Cântico de louvor pela misericórdia divina

1 Ó Senhor, tu és o meu Deus;

eu te exaltarei

e louvarei o teu nome,

porque tens feito maravilhas

e tens executado

os teus conselhos antigos,

fiéis e verdadeiros.

2 Porque da cidade fizeste

um montão de pedras

e da cidade fortificada, uma ruína;

a fortaleza dos estrangeiros

já não é cidade

e jamais será reconstruída.

3 Por isso, um povo forte

te glorificará,

e a cidade das nações opressoras

te temerá.

4 Porque foste a fortaleza do pobre

e a fortaleza do necessitado

na sua angústia;

refúgio contra a tempestade

e sombra contra o calor.

Porque a fúria dos tiranos é como

a tempestade contra o muro,

5 como o calor em lugar seco.

Tu farás cessar o tumulto

dos estrangeiros.

Como o calor se abranda

com a sombra de uma nuvem,

assim o hino triunfal dos tiranos

será silenciado.

Um banquete para todos os povos

6 O Senhor dos Exércitos

dará neste monte

um banquete para todos os povos.

Será um banquete

de carnes suculentas

e vinhos envelhecidos:

carnes suculentas com tutanos

e vinhos envelhecidos

bem-clarificados.

7 Neste monte ele acabará

com o pano que cobre

todos os povos

e com o véu que está posto

sobre todas as nações.

8 Tragará a morte para sempre,

e, assim,

o Senhor Deus enxugará as lágrimas

de todos os rostos,

e tirará de toda a terra

o vexame do seu povo,

porque o Senhor falou.

9 Naquele dia, se dirá:

"Eis que este é o nosso Deus,

em quem esperávamos,

e ele nos salvará;

este é o Senhor,

a quem aguardávamos;

na sua salvação exultaremos

e nos alegraremos."

Deus castigará Moabe

10 Porque a mão do Senhor

repousará neste monte;

mas Moabe será pisoteado

no seu lugar,

como se pisa a palha na esterqueira.

11 No meio disto

Moabe estenderá os braços,

como o nadador os estende

para nadar;

mas o Senhor lhe abaterá o orgulho,

apesar da perícia dos seus braços.

12 Ele derrubará as altas fortalezas

das muralhas de Moabe;

irá abatê-las e derrubá-las

até o chão, até o pó.

1 Domine Deus meus es tu exaltabo te confitebor nomini tuo quoniam fecisti mirabilia cogitationes antiquas fideles amen

2 quia posuisti civitatem in tumulum urbem fortem in ruinam domum alienorum ut non sit civitas et in sempiternum non aedificetur

3 super hoc laudabit te populus fortis civitas gentium robustarum timebit te

4 quia factus es fortitudo pauperi fortitudo egeno in tribulatione sua spes a turbine umbraculum ab aestu spiritus enim robustorum quasi turbo inpellens parietem

5 sicut aestum in siti tumultum alienorum humiliabis et quasi calore sub nube torrente propaginem fortium marcescere facies

6 et faciet Dominus exercituum omnibus populis in monte hoc convivium pinguium convivium vindemiae pinguium medullatorum vindemiae defecatae

7 et praecipitabit in monte isto faciem vinculi conligati super omnes populos et telam quam orditus est super universas nationes

8 praecipitabit mortem in sempiternum et auferet Dominus Deus lacrimam ab omni facie et obprobrium populi sui auferet de universa terra quia Dominus locutus est

9 et dicet in die illa ecce Deus noster iste expectavimus eum et salvabit nos iste Dominus sustinuimus eum exultabimus et laetabimur in salutari eius

10 quia requiescet manus Domini in monte isto et triturabitur Moab sub eo sicuti teruntur paleae in plaustro

11 et extendet manus suas sub eo sicut extendit natans ad natandum et humiliabit gloriam eius cum adlisione manuum eius

12 et munimenta sublimium murorum tuorum concident et humiliabuntur et detrahentur in terram usque ad pulverem