1 Agora, irmãos, quero que lembrem do evangelho que eu anunciei a vocês, o qual vocês aceitaram e no qual continuam firmes. 2 A mensagem que anunciei a vocês é o evangelho, por meio do qual vocês são salvos, se continuarem firmes nele. A não ser que não tenha adiantado nada vocês crerem nele.
3 Eu passei para vocês o ensinamento que recebi e que é da mais alta importância: Cristo morreu pelos nossos pecados, como está escrito nas Escrituras Sagradas; 4 ele foi sepultado e, no terceiro dia, foi ressuscitado, como está escrito nas Escrituras; 5 e apareceu a Pedro e depois aos doze apóstolos. 6 Depois apareceu, de uma só vez, a mais de quinhentos seguidores, dos quais a maior parte ainda vive, mas alguns já morreram. 7 Em seguida apareceu a Tiago e, mais tarde, a todos os apóstolos.
8 Por último, depois de todos, ele apareceu também a mim, como para alguém nascido fora de tempo. 9 De fato, eu sou o menos importante dos apóstolos e até nem mereço ser chamado de apóstolo, pois persegui a Igreja de Deus. 10 Mas pela graça de Deus sou o que sou, e a graça que ele me deu não ficou sem resultados. Pelo contrário, eu tenho trabalhado muito mais do que todos os outros apóstolos. No entanto não sou eu quem tem feito isso, e sim a graça de Deus que está comigo. 11 Assim, não importa se a mensagem foi entregue por mim ou se foi entregue por eles; o importante é que foi isso que todos nós anunciamos, e foi nisso que vocês creram.
12 Se a nossa mensagem é que Cristo foi ressuscitado, como é que alguns de vocês dizem que os mortos não vão ressuscitar? 13 Se não existe a ressurreição de mortos, então quer dizer que Cristo não foi ressuscitado. 14 E, se Cristo não foi ressuscitado, nós não temos nada para anunciar, e vocês não têm nada para crer. 15 E mais ainda: nesse caso estaríamos mentindo contra Deus, porque afirmamos que ele ressuscitou Cristo. Mas, se é verdade que os mortos não são ressuscitados, então Deus não ressuscitou Cristo. 16 Porque, se os mortos não são ressuscitados, Cristo também não foi ressuscitado. 17 E, se Cristo não foi ressuscitado, a fé que vocês têm é uma ilusão, e vocês continuam perdidos nos seus pecados. 18 Se Cristo não ressuscitou, os que morreram crendo nele estão perdidos. 19 Se a nossa esperança em Cristo só vale para esta vida, nós somos as pessoas mais infelizes deste mundo.
20 Mas a verdade é que Cristo foi ressuscitado, e isso é a garantia de que os que estão mortos também serão ressuscitados. 21 Porque, assim como por meio de um homem veio a morte, assim também por meio de um homem veio a ressurreição. 22 Assim como, por estarem unidos com Adão, todos morrem, assim também, por estarem unidos com Cristo, todos ressuscitarão. 23 Porém cada um será ressuscitado na sua vez: Cristo, o primeiro de todos; depois os que são de Cristo, quando ele vier; 24 e então virá o fim. Cristo destruirá todos os governos espirituais, todas as autoridades e poderes e entregará o Reino a Deus, o Pai. 25 Pois Cristo tem de reinar até que Deus faça com que ele domine todos os inimigos. 26 O último inimigo que será destruído é a morte. 27 As Escrituras Sagradas dizem: "Deus pôs todas as coisas debaixo do domínio dele." É claro que dentro das palavras "todas as coisas" não está o próprio Deus, que põe tudo debaixo do domínio de Cristo. 28 Mas, quando tudo for dominado por Cristo, então o próprio Cristo, que é o Filho, se colocará debaixo do domínio de Deus, que pôs todas as coisas debaixo do domínio dele. Então Deus reinará completamente sobre tudo.
29 Pensem agora nas pessoas que são batizadas em favor dos mortos : o que é que elas esperam conseguir? Se os mortos não são ressuscitados, por que é que essas pessoas se batizam em favor deles? 30 E, quanto a nós, por que é que nos colocamos em perigo a toda hora? 31 Irmãos, eu enfrento a morte todos os dias. Se afirmo isso, é pelo orgulho que tenho de vocês, pois estamos todos unidos com Cristo Jesus, o nosso Senhor. 32 Aqui em Éfeso eu lutei contra inimigos como se lutasse contra animais selvagens. E, se fiz isso somente por interesses humanos, o que foi que eu consegui com isso? Se é verdade que os mortos não são ressuscitados, façamos o que diz o ditado: "Comamos e bebamos porque amanhã morreremos." 33 Não se enganem: "As más companhias estragam os bons costumes." 34 Comecem de novo a viver uma vida séria e direita e parem de pecar. Para fazer com que vocês fiquem envergonhados, eu digo o seguinte: alguns de vocês não conhecem a Deus.
