1 Entre os profetas e professores da igreja em Antioquia contavam-se Barnabé e Simeão (a quem também chamavam o Negro), Lúcio de Cirene, Manaem (irmão de leite do rei Herodes) e Saulo.

2 Um dia, estando eles a adorar e a jejuar, disse-lhes o Espírito Santo: Separem Barnabé e Saulo para uma missão especial que tenho para eles. Assim, depois de jejuarem e orarem de novo, colocaram as mãos sobre eles e enviaram-nos para a sua missão.

4 Dirigidos pelo Espírito Santo, foram até Seleucia, onde embarcaram para Chipre. Aí, na cidade de Salamina, foram à sinagoga pregar a palavra de Deus, acompanhados de João Marcos como colaborador.

6 Depois disto, pregaram de cidade em cidade, por toda a ilha, até finalmente chegarem a Pafos, onde encontraram um feiticeiro judeu, um falso profeta chamado Bar-Jesus, que andava sempre com o governador Sérgio Paulo, homem de muito bom senso. O governador convidou Barnabé e Saulo a fazer-lhe uma visita, pois queria ouvir a mensagem de Deus

8 Mas o feiticeiro, Elimas, que era o seu nome em grego, meteu-se de permeio e teimou com o governador para que não desse atenção às palavras de Saulo e Barnabé, procurando impedi-lo de confiar no Senhor.

9 Então Saulo, que também se chama Paulo, cheio do Espírito Santo, olhou para o feiticeiro e disse-lhe: h

10 Filho do Diabo, cheio de toda a espécie de fingimentos e maldade, inimigo de tudo o que é bom, quando deixarás de te opor ao Senhor? j

11 Agora a mão de Deus veio sobre ti para te castigar, e ficarás cego durante algum tempo. Imediatamente, desceu sobre aquele homem uma névoa de escuridão, começou a caminhar às apalpadelas, pedindo que alguém lhe pegasse na mão e o conduzisse

12 Ao ver o que tinha acontecido, o governador creu, pasmado com a mensagem de Deus.

13 Paulo e os que o acompanhavam embarcaram de Pafos para Panfília, desembarcando na cidade marítima de Perge. Aí, João deixou-os e regressou a Jerusalém,l

14 mas Barnabé e Paulo seguiram para Antioquia, uma cidade na província da Pisídia o sábado, foram à sinagoga assistir ao culto.

15 Depois das leituras dos livros de Moisés e dos profetas, os que dirigiam o culto mandaram-lhes este recado: Irmãos, se têm algumas palavras de encorajamento a dirigir-nos, venham e digam-na!

16 Paulo, levantando-se e fazendo-lhes um gesto a pedir silêncio, começou a falar. Homens de Israel e todos os mais que aqui estão e que prestam culto a Deus:

17 O Deus do povo de Israel escolheu os nossos antepassados e honrou-os no Egipto, arrancando-os gloriosamente à escravidão e amparando-os durante os quarenta anos em que erraram pelo deserto.

19 Depois, destruiu sete nações em Canaã e deu a Israel a sua terra como herança.

20 Tudo isso levou 450 anos. Depois disso, o país foi governado por juízes, até ao profeta Samuel

21 O povo começou então a pedir um rei, e Deus deu-lhe Saul, filho de Cis, da tribo de Benjamim, que reinou quarenta anos.

22 Mas Deus retirou-o e substituiu-o pelo rei David, acerca do qual disse: 'David, filho de Jessé, é um homem como o meu coração deseja, pois obedecer-me-á.'

23 Ora o Salvador que Deus concedeu a Israel é justamente um dos descendentes do rei David conforme tinha prometido. Esse Salvador é Jesus!

24 Mas, antes de ele vir, João Baptista pregou acerca da necessidade que todos em Israel tinham de abandonarem o pecado e de se voltarem para Deus. Quando João estava já a terminar a sua missão, perguntou: 'Pensam que sou o Messias? Não! Mas esse virá em breve, e nem sou digno de lhe desatar o calçado.'

26 Irmãos, vocês que são filhos de Abraão, e também os gentios aqui presentes que temem Deus: Esta salvação é para todos nós!-

27 Os judeus de Jerusalém e os seus dirigentes cumpriram afinal as profecias, matando Jesus, pois não o reconheceram nem perceberam que foi acerca dele que os profetas escreveram, embora todos os sábados escutassem a leitura das palavras desses mesmos profetas.

28 Apesar de não encontrarem justa causa para o matar, pediram a Pilatos que o fizesse.

29 Depois de se terem cumprido assim todas as profecias acerca da sua morte, Jesus foi tirado da cruz e posto num túmulo.

30 Mas Deus ressuscitou-o da morte! E foi visto muitas vezes, nos dias que se seguiram, pelos homens que o tinham acompanhado a Jerusalém desde a Galileia; homens que disso têm dado constante e público testemunho.

