1 Mas o certo é que houve quem pecasse entre os israelitas. A ordem de Deus de tudo destruir com excepção daquilo que tinha sido reservado para o tesouro do Senhor foi desobedecida. Com efeito Acã (filho de Carmi, neto de Zabdi e bisneto de Zera, da tribo de Judá) guardou algum do saque para si; o Senhor ficou extremamente irado com toda a nação de Israel por causa disso.
2 Pouco depois da derrota sofrida por Jericó, Josué enviou alguns dos seus homens a espiarem a cidade de Ai, a oriente de Betel.
3 Quando regressaram disseram-lhe assim: Trata-se duma pequena cidade e não serão precisos mais de dois ou três mil de nós para a destruir; não há necessidade nenhuma de lá irmos todos.
4 E assim foram enviados para lá aproximadamente três mil soldados - e eles foram batidos completamente. Aproximadamente trinta e seis israelitas foram mortos durante o ataque e muitos outros foram atacados durante a perseguição que os homens de Ai lhes moveram até ao sítio das pedreiras. O exército israelita ficou desolado e sem ânimo algum perante o sucedido. Josué e os anciãos rasgaram a roupa que traziam e prostraram-se perante a arca do Senhor até à noite, pondo terra nas cabeças.
7 Josué clamou ao Senhor: Ó Senhor, porque razão nos fizeste passar o Jordão se vais deixar os amorreus matar-nos? O melhor que devíamos ter feito era contentarmo-nos em ficar do outro lado de lá! Ó Senhor, que hei-de eu fazer agora que Israel fugiu dos seus inimigos? Porque quando os cananeus e os outros povos dos arredores ouvirem o que se passou, cercar-nos-ão e hão-de atacar-nos e expulsar-nos. Que vai acontecer à honra do teu grande nome?
10 Mas o Senhor respondeu-lhe: Levanta-te! Não fiques assim prostrado com o rosto em terra. É que Israel pecou e desobedeceu às minhas ordens, tendo ficado com parte do saque quando eu lhes tinha dito expressamente que não ficassem com coisa nenhuma; não somente ficaram com isso mas mentiram e esconderam-no entre a sua bagagem. Foi essa a razão porque Israel foi batido. Foi por isso que os teus homens fugiram dos inimigos - é que estavam sob a maldição. Não estarei convosco enquanto esse pecado não for desarraigado completamente do vosso meio.
13 Vamos, levanta-te! Diz ao povo assim: 'Que cada um se submeta aos ritos próprios da purificação, preparando-se para o dia de amanhã, porque o Senhor Deus de Israel diz que alguém pretendeu roubá-lo, e dessa maneira vocês não podem derrotar os vossos inimigos até que expulsem esse pecado. Logo de manhã deverão vir por tribos, e o Senhor indicará a tribo a quem pertence o culpado. Essa tribo apresentar-se-á por clãs, e o Senhor apontará a clã culpada; depois virão as famílias dessa clã uma a uma, e o Senhor mostrará qual a culpada. Aquele que subtraiu o que pertencia ao Senhor deverá ser queimado, acompanhado de tudo o que lhe pertence, pois que violou o acordo feito com o Senhor e trouxe a desgraça sobre Israel.'
16 Assim de manhã cedo Josué trouxe as tribos de Israel perante o Senhor, e foi indicada a tribo de Judá. Depois apresentaram-se as clãs respectivas e foi assinalada a clã de Zera. Depois foram trazidas à presença do Senhor as famílias dessa clã e ficou isolada a de Zabdi. Por fim vieram os homens dessa família, um a um, e foi o neto de Zabdi, Acã, que se revelou culpado.
19 Josué disse a Acã: Meu filho, dá glória ao Deus de Israel e confessa o teu pecado. Diz-me o que foi que fizeste.
20 Acã respondeu: Pequei contra o Senhor, o Deus de Israel. Vi uma bela capa babilónica, e alguma prata pesando uns dois quilos, assim como uma barra de ouro de uns quinhentos gramas. Cobicei isso de tal maneira que fiquei com tudo para mim e está escondido debaixo do chão da minha tenda, com a prata enterrada por baixo de tudo.
22 Josué mandou alguns homens procurarem essa parte do despojo. Foram a correr à tenda e lá encontraram as coisas escondidas segundo a indicação de Acã, e a prata por baixo do resto. Trouxeram tudo a Josué e colocaram no chão aos seus pés.
