2 Ninguém é tão santo como o Senhor. Não há outro Deus,nem há segurança alguma semelhante à de Deus.
3 Deixem de ser tão orgulhosos e altivos! O Senhor sabe tudo quanto vocês têm feito,e julgará as vossas acções.
4 A força dos fortes foi quebrada. Os que fraquejam foram revestidos de força.
5 Os que viviam na fartura agora dão tudo por uma côdea de pão;e os que andavam a morrer de fome agora são fartos. A que era estéril tem agora sete filhos;e a que ia tendo sempre filhos agora deixou de os ter.
6 O Senhor é quem tira a vida, mas é também quem a dá.
7 O Senhor tira riquezas, mas também sabe dá-las;abaixa, mas também exalta.
8 Tira o pobre do pó da terra - sim, da mais baixa miséria - e trata-os como príncipes, fazendo-os sentarem-se em lugares de honra. Toda a Terra pertence ao Senhor;foi ele quem deu estruturas a todo este mundo.
9 Protegerá os seus santos;mas o malvado será silenciado, lançado nas trevas. O ser humano não tem capacidade de o enfrentar pela força.
10 Os que contendem com o Senhor serão aniquilados;trovejará desde os céus sobre eles. O Senhor julga sobre a Terra, duma extremidade à outra;dará força ao seu rei, exaltará o poder do seu ungido.
11 Então resgressaram todos a Ramá, mas sem Samuel; este menino tornou-se um servidor de Deus, ajudando o sacerdote Eli.
12 Acontecia no entanto que os filhos de Eli eram pessoas de muito má conduta, que não manifestavam interesse de espécie nenhuma pelo Senhor. Tinham por hábito, sempre que alguém estava a oferecer um sacrifício, e enquanto a carne do animal do sacrifício cozia, mandar um criado, com um grafo de três dentes, e pô-lo dentro da caldeira, dizendo que fosse o que fosse que o garfo espetasse, seria levado para os filhos de Eli. Faziam isso com todas as pessoas que iam a Silo para adorar. Outras vezes o criado vinha mesmo antes do rito de queima da gordura sobre o altar, e reclamava um determinado pedaço da carne, antes que fosse cozida, para a assar depois.
16 Se aquele que apresentava o sacrifício dissesse: Leva quanto quiseres, mas deixa primeiro que a gordura seja queimada, então o criado respondia: Não. Dá-mo agora, senão tiro-te à força.
17 Assim, o pecado destes jovens era muito grande aos olhos do Senhor, pois tratavam com desprezo as ofertas que o povo trazia perante Deus.
18 Samuel, apesar de uma criança, estava já ao serviço do Senhor, e trazia vestido um éfode de linho, tal como o dos sacerdotes. A mãe, todos os anos, fazia-lhe uma túnica de linho, à sua medida, que trazia quando vinha com o marido para o sacrifício anual. Antes de regressarem a casa, Eli abençoava Elcana e Ana, pedindo a Deus que lhes desse outros filhos que substituíssem aquele que tinham oferecido ao Senhor. E Deus respondeu dando a Ana três rapazes e duas meninas. Entretanto Samuel continuava crescendo e permanecia ao serviço do Senhor.
22 Eli era já muito idoso, mas mantinha-se ao corrente de tudo o que se ia passando à sua volta. Sabia, por exemplo, que os seus filhos seduziam mulheres que se juntavam em grupos à entrada do tabernáculo.
23 Tenho ouvido coisas terríveis sobre o que vocês têm feito, e que o povo do Senhor me vem contando, dizia Eli aos filhos. É muito grave levar o povo de Deus a pecar. O pecado tem sempre o seu castigo; e isso é tanto mais verdade no vosso caso, que isso que fazem é pecar contra o Senhor! Mas eles não ligavam ao que o pai lhes dizia; por isso Deus tinha já decidido tirar-lhes a vida.
26 O pequeno Samuel ia crescendo em tamanho e também em simpatia perante toda a gente, além de que se tornava objecto do favor do Senhor.
27 Um dia veio ter com Eli um profeta que lhe comunicou a seguinte mensagem da parte de Deus: Não revelei eu o meu poder quando o povo de Israel era escravo no Egipto? Não escolhi eu o teu antepassado Levi, de entre todos os seus irmãos, para ser meu sacerdote e sacrificar junto do altar, queimar incenso e trazer as vestimentas sacerdotais enquanto me servia? E não dei também as ofertas apresentadas em sacrifício a vocês os sacerdotes? Então porque são tão vorazes em relação às outras ofertas que me são trazidas? Porque tens tu respeitado mais a vontade dos teus filhos do que a minha? Porque tanto tu como eles têm engordado com o melhor de todos os sacrifícios que me são oferecidos pelo meu povo!
30 Por isso, eu, o Senhor Deus de Israel, declaro que apesar de ter prometido que os descendentes da tribo de Levi poderiam ser sempre meus sacerdotes, seria insensato pensar que os vossos actos poderiam continuar. Eu darei honra apenas a quem me honra, e afastarei aqueles que me desprezam. Porei um fim à tua família, para que não mais sirvam como sacerdotes. Cada um dos seus membros morrerá antes do tempo normal. Nenhum chegará a velho. Terás ocasião de constatar a prosperidade que darei ao meu povo, mas tu e a tua família achar-se-ão na necessidade e na angústia. Ninguém entre vocês alcançará a idade avançada. Os que prolongarem o seu tempo de vida será para viverem na amargura e no desgosto; os seus filhos morrerão na guerra. E para te provar que é verdade aquilo que te foi dito, e que há-de acontecer, farei com que os teus dois filhos, Hofni e Finéias, morram no mesmo dia!
