1 "Consolem, consolem
o meu povo",
diz o Deus de vocês.
2 "Falem ao coração de Jerusalém
e anunciem que o tempo
da sua escravidão já acabou,
que a sua iniquidade
está perdoada
e que ela já recebeu em dobro
das mãos do Senhor
por todos os seus pecados."
3 Uma voz clama:
"No deserto preparem
o caminho do Senhor!
No ermo façam uma estrada reta
para o nosso Deus!
4 Todos os vales serão levantados,
e todos os montes e colinas
serão rebaixados;
o que é tortuoso será retificado,
e os lugares ásperos
serão aplanados.
5 A glória do Senhor
se manifestará,
e toda a humanidade a verá,
pois a boca do Senhor o disse."
6 Uma voz diz: "Proclame!"
E alguém pergunta:
"Que hei de proclamar?"
Toda a humanidade é erva,
e toda a sua glória
é como a flor do campo.
7 A erva seca e as flores caem,
soprando nelas o hálito do Senhor.
Na verdade, o povo é erva.
8 A erva seca e as flores caem,
mas a palavra do nosso Deus
permanece para sempre.
9 Ó Sião, você que anuncia
boas-novas,
suba a um alto monte!
Ó Jerusalém, você que anuncia
boas-novas,
levante a sua voz fortemente!
Levante-a, não tenha medo.
Diga às cidades de Judá:
"Eis aí está o seu Deus!"
10 Eis que o Senhor Deus
virá com poder,
e o seu braço dominará;
eis que o seu galardão
está com ele,
e diante dele
vem a sua recompensa.
11 Como pastor, ele apascentará
o seu rebanho;
entre os seus braços recolherá
os cordeirinhos
e os carregará no colo;
as que amamentam
ele guiará mansamente.
12 Quem na concha de sua mão
mediu as águas
e tomou a medida dos céus
a palmos?
Quem recolheu o pó da terra
na terça parte de uma vasilha
e pesou os montes e as colinas
numa balança?
13 Quem guiou
o Espírito do Senhor?
Ou, como seu conselheiro,
o ensinou?
14 Com quem ele se aconselhou,
para que lhe desse compreensão?
Quem lhe ensinou
a vereda da justiça
ou quem lhe ensinou sabedoria?
E quem lhe mostrou
o caminho de entendimento?
15 Eis que as nações
são consideradas por ele
como um pingo que cai
de um balde
e como um grão de pó na balança;
eis que ele carrega as ilhas
como se fossem pó fino.
16 O Líbano não seria suficiente
para o fogo,
e os animais de lá não bastariam
para um holocausto.
17 Diante dele, todas as nações
são como coisa que não é nada;
ele as considera menos
do que nada, como um vácuo.
18 Com quem vocês querem
comparar Deus?
Com que imagem vocês o podem
confrontar?
19 Quanto à imagem,
esta é moldada pelo artífice;
depois, o ourives a reveste de ouro
e forja correntes de prata para ela.
20 O pobre, que não pode fazer
tal oferta,
escolhe madeira que não apodrece
e procura um artífice perito
para fazer uma imagem esculpida
que não oscile.
21 Será que vocês não sabem?
Será que não ouviram?
Será que isso
não lhes foi anunciado
desde o princípio?
Vocês não entenderam isso
desde a fundação do mundo?
Vocês não atentaram
para os fundamentos da terra?
22 Ele é o que está assentado
sobre a cúpula da terra,
cujos moradores
são como gafanhotos.
É ele quem estende os céus
como cortina
e os desenrola como tenda
para neles habitar.
23 É ele quem reduz a nada
os príncipes
e torna em nulidade
os juízes da terra.
24 Mal foram plantados
e semeados,
mal se arraigou na terra
o seu tronco,
já secam, quando um sopro
passa por eles,
e uma tempestade
os leva como palha.
25 "Com quem vocês vão
me comparar?
A quem eu seria igual?"
— diz o Santo.
26 Levantem os olhos para o alto
e vejam.
Quem criou estas coisas?
Aquele que faz sair o seu exército
de estrelas,
todas bem-contadas,
as quais ele chama pelo nome;
por ser ele grande em força
e forte em poder,
nem uma só vem a faltar.
27 Por que, então, você diz, ó Jacó,
e você fala, ó Israel:
"O meu caminho está encoberto
ao Senhor,
e o meu direito passa
despercebido ao meu Deus"?