34 Porque Deus prometeu ressuscitá-lo para nunca mais morrer. Isto é afirmado nas Escrituras que dizem: 'Realizarei a vosso favor todas as promessas sagradas e maravilhosas que garanti a David.'

35 E noutro Salmo explica mais pormenorizadamente, dizendo: 'Não permitirás que se corrompa na sepultura o corpo do teu Santo.'

36 Ora, isto não era uma referência a David, porque este, depois de ter servido a sua geração de acordo com a vontade de Deus, morreu, foi sepultado e o seu corpo acabou efectivamente por se decompor. Tratava-se sim de alguém que Deus ressuscitou e cujo corpo não foi atingido pela decomposição da morte.

38 Escutem, irmãos! É graças a este Homem, Jesus, que vos anunciamos o perdão para os vossos pecados! Todo aquele que nele confiar fica liberto de toda a culpa e será tido como justo; coisa que a lei judaica nunca poderia fazer.

42 Ao saírem da sinagoga naquele dia, as pessoas pediram a eles que voltassem para lhes tornar a falar na semana seguinte. Muitos judeus e gentios piedosos que adoravam na sinagoga acompanharam Paulo e Barnabé pela cidade, enquanto estes os incitavam a perseverar na graça de Deus.

44 Na semana seguinte, quase toda a cidade foi ouvi-los pregar a palavra de Deus,v

45 mas, quando os judeus viram assim tanta gente, encheram-se de inveja e puseram-se a dizer injúrias e a contradizer tudo o que Paulo afirmava.

46 Então, Paulo e Barnabé disseram corajosamente: Era preciso que estas boas novas fossem primeiro anunciadas a vocês, judeus. Mas, uma vez que as não querem e se mostram indignos da vida eterna, vamos anunciá-las aos gentios.4

48 Quando os gentios ouviram isto, ficaram felizes e alegraram-se com a mensagem do Senhor; e creram todos os que Deus destinou para a vida eterna. Assim, a mensagem de Deus se espalhou por toda aquela região.

50 Então os judeus agitaram certas mulheres religiosas muito consideradas e autoridades da cidade, incitando o povo contra Paulo e Barnabé, acabando por expulsá-los da cidade. Eles, porém, sacudiram a poeira dos seus pés, em sinal de protesto, e prosseguiram para Icónio.

52 Os que se converteram por intermédio deles estavam cheios de alegria e do Espírito Santo.

1 Ja Antiokian seurakunnassa oli profeettoja ja opettajia: Barnabas ja Simeon, jota kutsuttiin Nigeriksi, ja Lukius, kyreneläinen, ja Manaen, neljännysruhtinas Herodeksen kasvinkumppani, ja Saulus.

3 Silloin he paastosivat ja rukoilivat ja panivat kätensä heidän päällensä ja laskivat heidät menemään.

4 Niin he Pyhän Hengen lähettäminä menivät Seleukiaan ja purjehtivat sieltä Kyproon.

5 Ja tultuaan Salamiiseen he julistivat Jumalan sanaa juutalaisten synagoogissa, ja heillä oli mukanaan myös Johannes, palvelijana.

6 Ja kun he olivat vaeltaneet kautta koko saaren Pafoon asti, tapasivat he erään juutalaisen miehen, noidan ja väärän profeetan, jonka nimi oli Barjeesus.

7 Hän oleskeli käskynhaltijan, Sergius Pauluksen, luona, joka oli ymmärtäväinen mies. Tämä kutsui luoksensa Barnabaan ja Sauluksen ja halusi kuulla Jumalan sanaa.

8 Mutta Elymas, noita-sillä niin tulkitaan hänen nimensä-vastusti heitä, koettaen kääntää käskynhaltijaa pois uskosta.

9 Niin Saulus, myös Paavaliksi kutsuttu, täynnä Pyhää Henkeä loi katseensa häneen

12 Kun nyt käskynhaltija näki, mitä oli tapahtunut, niin hän uskoi, ihmetellen Herran oppia.

13 Ja kun Paavali seuralaisineen oli purjehtinut Pafosta, tulivat he Pamfylian Pergeen; siellä Johannes erosi heistä ja palasi Jerusalemiin.

14 Mutta he vaelsivat Pergestä eteenpäin ja saapuivat Pisidian Antiokiaan; ja he menivät synagoogaan sapatinpäivänä ja istuutuivat.

17 Tämän Israelin kansan Jumala valitsi meidän isämme ja korotti tämän kansan, heidän muukalaisina ollessaan Egyptin maassa, ja vei heidät sieltä ulos kohotetulla käsivarrella,

18 ja hän kärsi heidän tapojansa noin neljäkymmentä vuotta erämaassa

19 ja hävitti seitsemän kansaa Kanaanin maasta ja jakoi niiden maan heille perinnöksi.

