1 Quanto às terras conquistadas em Canaã foram doadas às restantes nove tribos e meia de Israel. A decisão sobre que área haveria de caber a cada tribo foi tomada tirando à sorte na presença do Senhor, e cada uma ficou com a sua parte de acordo com a vontade do Senhor. Eleazar o sacerdote, Josué e os líderes de cada tribo supervisaram a distribuição.

3 (Como já foi dito, Moisés dera anteriormente às outras duas tribos e meia território na margem leste do Jordão. Aquela que deveria ter sido a tribo de José tornou-se em duas tribos separadas - Manassés e Efraim - e aos levitas não foi dada terra nenhuma excepto as cidades em que haveriam de viver mais os subúrbios com pastagens para o gado deles.

5 Esta distribuição foi feita de acordo com as directivas dadas pelo Senhor a Moisés.)

6 Uma delegação da tribo de Judá, chefiada por Calebe, veio ter com Josué a Gilgal. Lembras-te do que o Senhor disse a Moisés acerca de ti e de mim, quando estávamos em Cades-Barneia?, perguntou Calebe a Josué. Tinha eu nessa altura quarenta anos, e Moisés mandara-nos espiar a terra de Canaã. No regresso fiz o meu relato de acordo com aquilo que senti ser a verdade, mas os nossos irmãos que tinham ido connosco aterrorizaram o povo e desencorajaram-no a entrar na terra prometida. No entanto, visto que eu tinha seguido o Senhor meu Deus, Moisés disse-me: 'Aquela área de Canaã por onde andaste pertencer-te-á a ti e aos teus descendentes para sempre.' Agora, como vês, o Senhor continuou a manter-me com vida e com saúde durante todos estes quarenta e cinco anos desde que atravessámos o deserto, e hoje estou com oitenta e cinco. Tenho agora tantas forças como tinha então quando Moisés nos mandou para aquela missão, e posso ainda ir seja para onde for e combater tão bem como nessa altura!

12 Por isso peço agora que me dês a zona das colinas que o Senhor me prometeu. Certamente te recordas que, quando lá fomos como espias, encontrámos os anaquim a viver ali em grandes cidades cercadas de altas muralhas; mas se o Senhor for comigo com certeza que os expulsarei da terra.

13 Então Josué o abençoou e lhe deu Hebrom como herança permanente porque ele não se tinha desviado do Senhor Deus de Israel. (Antes desse tempo Hebrom tinha-se chamado Quiriate-Arba, de acordo com o nome dum grande herói anaquim.)E não houve resistência da parte das populações locais quando os israelitas ocuparam a terra.

1 Nämä ovat ne alueet, jotka israelilaiset saivat perintöosiksi Kanaanin maassa, ne, jotka pappi Eleasar ja Joosua, Nuunin poika, ja israelilaisten sukukuntien perhekunta-päämiehet jakoivat heille

2 arvalla perintöosiksi sen käskyn mukaisesti, jonka Herra oli yhdeksästä ja puolesta sukukunnasta antanut Mooseksen kautta.

3 Sillä Mooses oli antanut kahdelle ja puolelle sukukunnalle perintöosat tuolta puolelta Jordanin, mutta leeviläisille hän ei antanut perintöosaa heidän keskellänsä.

4 Sillä joosefilaisia oli kaksi sukukuntaa, Manasse ja Efraim; ja leeviläisille ei annettu osuutta maahan, vaan ainoastaan kaupunkeja heidän asuaksensa sekä niiden laidunmaat heidän karjaansa ja omaisuuttansa varten.

5 Niinkuin Herra oli Moosekselle käskyn antanut, niin israelilaiset tekivät ja jakoivat maan.

7 Minä olin neljänkymmenen vuoden vanha, kun Herran palvelija Mooses lähetti minut Kaades-Barneasta vakoilemaan maata, ja minä annoin hänelle tietoja parhaan ymmärrykseni mukaan.

8 Mutta veljeni, jotka olivat käyneet siellä minun kanssani, saivat kansan sydämen raukeamaan, kun taas minä uskollisesti seurasin Herraa, Jumalaani.

9 Sinä päivänä Mooses vannoi sanoen: 'Totisesti, se maa, johon sinä olet jalkasi astunut, on tuleva sinulle ja sinun lapsillesi perintöosaksi ikiaikoihin asti, koska sinä olet uskollisesti seurannut Herraa, minun Jumalaani'.

10 Ja nyt, katso, Herra on antanut minun elää, niinkuin hän oli sanonut, vielä neljäkymmentä viisi vuotta sen jälkeen, kuin Herra puhui tämän sanan Moosekselle, Israelin vaeltaessa erämaassa. Ja katso, minä olen nyt kahdeksankymmenen viiden vuoden vanha

11 ja olen vielä tänä päivänä yhtä voimakas, kuin olin sinä päivänä, jona Mooses minut lähetti; niinkuin voimani oli silloin, niin se on vielä nytkin: minä kykenen sotimaan, lähtemään ja tulemaan.

13 Silloin Joosua siunasi Kaalebin, Jefunnen pojan, ja antoi hänelle perintöosaksi Hebronin.

14 Niin Hebron tuli kenissiläisen Kaalebin, Jefunnen pojan, perintöosaksi, niinkuin se on tänäkin päivänä, sentähden että hän oli uskollisesti seurannut Herraa, Israelin Jumalaa.

15 Mutta Hebronin nimi oli muinoin Kirjat-Arba, Arban mukaan, joka oli mahtavin mies anakilaisten joukossa. Ja maa pääsi rauhaan sodasta.