35 Mas alguém perguntará: "Como é que os mortos são ressuscitados? Que tipo de corpo eles vão ter?" 36 Seu tolo! Quando você semeia uma semente na terra, ela só brota se morrer. 37 E o que foi semeado é apenas uma semente, talvez um grão de trigo ou outra semente qualquer e não o corpo já formado da planta que vai crescer. 38 Deus dá a essa semente o corpo que ele quer e dá a cada semente um corpo próprio.
39 E a carne dos seres vivos não é toda do mesmo tipo. Os seres humanos têm um tipo de carne; os animais, outro; os pássaros, outro; e os peixes, ainda outro.
40 Há também corpos do céu e corpos da terra. Existe um tipo de beleza que pertence aos corpos celestes, e há outro que pertence aos corpos terrestres. 41 O sol tem o seu próprio brilho; a lua, outro brilho; e as estrelas têm um brilho diferente. E mesmo as estrelas têm diferentes tipos de brilho.
42 Pois será assim quando os mortos ressuscitarem. Quando o corpo é sepultado, é um corpo mortal; mas, quando for ressuscitado, será imortal. 43 Quando ele é sepultado, é feio e fraco; mas, quando for ressuscitado, será bonito e forte. 44 Quando é sepultado, é um corpo material; mas, quando for ressuscitado, será um corpo espiritual. É claro que, se existe um corpo material, então tem de haver também um corpo espiritual. 45 Porque as Escrituras Sagradas dizem: "Adão, o primeiro homem, foi criado como ser vivo." Mas o último Adão, Jesus Cristo, é o Espírito que dá vida. 46 Não é o espiritual que vem primeiro, mas sim o material; depois é que vem o espiritual. 47 O primeiro homem foi feito do pó da terra; o segundo veio do céu. 48 Os que pertencem à terra são como aquele que foi feito do pó da terra; os que pertencem ao céu são como aquele que veio do céu. 49 Assim como somos parecidos com o homem feito do pó da terra, assim também seremos parecidos com o Homem do céu.
50 Meus irmãos, o que eu quero dizer é isto: o que é feito de carne e de sangue não pode ter parte no Reino de Deus, e o que é mortal não pode ter a imortalidade.
51 Escutem bem este segredo: nem todos vamos morrer , mas todos nós vamos ser transformados, num instante, 52 num abrir e fechar de olhos, quando tocar a última trombeta. Ela tocará, os mortos serão ressuscitados como seres imortais, e todos nós seremos transformados. 53 Pois este corpo mortal precisa se vestir com o que é imortal; este corpo que vai morrer precisa se vestir com o que não pode morrer. 54 Assim, quando este corpo mortal se vestir com o que é imortal, quando este corpo que morre se vestir com o que não pode morrer, então acontecerá o que as Escrituras Sagradas dizem:
"A morte está destruída!
A vitória é completa!"
55 "Onde está, ó morte, a sua vitória?
Onde está, ó morte,
o seu poder de ferir?"
56 O que dá à morte o poder de ferir é o pecado, e o que dá ao pecado o poder de ferir é a lei. 57 Mas agradeçamos a Deus, que nos dá a vitória por meio do nosso Senhor Jesus Cristo!
58 Portanto, queridos irmãos, continuem fortes e firmes. Continuem ocupados no trabalho do Senhor, pois vocês sabem que todo o seu esforço nesse trabalho sempre traz proveito.
1 Ich erinnre äich aba, lebi Breda, a des Evangelium, des i(ich) äich vukindigt ha, des ihr au agnumme hän, in däm ihr au fescht schtehn,
2 durch des ihr au selig sin, wenn ihr's feschthebä in dr Gschtalt, in der i(ich) s äich vukindigt ha; s isch denn, daß ihr umsunscht gläubig wore sin.
