1 Em Icónio, Paulo e Barnabé foram juntos à sinagoga e pregaram com tal poder que foi grande o número de pessoas que creram, tanto judeus como gentios.-

2 Mas aqueles dos judeus que recusaram a mensagem de Deus semearam a desconfiança e a oposição entre os gentios contra Paulo e Barnabé. Contudo, ambos ficaram ali muito tempo, pregando com coragem, e o Senhor provava a origem divina dessa mensagem, dando -lhes poder para fazerem grandes milagres. Mas o povo da cidade não sabia que pensar acerca deles. Alguns concordavam com os judeus, outros apoiavam os apóstolos.

5 Quando Paulo e Barnabé souberam da conspiração que tramavam os dirigentes judaicos para, juntamente com os gentios, os atacarem e apedrejarem, refugiaram-se na região de Licaónia - Listra e Derbe - e em toda aquela zona à volta, pregando ali o evangelho.

8 Em Listra encontraram um homem que, de nascença, era aleijado dos pés, nunca tendo andado na sua vida. O homem escutava com atenção a pregação de Paulo, que, reparando nele, se deu conta que o aleijado tinha fé para ser curado.

10 Então ordenou-lhe: Levanta-te!, e o homem, pondo-se de pé dum salto, começou a andar.

11 Quando a multidão que escutava Paulo viu o que fizera, gritou na sua língua local: Estes homens são deuses em forma humana, pensando que Barnabé fosse o deus grego Júpiter, e que Paulo, por ser o orador principal, fosse Mercúrio. O sacerdote local do templo de Júpiter, à entrada da localidade, trouxe-lhes carroças carregadas de flores e matou bois em sua honra, junto às portas da cidade, na presença da multidão.

14 Mas quando Barnabé e Paulo viram aquilo, rasgaram desgostosos a roupa que traziam e, correram por entre o povo, dizendo: Escutem! Que estão a fazer? Nós somos seres humanos como vocês! Viemos dizer-vos que deixem de adorar essas coisas insensatas; e que, em vez disso, devem adorar o Deus vivo e converter-se a ele, que fez o céu, a Terra, o mar e tudo quanto neles há. Nos tempos antigos permitiu que os povos agissem como melhor lhes parecia, mas nunca deixou de lhes dar provas da sua existência e do que ele é realmente, por meio de actos de bondade, tais como mandar-vos chuva, boas colheitas, alimento e alegria.

18 Mesmo assim, Paulo e Barnabé só a custo impediram que o povo lhes oferecesse sacrifícios.

19 Entretanto, chegavam judeus de Antioquia e Icónio que, agitando a multidão, conseguiram que apedrejassem Paulo e que o arrastassem para fora da cidade, aparentemente morto.

20 No dia seguinte, Paulo partiu com Barnabé para Derbe.

21 Após pregarem ali o evangelho e fazerem muitos discípulos, voltaram para Listra, Icónio e Antioquia da Pisídia,

22 onde fortaleceram os crentes, encorajando-os a perseverar na fé, e lembrando-lhes que para entrar no reino de Deus teriam de passar por muitas tribulações.

23 Paulo e Barnabé nomearam também anciãos em todas as igrejas, orando por eles com jejum e entregando-os ao cuidado do Senhor, em quem tinham posto a sua confiança.

24 Regressando através da Pisídia para a Panfília, tornaram a pregar em Perge e continuaram para Atália.

26 Finalmente, voltaram por mar para Antioquia da Síria, onde haviam começado a viagem e onde tinham sido entregues a Deus para realizarem a obra agora completada

27 Quando chegaram, reuniram os crentes, a quem contaram a sua viagem e como Deus abrira também a porta da fé aos gentios. E ali ficaram com os crentes em Antioquia durante muito tempo.

1 Ikonionissa he samoin menivät juutalaisten synagoogaan ja puhuivat niin, että suuri joukko sekä juutalaisia että kreikkalaisia uskoi.

2 Mutta ne juutalaiset, jotka eivät uskoneet, yllyttivät ja kiihdyttivät pakanain mieltä veljiä vastaan.

3 Niin he oleskelivat siellä kauan aikaa ja puhuivat rohkeasti, luottaen Herraan, joka armonsa sanan todistukseksi antoi tapahtua tunnustekoja ja ihmeitä heidän kättensä kautta.

4 Ja kaupungin väestö jakaantui: toiset olivat juutalaisten puolella, toiset taas apostolien puolella.

5 Mutta kun pakanat ja juutalaiset ynnä heidän hallitusmiehensä mielivät ryhtyä pahoinpitelemään ja kivittämään heitä,

6 ja he sen huomasivat, pakenivat he Lykaonian kaupunkeihin, Lystraan ja Derbeen, ja niiden ympäristöön.

7 Ja siellä he julistivat evankeliumia.

8 Ja Lystrassa oli mies, joka istui siellä, hervoton jaloistaan ja rampa äitinsä kohdusta saakka, eikä ollut koskaan kävellyt.

9 Hän kuunteli Paavalin puhetta. Ja kun Paavali loi katseensa häneen ja näki hänellä olevan uskon, että hän voi tulla terveeksi,

12 Ja he sanoivat Barnabasta Zeukseksi ja Paavalia Hermeeksi, koska hän oli se, joka puhui.

13 Ja kaupungin edustalla olevan Zeuksen temppelin pappi toi härkiä ja seppeleitä porttien eteen ja tahtoi väkijoukon kanssa uhrata.

14 Mutta kun apostolit Barnabas ja Paavali sen kuulivat, repäisivät he vaatteensa ja juoksivat ulos kansanjoukkoon, huusivat

16 Menneitten sukupolvien aikoina hän on sallinut kaikkien pakanain vaeltaa omia teitänsä;

18 Näin puhuen he vaivoin saivat kansan hillityksi uhraamasta heille.

19 Mutta sinne tuli Antiokiasta ja Ikonionista juutalaisia, ja he suostuttivat kansan puolellensa ja kivittivät Paavalia ja raastoivat hänet kaupungin ulkopuolelle, luullen hänet kuolleeksi.

20 Mutta kun opetuslapset olivat kokoontuneet hänen ympärilleen, nousi hän ja meni kaupunkiin. Ja seuraavana päivänä hän lähti Barnabaan kanssa Derbeen.

21 Ja julistettuaan evankeliumia siinä kaupungissa ja tehtyään monta opetuslapsiksi he palasivat Lystraan ja Ikonioniin ja Antiokiaan

23 Ja kun he olivat valinneet heille vanhimmat jokaisessa seurakunnassa, niin he rukoillen ja paastoten jättivät heidät Herran haltuun, johon he nyt uskoivat.

24 Ja he kulkivat läpi Pisidian ja tulivat Pamfyliaan;

25 ja julistettuaan sanaa Pergessä he menivät Attaliaan.

26 Ja sieltä he purjehtivat Antiokiaan, josta he olivat lähteneet, annettuina Jumalan armon haltuun sitä työtä varten, jonka he nyt olivat suorittaneet.

27 Ja sinne saavuttuaan he kutsuivat seurakunnan koolle ja kertoivat, kuinka Jumala oli ollut heidän kanssansa ja tehnyt suuria ja kuinka hän oli avannut pakanoille uskon oven.

28 Ja he viipyivät pitkän aikaa opetuslasten tykönä.