28 Será que você não sabe,
nem ouviu que o eterno Deus,
o Senhor,
o Criador dos confins da terra,
nem se cansa, nem se fatiga?
A sabedoria dele é insondável.
29 Ele fortalece o cansado
e multiplica as forças
ao que não tem nenhum vigor.
30 Os jovens se cansam
e se fatigam,
e os moços, de exaustos, caem,
31 mas os que esperam no Senhor
renovam as suas forças,
sobem com asas como águias,
correm e não se cansam,
caminham e não se fatigam.
1 consolamini consolamini populus meus dicit Deus vester
2 loquimini ad cor Hierusalem et avocate eam quoniam conpleta est malitia eius dimissa est iniquitas illius suscepit de manu Domini duplicia pro omnibus peccatis suis
3 vox clamantis in deserto parate viam Domini rectas facite in solitudine semitas Dei nostri
4 omnis vallis exaltabitur et omnis mons et collis humiliabitur et erunt prava in directa et aspera in vias planas
5 et revelabitur gloria Domini et videbit omnis caro pariter quod os Domini locutum est
6 vox dicentis clama et dixi quid clamabo omnis caro faenum et omnis gloria eius quasi flos agri
7 exsiccatum est faenum et cecidit flos quia spiritus Domini sufflavit in eo vere faenum est populus
8 exsiccatum est faenum cecidit flos verbum autem Dei nostri stabit in aeternum
9 super montem excelsum ascende tu quae evangelizas Sion exalta in fortitudine vocem tuam quae evangelizas Hierusalem exalta noli timere dic civitatibus Iudae ecce Deus vester
10 ecce Dominus Deus in fortitudine veniet et brachium eius dominabitur ecce merces eius cum eo et opus illius coram eo
11 sicut pastor gregem suum pascet in brachio suo congregabit agnos et in sinu suo levabit fetas ipse portabit
12 quis mensus est pugillo aquas et caelos palmo ponderavit quis adpendit tribus digitis molem terrae et libravit in pondere montes et colles in statera
13 quis adiuvit spiritum Domini aut quis consiliarius eius fuit et ostendit illi
14 cum quo iniit consilium et instruxit eum et docuit eum semitam iustitiae et erudivit eum scientiam et viam prudentiae ostendit illi
15 ecce gentes quasi stilla situlae et quasi momentum staterae reputatae sunt ecce insulae quasi pulvis exiguus
16 et Libanus non sufficiet ad succendendum et animalia eius non sufficient ad holocaustum
17 omnes gentes quasi non sint sic sunt coram eo et quasi nihilum et inane reputatae sunt ei
18 cui ergo similem fecistis Deum aut quam imaginem ponetis ei
19 numquid sculptile conflavit faber aut aurifex auro figuravit illud et lamminis argenteis argentarius
20 forte lignum et inputribile elegit artifex sapiens quaerit quomodo statuat simulacrum quod non moveatur
21 numquid non scietis numquid non audietis numquid non adnuntiatum est ab initio vobis numquid non intellexistis fundamenta terrae
22 qui sedet super gyrum terrae et habitatores eius sunt quasi lucustae qui extendit velut nihilum caelos et expandit eos sicut tabernaculum ad inhabitandum
23 qui dat secretorum scrutatores quasi non sint iudices terrae velut inane fecit
24 et quidem neque plantatos neque satos neque radicato in terra trunco eorum repente flavit in eos et aruerunt et turbo quasi stipulam auferet eos
25 et cui adsimilastis me et adaequastis dicit Sanctus
26 levate in excelsum oculos vestros et videte quis creavit haec qui educit in numero militiam eorum et omnes ex nomine vocat prae multitudine fortitudinis et roboris virtutisque eius neque unum reliquum fuit
27 quare dicis Iacob et loqueris Israhel abscondita est via mea a Domino et a Deo meo iudicium meum transibit
28 numquid nescis aut non audisti Deus sempiternus Dominus qui creavit terminos terrae non deficiet neque laborabit nec est investigatio sapientiae eius
29 qui dat lasso virtutem et his qui non sunt fortitudinem et robur multiplicat
30 deficient pueri et laborabunt et iuvenes in infirmitate cadent
31 qui autem sperant in Domino mutabunt fortitudinem adsument pinnas sicut aquilae current et non laborabunt ambulabunt et non deficient