3 Denn als erschtes ha i(ich) äich wiedage, was i(ich) au gregt ha: Daß Chrischtus gschtorbe isch fir unsri Sinde nohch dr Schrift;
4 un daß sa(er) beerdige wore isch; un daß sa(er) ufgschtande isch am dritte Dag nohch dr Schrift;
5 un daß sa(er) gsähne wore isch vu Kephas, dnohch vu d Zwöelf.
6 Dnohch isch scha(er) gsähne wore vu me als fünfhundat Breda uf eimol, vu däne di meischte noh hiit läbä, ä baar aba sin igschlofe (gschtorbe).
7 Dnohch isch scha(er) gsähne wore vu Jakobus, dnohch vu alle Aposchteln.
8 Zletscht vu alle isch scha(er) au vu mir als ä unziitigä uf d Welt kummänä gsähne wore.
9 Denn i(ich) bi dr klienschte unda d Aposchteln, der i(ich) nit wert bi, daß i(ich) ä Aposchtel heiß, wel i(ich) di Gmeinde Gottes vufolgt ha.
10 Aba durch Gottes Gnade bi i(ich), was i(ich) bi. Un sini Gnade a ma(mir) isch nit vugeblich gsi, sundern i(ich) ha viel me gschafft als sie alli; nit aba i(ich), sundern Gottes Gnade, de mit ma(mir) isch.
11 S isch etze i(ich) odr säli: so predige ma(mir), un so hän ihr glaubt.
12 Wenn aba Chrischtus predigt wird, daß sa(er) vu d Dote ufgschtande isch, we sage dann(dnoh) ä baar unda äich: S git keini Uferschtehig dr Dote?
13 Git`s kei Uferschtehig dr Dote, so isch au Chrischtus nit ufgschtande.
14 Isch aba Chrischtus nit ufgschtande, so isch unsri Predigt vugeblich, so isch au äira Glaube vugeblich(umschunscht).
15 Mir däte dann(dnoh) au als falschi Ziige Gottes bfunde wäre, wel ma(mir) gege Gott beziige, er het Chrischtus uferweckt, den na(er) nit uferweckt het, wenn doch de Dote nit ufschtehn.
16 Denn wenn di Dote nit ufschtehn, so isch Chrischtus au nit ufgschtande.
17 Isch Chrischtus aba nit ufgschtande, so isch äira Glaube nichtig, so sin ihr noh in äire Sinde;
18 so sin au de, de in Chrischtus igschlofe (gschtorbe) sin, vulore.
19 Hoffe ma(mir) alli in däm Läbä uf Chrischtus, so sin ma(mir) di elendeschte unda alle Mensche.
20 Etze aba isch Chrischtus ufgschtande vu d Dote als Erschtling unda däne, de igschlofe (gschtorbe) sin.
21 Denn do durch ei Mensch dr Dod kumme isch, so kummt au durch ei Mensch de Uferschtehig vu d Dote.
22 Denn we sie in Adam alli schterbe, so wäre sie in Chrischtus alli lebändig gmacht wäre.
23 Jeda aba in sinere Ordnig: als Erschtling Chrischtus; dnoh, wenn na(er) kumme wird, de, de Chrischtus aghäre;
24 dnoh s End, wenn na(er) des Rich Gott, däm Vada (Babbe), ibage wird, nohchdem ma(er) alli Herrschaft un alli Macht un Gwalt vunichtet het.
25 Denn na(er) mueß herrsche, bis Gott nem alli Gegna(Feinde) unda sini Feß legt (Psalm 110,1).
26 Dr letschte Fäind, der vunichtet wird, isch dr Dod.
27 Denn alles het da(er) unda sini Feß doe (Psalm 8,7). Wenn`s aba heißt, alles isch nem undaworfe, so isch bekannt, daß der üsgnumme isch, dr nem alles undaworfe het.
28 Wenn aba alles nem folgsam si wird, dann(dnoh) wird au dr Bue selbscht folgsam si däm, der nem alles undaworfe het, dmit Gott isch alles in allem.
29 Was soll`s sunscht, daß sich ä baar fir di Dote daufe losse? Wenn di Dote gar nit ufschtehn, was losse sie sich dann(dnoh) fir sie daufe?