20 Näin kului noin neljäsataa viisikymmentä vuotta. Sen jälkeen hän antoi heille tuomareita profeetta Samueliin saakka.

21 Ja sitten he anoivat kuningasta, ja Jumala antoi heille Saulin, Kiisin pojan, miehen Benjaminin sukukunnasta, neljäksikymmeneksi vuodeksi.

22 Mutta hän pani hänet viralta ja herätti heille kuninkaaksi Daavidin, josta hän myös todisti ja sanoi: 'Minä olen löytänyt Daavidin, Iisain pojan, sydämeni mukaisen miehen, joka on tekevä kaikessa minun tahtoni'.

23 Tämän jälkeläisistä on Jumala lupauksensa mukaan antanut tulla Jeesuksen Israelille Vapahtajaksi,

24 sittenkuin Johannes ennen hänen tuloansa oli saarnannut parannuksen kastetta kaikelle Israelin kansalle.

25 Mutta kun Johannes oli juoksunsa päättävä, sanoi hän: 'En minä ole se, joksi minua luulette; mutta katso, minun jälkeeni tulee se, jonka kenkiä minä en ole arvollinen jaloista riisumaan'.

26 Miehet, veljet, te Aabrahamin suvun lapset, ja te, jotka Jumalaa pelkäätte, meille on tämän pelastuksen sana lähetetty.

27 Sillä koska Jerusalemin asukkaat ja heidän hallitusmiehensä eivät Jeesusta tunteneet, niin he tuomitessaan hänet myös toteuttivat profeettain sanat, joita kunakin sapattina luetaan;

28 ja vaikka he eivät löytäneet mitään, mistä hän olisi kuoleman ansainnut, anoivat he Pilatukselta, että hänet surmattaisiin.

29 Ja kun he olivat täyttäneet kaiken, mikä hänestä on kirjoitettu, ottivat he hänet alas puusta ja panivat hautaan.

30 Mutta Jumala herätti hänet kuolleista.

31 Ja hän ilmestyi useina päivinä niille, jotka olivat tulleet hänen kanssansa Galileasta Jerusalemiin ja jotka nyt ovat hänen todistajansa kansan edessä.

32 Ja me julistamme teille sen hyvän sanoman, että Jumala on isille annetun lupauksen täyttänyt meidän lapsillemme, herättäen Jeesuksen,

33 niinkuin myös toisessa psalmissa on kirjoitettu: 'Sinä olet minun Poikani, tänä päivänä minä olen sinut synnyttänyt'.

34 Ja että hän herätti hänet kuolleista, niin ettei hän enää palaja katoavaisuuteen, siitä hän on sanonut näin: 'Minä annan teille pyhät ja lujat Daavidin armot'.

35 Sentähden hän myös toisessa paikassa sanoo: 'Sinä et salli Pyhäsi nähdä katoavaisuutta'.

36 Sillä kun Daavid oli aikanansa Jumalan tahtoa palvellut, nukkui hän ja tuli otetuksi isiensä tykö ja näki katoavaisuuden.

37 Mutta hän, jonka Jumala herätti, ei nähnyt katoavaisuutta.

38 Olkoon siis teille tiettävä, miehet ja veljet, että hänen kauttansa julistetaan teille syntien anteeksiantamus

39 ja että jokainen, joka uskoo, tulee hänessä vanhurskaaksi, vapaaksi kaikesta, mistä te ette voineet Mooseksen lain kautta vanhurskaiksi tulla.

40 Kavahtakaa siis, ettei teitä kohtaa se, mikä on puhuttu profeetoissa:

42 Kun he lähtivät ulos, pyydettiin heitä puhumaan näitä asioita tulevanakin sapattina.

43 Kun synagoogasta hajaannuttiin, seurasivat monet juutalaiset ja jumalaapelkääväiset käännynnäiset Paavalia ja Barnabasta, jotka puhuivat heille ja kehoittivat heitä pysymään Jumalan armossa.

44 Seuraavana sapattina kokoontui lähes koko kaupunki kuulemaan Jumalan sanaa.

45 Mutta nähdessään kansanjoukot juutalaiset tulivat kiihkoa täyteen ja väittelivät Paavalin puheita vastaan ja herjasivat.

48 Sen kuullessansa pakanat iloitsivat ja ylistivät Herran sanaa ja uskoivat, kaikki, jotka olivat säädetyt iankaikkiseen elämään.

49 Ja Herran sanaa levitettiin kaikkeen siihen maakuntaan.

50 Mutta juutalaiset yllyttivät jumalaapelkääväisiä ylhäisiä naisia ja kaupungin ensimmäisiä miehiä ja nostivat vainon Paavalia ja Barnabasta vastaan, ja ne ajoivat heidät pois alueiltansa.

51 Niin he pudistivat tomun jaloistansa heitä vastaan ja menivät Ikonioniin.

52 Ja opetuslapset tulivat täytetyiksi ilolla ja Pyhällä Hengellä.