1 Vocês nos devem tratar como servidores de Cristo, que foram encarregados de administrar a realização dos planos secretos de Deus. 2 O que se exige de quem tem essa responsabilidade é que seja fiel ao seu Senhor. 3 Mas para mim não tem a menor importância ser julgado por vocês ou por um tribunal humano. Eu não julgo nem a mim mesmo. 4 A minha consciência está limpa, mas isso não prova que sou, de fato, inocente. Quem me julga é o Senhor. 5 Portanto, não julguem ninguém antes da hora; esperem o julgamento final, quando o Senhor vier. Ele trará para a luz os segredos escondidos no escuro e mostrará as intenções que estão no coração das pessoas. Então cada um receberá de Deus os elogios que merece.
6 Meus irmãos, é para instruir vocês que eu tenho aplicado essas lições a mim mesmo e a Apolo. Usei nós dois como um exemplo, para que vocês aprendam o que quer dizer o ditado: "Obedeça ao que está escrito." Ninguém deve se orgulhar de uma pessoa e desprezar outra. 7 Quem é que fez você superior aos outros? Por acaso não foi Deus quem lhe deu tudo o que você tem? Então por que é que você fica todo orgulhoso como se o que você tem não fosse dado por Deus?
8 Pelo que parece, vocês já têm tudo o que precisam! Já são ricos! Vocês já se tornaram reis, e nós, não! Que bom se vocês fossem reis de verdade, para que nós pudéssemos reinar junto com vocês! 9 Porque me parece que Deus pôs a nós, os apóstolos , no último lugar. Somos como as pessoas condenadas a morrer em público, como espetáculo para o mundo inteiro, tanto para os anjos como para os seres humanos. 10 Por causa de Cristo nós somos loucos, mas vocês são sábios por estarem unidos com ele. Nós somos fracos, e vocês são fortes; vocês são respeitados, e nós somos desprezados. 11 Até agora temos passado fome e sede. Temos nos vestido com trapos, temos recebido bofetadas e não temos lugar certo para morar. 12 Temos nos cansado de trabalhar para nos sustentar. Quando somos amaldiçoados, nós abençoamos. Quando somos perseguidos, aguentamos com paciência. 13 Quando somos insultados, respondemos com palavras delicadas. Somos considerados como lixo, e até agora somos tratados como a imundície deste mundo.
14 Não estou escrevendo essas coisas para envergonhar vocês, mas para ensiná-los como se vocês fossem meus próprios filhos queridos. 15 Mesmo que vocês tivessem milhares de mestres na fé cristã, não poderiam ter mais de um pai. Pois, quando levei a vocês o evangelho, eu me tornei o pai de vocês na vida que vivem em união com Cristo Jesus. 16 Portanto, eu peço que sigam o meu exemplo. 17 Por isso estou enviando para vocês Timóteo, que é meu querido e fiel filho no Senhor. Ele vai ajudá-los a lembrarem dos caminhos que sigo na nova vida que tenho em união com Cristo Jesus, caminhos esses que ensino em todas as igrejas.
18 Alguns de vocês ficaram orgulhosos, certos de que eu não iria visitá-los. 19 Porém, se o Senhor quiser, eu vou visitá-los logo. Então vou saber o que esses orgulhosos são capazes de fazer e não somente o que eles são capazes de dizer. 20 Pois o Reino de Deus não é coisa de palavras, mas de poder. 21 O que é que vocês preferem: que eu vá até vocês com um chicote ou com o coração cheio de amor e bondade?
1 Dofir halte uns(us) alli: fir Diena Chrischti un Hushalta iba Gottes Gheimniss.
2 Etze fordert ma nimi vu d Hushalta, als daß sie fir treu gfunde wäre.
3 Mir aba isch's ä Gringes(Kleines), daß i(ich) vu äich grichtet wäre odr vu nem menschliche Gricht; au richt i(ich) mi selbscht nit.
4 Ich bi ma(mir) zwar nigs bwußt, aba drin bi i(ich) nit grecht bfunde; dr Herr isch's aba, der mi richtet.
5 Drum richte nit vor dr Ziit, bis dr Herr kummt, der au ans Lecht bringe wird, was im Finschtere vuborge isch, un wird des Trachte vu d Herze bekannt mache. Dann(Dnoh) wird nem jede vu Gott si Lob zdeil wäre.
6 Des aba, lebi Breda, ha i(ich) im Blick uf mich selba un Apollos gsait um äich, dmit ihr an uns(us) lerne, was ses heißt: Nit iba des üsä, was gschriebe schtoht!, dmit sich keina gege d andere ufblost.
7 Denn wer git dir ä Vordeil? Was hesch dü, des dü nit gregt hesch? Wenn dü s aba gregt hesch, was rehmsch dü dich dann(dnoh), als hättesch dü s nit gregt?
8 Ihr sin scho satt wore? Ihr sin scho rich wore? Ihr herrscht ohni uns(us)? Jo, wot Gott, ihr würdet scho herrsche, dmit au ma(mir) mit äich herrsche kennte!
9 Denn i(ich) mein, Gott het uns(us) Aposchtel als de Allagringschte higschtellt, we zum Dod Vuurdeilti. Denn ma(mir) sin ä Schauschpiel wore dr Welt un d Engel un d Mensche.
10 Mir sin Narre um Chrischti wille, ihr aba sin schlau in Chrischtus; mir schwach, ihr aba schtark; ihr herrlich, mir aba vuachtet.
11 Bis uf de Schtund liede ma(mir) Hunga un Durscht un Nackedei (Blöße) un wäre gschla un hän kei feschtes Dheim
12 un mehä uns(us) ab mit unsra Händ(Pfode) Arbet. Ma schmäht uns(us), so segne ma(mir); ma vufolgt uns(us), so ertrage(dulde) ma(mir)'s,
13 ma vuläschtert uns(us), so schwätze ma(mir) fründlig. Mir sin wore we dr Abschum dr Mensche, jedamas Kähricht, bis hiit.
14 Nit um äich z bschäme, schrieb i(ich) des; sundern i(ich) vumahn äich als mini lebi Kinda.
15 Denn wenn ihr au zehndusig Ufbasser hättet in Chrischtus, so hän ihr doch nit vieli Vädare; denn i(ich) ha äich ziigt (zeugt) in Chrischtus Jesus durchs Evangelium.
16 Drum vumahn i(ich) äich: Folge minem Baischpiel!
17 Üs demselbe Grund ha i(ich) Timotheus zue äich gschickt, der mi liebe un treue Bue isch in däm Herrn, dmit da(er) äich erinneret an mini Wiesunge in Chrischtus Jesus, we i(ich) sie iba all in alle Gmeinde lehr.
18 S hän sich ä baar ufbläht, als würd i(ich) nit zue äich kumme.
19 Ich wir aba, wenn dr Herr will, recht bald zue äich kumme un nit de Wort dr Ufblosene kennelerne, sundern ihri Kraft.
20 Denn des Rich Gottes schtoht nit in Wort, sundern in Kraft.
21 Was wen ihr? Soll i(ich) mit däm Stock zue äich kumme odr mit Lebi (Liebe) un sanftmetigem Geischt?