30 Un was schtehn ma(mir) dann(dnoh) jedi Schtund in Gfahr?
31 So wohr ihr, lebi Breda, mi Röhm sin, den i(ich) in Chrischtus Jesus, unsam Herrn, ha: i(ich) schtirb jede Dag.
32 Hab i(ich) nur im Blick uf des Läbä in Ephesus mit wilde Tiere gkämpft, was hilft's ma(mir)? Wenn di Dote nit ufschtehn, dann(dnoh) len uns(us) ässä un trinke; denn morge sin ma(mir) dod! (Jesaja 22,13)
33 Len äich nit vufihre! Schlechte Umgang vudirbt gueti Sitte.
34 Were doch eimol recht wach un sindigt nit! Denn ä baar wisse nigs vu Gott; des sag i(ich) äich aba als Schand.
35 S kennt aba jemads froge: We wäre di Dote ufschtoh, un mit was fir nem Leib (Ranze) wäre sie kumme?
36 Dü Narr: Was dü säscht, wird nit lebändig, wenn`s nit schtirbt.
37 Un was dü säscht, isch jo nit dr Leib (Ranze), der wäre soll, sundern ä bloßes Korn, isch`s vu Weize odr ebis anderem.
38 Gott aba git nem ä Leib (Ranze), we na(er) will, jedem Some si eigene Leib (Ranze).
39 Nit alles Fleisch isch des gliche Fleisch, sundern ä anderes Fleisch hän de Mensch, ä anderes d Viecha, ä anderes d Vegel, ä anderes d Fisch.
40 Un`s gits himmlischi Leiba(Ranze) un irdischi Leiba aba ä anderi Herrlichkeit hän di himmlische un ä andere di irdische.
41 Ä andere Glanz het d Sunne, ä andere Glanz het d Mond, ä andere Glanz hän d Schtern; denn ä Schtern undaschiedet sich vum andere durch si Glanz.
42 So au de Uferschtehig vu d Dote. S wird gsajt vuweslich un wird ufschtoh unvuweslich.
43 S wird gsajt in Niedrigkeit un wird ufschtoh in Herrlichkeit. S wird gsajt Armselig un wird ufschtoh in Kraftvoll.
44 S wird gsajt ä nadirlige Leib (Ranze) un wird ufschtoh ä geischtliche Leib (Ranze). Git`s ä nadirlige(normale) Leib (Ranze), so git`s au ä geischtliche Leib (Ranze).
45 We gschriebe schtoht: Dr erschte Mensch, Adam, isch zue nem lebändige Wäse (1. Moses 2,7), un dr letschte Adam zum geischtige Wäse, der lebändig mache ka.
46 Aba dr geischtliche Leib (Ranze) isch nit dr erschte, sundern dr nadirlige; dnohch dr geischtliche.
47 Dr erschte Mensch isch vu dr Erde un irdisch; dr zweite Mensch isch vum Himmel.
48 We dr irdische isch, so sin au di irdische; un we dr himmlische isch, so sin au di himmlische.
49 Un we ma(mir) trage hän des Bild vum irdische, so wäre ma(mir) au trage des Bild vum himmlische.
50 Des sag i(ich) aba, lebi Breda, daß Fleisch un Bloet des Rich Gottes nit ererbe kenne; au wird des Vuwesliche nit erbe di Unvuweslichkeit.
51 Lueg, i(ich) sag äich ä Gheimnis: Mir wäre nit alli ischlofe (schterbe), ma(mir) wäre aba alli vuwandlet wäre;
52 un des pletzlig, in einem Nu, zue d Ziit dr letschte Päpere. Denn s wird de Päpere päpere, un di Dote wäre ufschtoh unvuweslich, un ma(mir) wäre vuwandlet wäre.
53 Denn des Vuwesliche mueß azege d Unvuweslichkeit, un des Schterbliche mueß azege d Unschterblichkeit.
54 Wenn aba des Vuwesliche azege wird d Unvuweslichkeit un des Schterbliche azege wird d Unschterblichkeit, dann(dnoh) wird erfillt wäre des Wort, des gschriebe schtoht (Jesaja 25,8; Hosea 13,14): "Dr Dod isch vuschlunge vum Sieg.
55 Dod, wo isch di Sieg? Dod, wo isch di Schtachel?". "Dod, wo isch di Schtachel? Hell, wo isch di Sieg?"
56 Dr Schtachel vum Dod aba isch d Sind, de Kraft aba vu d Sind isch des Gsetz.
57 Gott sei Dank, der uns(us) d Sieg git durch unsa Herr Jesus Chrischtus!
58 Drum, mini lebi Breda, sin fescht, unerschittalich un nämmä imma zue in däm Gschäfft vum Herrn, wel ihr wiße, daß äiri Arbet nit vugeblich isch in däm Herrn.