושלם שממה׃

11 בית קדשנו ותפארתנו אשר הללוך אבתינו היה לשרפת אש וכל מחמדינו היה לחרבה׃

12 העל אלה תתאפק יהוה תחשה ותעננו עד מאד׃