O monte do Senhor

1 Palavra que, em visão, veio a Isaías, filho de Amoz, a respeito de Judá e Jerusalém.

2 Nos últimos dias,

o monte do templo do Senhor

será estabelecido

no alto dos montes

e se elevará sobre as colinas,

e para ele afluirão todas as nações.

3 Muitos povos virão e dirão:

"Venham, subamos

ao monte do Senhor

e ao templo do Deus de Jacó,

para que nos ensine

os seus caminhos,

e andemos nas suas veredas."

Porque de Sião sairá a lei,

e a palavra do Senhor, de Jerusalém.

4 Ele julgará entre as nações

e corrigirá muitos povos.

Estes transformarão as suas espadas

em lâminas de arados

e as suas lanças, em foices.

Nação não levantará a espada

contra nação,

nem aprenderão mais a guerra.

5 Venham, ó casa de Jacó,

e andemos na luz do Senhor.

O Dia do Senhor

6 Pois, tu, Senhor, abandonaste

o teu povo,

a casa de Jacó.

Porque eles se encheram

da corrupção do Oriente,

são adivinhos como os filisteus

e se associam com os filhos

dos estrangeiros.

7 A terra de Israel está cheia

de prata e de ouro,

e não têm fim os seus tesouros.

Também está cheia de cavalos,

e são incontáveis

os seus carros de guerra.

8 A terra de Israel também

está cheia de ídolos.

Eles adoram a obra das suas mãos,

aquilo que os seus próprios dedos

fizeram.

9 Com isso, o povo se abate

e as pessoas se humilham.

Não os perdoes, ó Senhor!

10 Entre no meio das rochas

e esconda-se no pó,

ante o terror do Senhor

e a glória da sua majestade.

11 Os olhos arrogantes

serão abatidos,

e a soberba humana

será humilhada;

só o Senhor será exaltado

naquele dia.

12 Porque o Dia do Senhor

dos Exércitos

será contra todos os orgulhosos

e arrogantes

e contra todos os que se exaltam,

para que sejam humilhados;

13 contra todos os cedros do Líbano,

altos e imponentes;

e contra todos os carvalhos de Basã;

14 contra todos os montes altos

e contra todas as colinas elevadas;

15 contra toda torre alta

e contra toda muralha firme;

16 contra todos os navios de Társis

e contra tudo o que é belo à vista.

17 A arrogância das pessoas

será abatida,

e a soberba humana

será humilhada;

só o Senhor será exaltado

naquele dia.

18 Os ídolos serão

totalmente destruídos.

19 Então as pessoas se meterão

nas cavernas das rochas

e nos buracos da terra,

ante o terror do Senhor e

a glória da sua majestade,

quando ele se levantar

para encher a terra de espanto.

20 Naquele dia, as pessoas

lançarão aos ratos

e aos morcegos

os seus ídolos de prata

e os seus ídolos de ouro,

que fizeram para adorar,

21 e entrarão nas fendas das rochas

e nas cavernas dos penhascos,

para fugir do terror do Senhor

e da glória da sua majestade,

quando ele se levantar

para encher a terra de espanto.

22 Afastem-se, pois, do ser humano,

que só tem vida enquanto respira.

Pois em que ele deve ser estimado?

1 הדבר אשר חזה ישעיהו בן אמוץ על יהודה וירושלם׃

2 והיה באחרית הימים נכון יהיה הר בית יהוה בראש ההרים ונשא מגבעות ונהרו אליו כל הגוים׃

3 והלכו עמים רבים ואמרו לכו ונעלה אל הר יהוה אל בית אלהי יעקב וירנו מדרכיו ונלכה בארחתיו כי מציון תצא תורה ודבר יהוה מירושלם׃

4 ושפט בין הגוים והוכיח לעמים רבים וכתתו חרבותם לאתים וחניתותיהם למזמרות לא ישא גוי אל גוי חרב ולא ילמדו עוד מלחמה׃

5 בית יעקב לכו ונלכה באור יהוה׃

6 כי נטשתה עמך בית יעקב כי מלאו מקדם ועננים כפלשתים ובילדי נכרים ישפיקו׃

7 ותמלא ארצו כסף וזהב ואין קצה לאצרתיו ותמלא ארצו סוסים ואין קצה למרכבתיו׃

8 ותמלא ארצו אלילים למעשה ידיו ישתחוו לאשר עשו אצבעתיו׃

9 וישח אדם וישפל איש ואל תשא להם׃

10 בוא בצור והטמן בעפר מפני פחד יהוה ומהדר גאנו׃

11 עיני גבהות אדם שפל ושח רום אנשים ונשגב יהוה לבדו ביום ההוא׃

12 כי יום ליהוה צבאות על כל גאה ורם ועל כל נשא ושפל׃

13 ועל כל ארזי הלבנון הרמים והנשאים ועל כל אלוני הבשן׃

14 ועל כל ההרים הרמים ועל כל הגבעות הנשאות׃

15 ועל כל מגדל גבה ועל כל חומה בצורה׃

16 ועל כל אניות תרשיש ועל כל שכיות החמדה׃

17 ושח גבהות האדם ושפל רום אנשים ונשגב יהוה לבדו ביום ההוא׃

18 והאלילים כליל יחלף׃

19 ובאו במערות צרים ובמחלות עפר מפני פחד יהוה ומהדר גאונו בקומו לערץ הארץ׃

20 ביום ההוא ישליך האדם את אלילי כספו ואת אלילי זהבו אשר עשו לו להשתחות לחפר פרות ולעטלפים׃

21 לבוא בנקרות הצרים ובסעפי הסלעים מפני פחד יהוה ומהדר גאונו בקומו לערץ הארץ׃

22 חדלו לכם מן האדם אשר נשמה באפו כי במה נחשב הוא׃