1 Voltando Saul de combater os filisteus, disseram-lhe que David tinha ido para os lugares desertos de Engedi. Levou então consigo três mil homens da tropa de elite e foi em busca dele por entre os desfiladeiros rochosos e por caminhos de acesso a cabras monteses!
3 Chegado a um sítio onde costumavam descansar rebanhos de ovelhas, Saul retirou-se para uma gruta, para fazer as suas necessidades. Ora aconteceu que nessa gruta estavam justamente escondidos David e os companheiros!
4 É agora a tua vez!, murmuraram-lhe os seus homens. Este é o dia do que o Senhor falava quando dizia, 'Dar-te-ei o teu inimigo nas tuas mãos e far-lhe-ás como melhor entenderes'. David rastejou com muito cuidado até Saul e cortou-lhe, sem ele sentir, um pedação da capa que trazia.
5 Contudo, logo a seguir, a sua consciência ficou a acusá-lo.
6 Não devia ter feito isto, disse para a sua gente. É um grave pecado atacar de alguma maneira o rei que foi escolhido por Deus.
7 E foi com estas palavras que persuadiu os companheiros a não matarem Saul epois de deixar aquela gruta, Saul continuou o seu caminho.
8 David saíu e gritou atrás dele: Ó rei, meu senhor! Saul olhou para donde vinha a voz, e David inclinou-se por terra.
9 A seguir continuou: Porque é que dás ouvidos às pessoas que te dizem que eu quero o teu mal?
10 Hoje vais ter a prova de que tal não é verdade. O Senhor pôs-te à minha mercê, ali naquela gruta, e até alguns dos meus homens me disseram para te matar; mas eu poupei-te. Porque disse para comigo, 'Não lhe hei-de fazer mal, pois é o rei que o Senhor escolheu'. Olha aqui o que eu tenho nas mãos. É um pedaço da tua capa. Cortei-o sem te ter feito mal algum! Será que isto não te convence ainda de que não tenho a mínima intenção de te fazer mal algum e de que não pequei em nada contra ti, apesar de andares todo o tempo a perseguir-me?
12 O Senhor é que há-de julgar entre nós dois. É possível que ele te venha a matar por aquilo que procuras fazer-me; mas eu quanto a mim nunca te farei mal. Como diz aquele velho provérbio: 'O perverso actua pervsersamente'. Mas apesar da tua maldade, eu não te hei-de tocar.
14 E, ao fim e ao cabo, atrás de quem anda o rei de Israel? O que é que o faz andar a perder o seu tempo, perseguindo um indivíduo que vale tanto como um cão morto, ou como uma pulga? Que seja pois o Senhor a julgar qual de nós tem razão e que ele castigue aquele que é culpado. Ele é o meu juiz e o meu advogado. Ele me defenderá da tua mão!
16 David, meu filho, és tu mesmo quem estou a ouvir?, disse Saul depois de ele acabar. Então desatou a chorar. Acrescentou a seguir: Tu és melhor do que eu, porque me pagaste o mal com o bem. Sim foste extremamente bom para comigo hoje, pois que quando o Senhor me entregou nas tuas mãos, não me mataste. Quem mais no mundo deixaria o seu adversário ir-se embora depois de o ter ao seu alcance? Que o Senhor te recompense pelo bem que hoje me fizeste. Dou-me conta agora de que tu te tornarás efectivamente rei e que Israel será bem governado sob a tua mão. Jura-me em todo o caso, pelo Senhor, que, quando isso acontecer, pouparás a minha família e não acabarás com a linha da minha descendência.
22 David prometeu, e Saul foi-se embora. Mas David regressou à gruta.
2 (H24:3) Niin Saul otti kolmetuhatta valiomiestä koko Israelista ja meni etsimään Daavidia ja hänen miehiään Kauriskallioiden itäpuolelta.
3 (H24:4) Ja kun hän tuli tien varrella oleville karjatarhoille, oli siellä luola; ja Saul meni luolaan tarpeelleen. Mutta Daavid ja hänen miehensä istuivat luolan perällä.
5 (H24:6) Mutta sen jälkeen Daavidin omatunto soimasi häntä siitä, että hän oli leikannut Saulin viitan lievettä.
7 (H24:8) Ja Daavid kovisti miehiänsä eikä sallinut heidän hyökätä Saulin kimppuun. Niin Saul nousi luolasta ja meni matkaansa.
10 (H24:11) Katso, näethän nyt omin silmin, kuinka Herra tänä päivänä antoi sinut minun käsiini luolassa, mutta minä säästin sinut, vaikka minua neuvottiin tappamaan sinut; sillä minä ajattelin: 'Minä en satuta kättäni herraani; sillä hän on Herran voideltu'.
11 (H24:12) Katso itse, isäni, katso tätä viittasi liepeen kappaletta, joka on minun kädessäni. Kun minä leikkasin sen sinun viittasi liepeestä enkä sinua tappanut, niin ymmärrä siitä ja näe, ettei minulla ole tekeillä mitään pahaa tai rikollista ja etten minä ole sinua vastaan rikkonut, vaikka sinä vainoat minua ottaaksesi minulta hengen.
12 (H24:13) Herra tuomitkoon meidän välillämme, minun ja sinun, ja Herra kostakoon sinulle minun puolestani, mutta minun käteni ei sinuun satu.
13 (H24:14) On, niinkuin vanha sananlasku sanoo: 'Jumalattomuus tulee jumalattomista'; mutta minun käteni ei sinuun satu.
14 (H24:15) Kenen jälkeen Israelin kuningas on lähtenyt? Ketä sinä ajat takaa? Koiranraatoa, yhtä kirppua!
18 (H24:19) Sinä olet tänä päivänä osoittanut hyvyyttäsi minua kohtaan, kun et tappanut minua, vaikka Herra oli antanut minut sinun käsiisi.
19 (H24:20) Sillä kun joku kohtaa vihollisensa, päästääkö hän hänet menemään rauhassa? Herra palkitkoon sinulle runsaasti sen, mitä olet tänä päivänä tehnyt minulle.
20 (H24:21) Ja katso, nyt minä tiedän, että sinä tulet kuninkaaksi ja että Israelin kuninkuus on pysyvä sinun kädessäsi.
22 (H24:23) Ja Daavid vannoi Saulille. Sitten Saul meni kotiinsa; mutta Daavid ja hänen miehensä nousivat vuorilinnaan.