35 Depois suscitarei um sacerdote fiel para me servir e fazer tudo quanto eu disser. Abençoarei os seus descendentes; e todos os da sua linhagem serão sacerdotes diante do meu ungido para sempre. Então os da tua família se inclinarão perante ele, para pedir dinheiro e comida: 'Rogamos-te
2 Ei kukaan ole pyhä niinkuin Herra; paitsi sinua ei ole yhtäkään, eikä ole kalliota meidän Jumalamme vertaista.
3 Älkää yhä ylpeitä puhuko, älköön suustanne lähtekö julkeita sanoja; sillä Herra on kaikkitietävä Jumala, hänen edessänsä punnitaan teot.
4 Urhojen jouset ovat särjetyt, voipuneet vyöttäytyvät voimalla.
5 Kylläisinä olleet käyvät palvelukseen leipäpalkoilla, nälkää nähneet eivät enää nälkää näe. Hedelmätön synnyttää seitsemän lasta, lapsirikas kuihtuu.
6 Herra antaa kuoleman ja antaa elämän, hän vie alas tuonelaan ja tuo ylös jälleen.
7 Herra köyhdyttää ja rikastuttaa, hän alentaa ja ylentää.
8 Hän tomusta nostaa halvan, hän loasta korottaa köyhän, pannaksensa heidät ruhtinasten rinnalle ja antaaksensa heidän periä kunniasijat. Sillä maan tukipylväät ovat Herran, hän on asettanut niiden päälle maanpiirin.
9 Hän varjelee hurskastensa jalat, mutta jumalattomat hukkuvat pimeyteen; sillä mies ei omalla voimallaan mitään voi.
11 Sitten Elkana meni kotiinsa Raamaan; mutta poikanen palveli Herraa pappi Eelin johdolla.
12 Mutta Eelin pojat olivat kelvottomia miehiä; he eivät välittäneet Herrasta
13 eivätkä siitä, mitä papeilla oli oikeus kansalta saada. Niin usein kuin joku uhrasi teurasuhria, tuli papin palvelija lihan kiehuessa, kolmihaarainen haarukka kädessänsä,
14 ja pisti sen kattilaan tai ruukkuun tai pannuun tai pataan, ja kaikki, minkä haarukka toi mukanaan, sen pappi otti itselleen. Niin he tekivät kaikille israelilaisille, jotka tulivat sinne Siiloon.
17 Ja nuorten miesten synti oli kovin suuri Herran edessä, koska he pitivät Herran uhrilahjan halpana.
18 Mutta Samuel palveli Herran edessä, puettuna, vaikka oli poikanen, pellavakasukkaan.
19 Ja hänen äitinsä teki hänelle joka vuosi pienen viitan ja toi sen hänelle, kun miehensä kanssa tuli uhraamaan vuotuista teurasuhria.
21 Ja Herra piti Hannasta huolen, niin että hän tuli raskaaksi ja synnytti vielä kolme poikaa ja kaksi tytärtä. Mutta poikanen Samuel kasvoi Herran edessä.
22 Mutta Eeli oli käynyt hyvin vanhaksi; ja kun hän sai kuulla, mitä hänen poikansa tekivät kaikelle Israelille, ja että he makasivat niiden naisten kanssa, jotka toimittivat palvelusta ilmestysmajan ovella,
24 Ei niin, poikani! Ei ole hyvä se huhu, jonka minä kuulen kulkevan Herran kansan seassa.
26 Mutta poikanen Samuel kasvoi kasvamistaan ja oli sekä Herralle että ihmisille otollinen.
28 Ja minä valitsin heidät kaikista Israelin sukukunnista olemaan pappeinani, nousemaan minun alttarilleni, polttamaan suitsuketta ja kantamaan kasukkaa minun edessäni; ja minä annoin sinun isäsi suvulle kaikki israelilaisten uhrit.
29 Miksi te häpäisette minun teurasuhrini ja ruokauhrini, jotka minä olen säätänyt asuntooni? Ja miksi sinä kunnioitat poikiasi enemmän kuin minua, niin että te lihotatte itseänne parhaalla osalla jokaisesta minun kansani Israelin uhrilahjasta?
30 Sentähden Herra, Israelin Jumala, sanoo: Minä olen tosin sanonut: sinun sukusi ja sinun isäsi suku saavat vaeltaa minun edessäni iäti. Mutta nyt Herra sanoo: Pois se! Sillä minä kunnioitan niitä, jotka minua kunnioittavat; mutta jotka minut ylenkatsovat, ne tulevat halveksituiksi.
31 Katso, päivät tulevat, jolloin minä katkaisen sinun käsivartesi ja sinun isäsi suvun käsivarren, niin ettei kukaan sinun suvussasi elä vanhaksi.
32 Ja sinä saat nähdä minun asuntoni olevan puutteessa huolimatta kaikesta siitä hyvästä, mikä tulee Israelille. Eikä kukaan sinun suvussasi ole koskaan elävä vanhaksi.
33 Kuitenkaan minä en hävitä kaikkia sinun omaisiasi alttariltani, niin että sammuttaisin sinun silmäsi ja näännyttäisin sielusi; mutta kaikki sinun suvussasi kasvaneet kuolevat miehiksi tultuaan.
34 Ja merkkinä tästä on sinulla oleva se, mitä kahdelle pojallesi, Hofnille ja Piinehaalle, tapahtuu: he kuolevat molemmat samana päivänä.
35 Mutta minä herätän itselleni uskollisen papin, joka tekee minun sydämeni ja mieleni mukaan. Hänelle minä rakennan pysyväisen huoneen, ja hän on vaeltava minun voideltuni edessä kaiken elinaikansa.