24 Josué e todos os israelitas pegaram em Acã, na prata, na capa e na pequena barra de ouro, nos seus filhos e filhas, no seu gado, jumentos, cordeiros, na sua tenda, em tudo o que possuía e levaram todos e tudo para o vale de Acor. Então Josué disse a Acã: Porque foi que preferiste trazer sobre nós todos a desgraça? O Senhor agora te desgraça a ti. E os homens de Israel apedrejaram-nos até morrerem e queimaram os seus corpos. As pedras ainda lá estão, hoje em dia, e continua actualmente a ser chamado, aquele sítio, o vale da Desgraça. Foi assim que a ira tremenda do Senhor se apaziguou.
1 Mutta israelilaiset menettelivät uskottomasti anastamalla itselleen tuhon omaksi vihittyä; sillä Aakan, Karmin poika, joka oli Sabdin poika, joka Serahin poika, Juudan sukukuntaa, otti itselleen tuhon omaksi vihittyä. Silloin syttyi Herran viha israelilaisia kohtaan.
4 Niin meni sinne kansasta noin kolme tuhatta miestä, mutta he kääntyivät pakoon Ain miesten edestä.
5 Ja Ain miehet löivät heitä kuoliaaksi noin kolmekymmentä kuusi miestä, ajoivat heitä takaa kaupungin portilta Sebarimiin asti ja voittivat heidät rinteessä. Silloin kansan sydän raukesi ja tuli kuin vedeksi.
6 Niin Joosua repäisi vaatteensa ja lankesi kasvoilleen maahan Herran arkin eteen ja oli siinä iltaan saakka, hän ja Israelin vanhimmat; ja he heittivät tomua päänsä päälle.
8 Oi, Herra, mitä sanoisinkaan, kun Israel on kääntynyt pakoon vihollistensa edestä!
11 Israel on tehnyt syntiä, he ovat rikkoneet minun liittoni, jonka minä olen heille säätänyt; he ovat ottaneet sitä, mikä oli vihitty tuhon omaksi, he ovat varastaneet ja valhetelleet, he ovat panneet sen omain tavarainsa joukkoon.
12 Sentähden israelilaiset eivät voi kestää vihollistensa edessä, vaan heidän täytyy kääntyä pakoon vihollistensa edestä, sillä he itse ovat vihityt tuhon omiksi. En minä enää ole teidän kanssanne, ellette hävitä keskuudestanne tuhon omaksi vihittyä.
13 Nouse, pyhitä kansa ja sano: Pyhittäytykää huomiseksi, sillä näin sanoo Herra, Israelin Jumala: Sinun keskuudessasi, Israel, on jotakin tuhon omaksi vihittyä; sinä et voi kestää vihollistesi edessä, ennenkuin olette poistaneet keskuudestanne tuhon omaksi vihityn.
14 Astukaa siis huomenaamuna sukukunnittain esiin, ja se sukukunta, johon Herran arpa osuu, astukoon esiin suvuittain, ja se suku, johon Herran arpa osuu, astukoon esiin perhekunnittain, ja se perhekunta, johon Herran arpa osuu, astukoon esiin mies mieheltä.
16 Niin Joosua antoi varhain seuraavana aamuna Israelin sukukunnittain astua esiin; ja arpa osui Juudan sukukuntaan.
17 Silloin hän antoi Juudan sukukunnan astua esiin, ja arpa osui serahilaisten sukuun. Sitten hän antoi serahilaisten suvun astua esiin mies mieheltä, ja arpa osui Sabdiin.
18 Niin hän antoi hänen perhekuntansa mies mieheltä astua esiin, ja arpa osui Aakaniin, Karmin poikaan, joka oli Sabdin poika, joka Serahin poika, Juudan sukukuntaa.
22 Niin Joosua lähetti miehiä ottamaan selkoa, ja ne juoksivat telttaan. Siellä oli kätkö hänen teltassaan, hopea alimpana.
23 Ja he ottivat ne teltasta, veivät ne Joosuan ja kaikkien israelilaisten luo ja panivat Herran eteen.
24 Niin Joosua yhdessä koko Israelin kanssa otti Aakanin, Serahin pojan, ja hopean, vaipan ja kultalevyn, sekä hänen poikansa, tyttärensä, härkänsä, aasinsa, lampaansa, telttansa ynnä kaikki, mitä hänellä oli, ja he veivät ne Aakorin laaksoon.
26 Ja he kasasivat hänen päällensä suuren kiviroukkion, joka vielä tänäkin päivänä on olemassa; ja niin Herra lauhtui vihansa hehkusta. Sentähden kutsutaan sitä paikkaa vielä tänäkin päivänä Aakorin laaksoksi.