1 Saul, agora, apertava com os ajudantes e com o próprio Jónatas, para assassinarem David. Mas Jónatas, por causa da sua grande amizade por David, disse-lhe o que seu pai estava a planear. Amanhã de manhã, avisou ele, terás de procurar um lugar escondido nos campos.

3 Pedirei a meu pai que venha comigo até esse sítio e falar-lhe-ei de ti. Depois te direi tudo o que se tiver passado.

4 Na manhã seguinte, Jónatas conversou com o pai e falou-lhe bem de David, pedindo-lhe que não se voltasse contra ele. Nunca fez nada que fosse contra ti. Pelo contrário, procurou ajudar-te sempre que pôde. Ter-te-ás já esquecido daquele momento em que arriscou a vida para matar o Golias, e como o Senhor deu em resultado uma vitória tão grande a Israel? Nessa altura estavas bem satisfeito com isso, não é verdade? Porque havias tu agora de assassinar um homem inocente? Não há razão nenhuma para uma coisa dessas!

6 Saul acabou por concordar e prometeu: Tão certo como o Senhor estar vivo, que não o matarei.

7 A seguir a isso Jónatas chamou David e relatou-lhe o que acontecera. Levou depois David à presença de Saul e tudo ficou como nos primeiros tempos.

8 Aliás, pouco tempo depois, rebentou nova guerra e David conduziu as tropas contra os filisteus, matando grande número e pondo em fuga o resto do exército inimigo.

9 Mas uma noite em que Saul estava a sentar nos seus aposentos ouvindo David tocar harpa, o espírito atormentador, da parte do Senhor, atacou-o de repente. Havia uma lança ali perto à mão, e atirou-a contra David com o intuito de o matar. Mas este esquivou-se a tempo, fugindo para fora, para o escuro da noite; a lança ficou cravada na parede.

11 Saul chegou a mandar tropas para vigiarem a casa de David e para o matarem pela manhã, quando saísse. Se não fugires esta mesma noite, avisou-o Mical, amanhã de manhã estarás morto.

12 Ela própria o ajudou a descer por uma janela.

13 Então pegou num ídolo, pô-lo na cama, cobriu-o com cobertores e colocou sobre a almofada uma pele de cabra.

14 Quando os soldados vieram para prender David e levá-lo a Saul, ela disse-lhes que estava doente, que não podia sair da cama. Saul disse aos soldados para lhe trazerem David mesmo na cama, para que pudesse matá-lo. Mas quando vieram a fim de o transportar, descobriram que se tratava apenas de uma imagem!

17 Porque é que me enganaste e deixaste escapar o meu inimigo?, perguntou Saul a Mical.Fui obrigada a isso. Ele ameaçou que me matava se não o ajudasse.

18 Dessa forma David conseguiu fugir para Ramá, para se encontrar com Samuel, e contou-lhe o que Saul lhe tinha feito. Samuel levou-o para ir viver consigo em Naiote.

19 Quando Saul soube que David estava em Naiote de Ramá, enviou uma tropa para o capturar; mas ao chegarem e ao verem Samuel mais os outros homens de Deus profetizando, o Espírito de Deus veio também sobre eles e começaram a profetizar.

21 Saul, sabendo o que acontecera, mandou outras tropas; mas também lhes sucedeu a mesma coisa! E ainda com um terceiro contingente se passou idêntico facto.

22 Saul decidiu ir ele próprio em pessoa até Ramá. Chegado ao grande poço de Secu, perguntou: Onde estão Samuel e David? Alguém lhe disse que estavam em Naiote.

23 Mas ao dirigir-se para lá, também o Espírito de Deus veio sobre ele e profetizou, à semelhança dos outros!

24 Despiu a sua roupagem, e permaneceu assim todo o dia e toda a noite, profetizando na companhia dos profetas de Samuel. O quê?, exclamavam as pessoas, Saul está também a profetizar?

1 Ja Saul puhui pojallensa Joonatanille ja kaikille palvelijoillensa, että Daavid olisi surmattava. Mutta Saulin poika Joonatan oli suuresti mieltynyt Daavidiin.

7 Niin Joonatan kutsui Daavidin, ja Joonatan ilmoitti hänelle kaiken tämän. Ja sitten Joonatan vei Daavidin Saulin tykö, ja hän palveli häntä niinkuin ennenkin.

8 Kun sitten sota alkoi uudestaan, lähti Daavid taistelemaan filistealaisia vastaan ja tuotti heille suuren tappion, niin että he pakenivat hänen edestään.

9 Mutta Herran lähettämä paha henki tuli Sauliin, kun hän istui kotonaan keihäs kädessä ja Daavid soitteli.

10 Niin Saul koetti keihästää Daavidin seinään; mutta hän väisti Saulia, ja tämä iski keihään seinään. Daavid pakeni ja pelastui sinä yönä.

12 Ja Miikal laski Daavidin alas ikkunasta; ja hän lähti pakoon ja pelastui.

13 Sitten Miikal otti kotijumalan ja asetti sen vuoteeseen, ja levitettyään vuohenkarvoista tehdyn kärpäsverkon sen pään yli hän peitti sen vaatteella.

16 Mutta kun miehet tulivat sisälle, niin katso, vuoteessa olikin kotijumala, vuohenkarvoista tehty kärpäsverkko pään päällä.

18 Kun Daavid oli paennut ja pelastunut, meni hän Samuelin luo Raamaan ja kertoi hänelle kaikki, mitä Saul oli hänelle tehnyt. Ja hän ja Samuel menivät Naajotiin ja jäivät sinne.

20 Niin Saul lähetti miehiä ottamaan Daavidia. Mutta kun he näkivät profeettain joukon hurmoksissa ja Samuelin seisovan johtamassa heitä, tuli Jumalan henki Saulin miehiin, niin että hekin joutuivat hurmoksiin.

21 Kun se ilmoitettiin Saulille, lähetti hän toiset miehet; mutta hekin joutuivat hurmoksiin. Ja Saul lähetti vielä kolmannet miehet, mutta hekin joutuivat hurmoksiin.

23 Mutta kun hän oli menossa sinne, Raaman Naajotiin, tuli Jumalan henki häneenkin, niin että hän kulki hurmoksissa, kunnes tuli Raaman Naajotiin.