1 Um dia chegou aos ouvidos de David que os filisteus estavam em Queila a saquear as eiras; e perguntou ao Senhor: Deverei ir atacá-los? Sim, vai e salva Queila, respondeu-lhe o Senhor.

3 Mas os homens de David disseram: Nós aqui em Judá vivemos constantemente em temor, quanto mais ainda se formos atacar todo o exército dos filisteus!

4 David tornou a consultar o Senhor e a obter a mesma resposta: Vai a Queila, pois que te ajudarei a vencer os filisteus.

5 Foram até lá e conseguiram na verdade matar os filisteus e confiscar-lhes gado; dessa forma o povo de Queila foi salvo. Aliás Abiatar, o sacerdote, acompanhou David nessa expedição, levando consigo o éfode para obter as respostas que o Senhor dava a David.

7 Saul em breve soube que David estava em Queila. Óptimo, exclamou. Apanhámo-lo. Deus entregou-mo, pois que ficará encurralado numa cidade murada!

8 Mobilizou todo o exército e marchou em direcção a Queila para sitiar David com os seus homens. David teve conhecimento dos planos de Saul e disse a Abiatar para trazer o éfode a fim de consultar o Senhor sobre o que deveria fazer.

10 Ó Senhor Deus de Israel, disse David, ouvi que Saul planeia vir e destruir Queila por eu estar aqui. Será que a gente de Queila me entregará na sua mão? E será que Saul vem cá efectivamente, como ouvi dizer? Peço-te, Senhor Deus de Israel, que me respondas.E o Senhor respondeu-lhe: Sim, ele virá.

12 E a população de Queila entregar-me-á a Saul?, insistiu David.Entregar-te-ão.

13 Então David, com os seus homens - que já eram agora uns seiscentos - deixaram Queila e andaram a vaguear por aquela região. Saul depressa soube que David escapara, por isso não chegou a ir lá.

14 David agora vivia nas grutas do deserto, na região das colinas de Zife. Um dia, perto de Hores, teve conhecimento de que Saul se dirigia a Zife, procurando matá-lo. Saul andava dia após dia à procura dele, mas o Senhor não permitia que o encontrasse.

16 O seu filho Jónatas foi ter com David e encontrou-se com ele em Hores, encorajando-o a ter confiança em Deus:

17 Não tenhas receio. O meu pai nunca te encontrará! Tu virás a ser rei em Israel e eu serei o segundo, no reino, ao teu lado; aliás o meu pai sabe muito bem isso.

18 Assim ambos renovaram o seu pacto de amizade. David ficou em Hores e Jónatas voltou para casa.

19 Mas os homens de Zife foram ter com Saul em Gibeá e trairam David: Sabemos onde é que ele se esconde. Está nas grutas de Hores nas colinas de Haquila, para o sul do deserto. Vem, que nós o apanharemos para to entregar e assim o teu maior desejo será cumprido!

21 Óptimo. Louvado seja o Senhor!, disse Saul. Até que enfim que alguém teve piedade de mim. Vão-se embora, verifiquem melhor isso, para terem a certeza do sítio onde ele está e tomem nota de quem é que o viu. Olhem que ele é muito astuto. Vejam bem onde é que se esconde, depois voltem cá para me darem um relato detalhado da situação. Após isso irei convosco. Se realmente ele lá se encontrar achá-lo-ei de certeza, nem que tenha de verificar cada centímetro de terreno!

24 Os homens de Zife regressaram. Mas David soube que Saul tinha intenções de vir a Zife, por isso resolveu ir, com os companheiros, para mais longe, para o deserto de Maom, para os lados do sul. Saul contudo seguiu-os até lá. A certa altura David e Saul encontravam-se nas vertentes opostas da mesma montanha. Saul começou a cercá-lo, e David procurava, com os seus, escapar-lhe, sem o conseguir, contudo. Estavam nisto quando chegou a Saul uma mensagem em como os filisteus atacavam de novo Israel; por isso desistiu da perseguição e foi combater os outros. Desde então o lugar onde se acampara ficou a ser chamado a Rocha de Fuga. David dali foi viver para as grutas de Engedi.

5 Ja Daavid meni miehinensä Kegilaan ja ryhtyi taisteluun filistealaisia vastaan ja kuljetti heidän karjansa pois ja tuotti heille suuren tappion. Näin Daavid pelasti Kegilan asukkaat.

6 Ja kun Ebjatar, Ahimelekin poika, pakeni Daavidin luo Kegilaan, seurasi kasukka hänen mukanaan.

8 Sitten Saul kuulutti kaiken kansan sotaan, menemään alas Kegilaan, piirittämään Daavidia ja hänen miehiänsä.

13 Niin Daavid nousi miehinensä, joita oli noin kuusisataa miestä, ja he lähtivät Kegilasta ja kuljeskelivat paikasta toiseen. Mutta kun Saulille kerrottiin, että Daavid oli päässyt pakoon Kegilasta, luopui hän retkestänsä.

14 Ja Daavid oleskeli erämaassa vuorten huipuilla; hän oleskeli Siifin erämaan vuoristossa. Ja Saul etsi häntä kaiken aikaa, mutta Jumala ei antanut häntä tämän käsiin.

15 Daavid huomasi, että Saul oli lähtenyt väijymään hänen henkeänsä, ja Daavid oli Hooreksessa, Siifin erämaassa.

16 Silloin Saulin poika Joonatan nousi ja meni Daavidin luo Hoorekseen ja rohkaisi häntä Jumalassa.

18 Sitten he molemmat tekivät liiton Herran edessä. Ja Daavid jäi Hoorekseen, mutta Joonatan palasi kotiinsa.

22 Menkää, pitäkää häntä vielä silmällä, tiedustelkaa ja katsokaa, missä paikassa hänen jalkansa liikkuu ja kuka hänet on siellä nähnyt; sillä minulle on sanottu, että hän on hyvin kavala.

24 Ja he nousivat ja menivät Siifiin Saulin edellä. Mutta Daavid miehineen oli Maaonin erämaassa, aromaassa, kallioerämaasta etelään.

25 Kun Saul miehineen meni etsimään Daavidia, ilmoitettiin se tälle, ja hän laskeutui eräälle kalliolle ja jäi Maaonin erämaahan. Kun Saul kuuli sen, lähti hän ajamaan Daavidia takaa Maaonin erämaahan.

26 Ja Saul kulki vuoren toista puolta ja Daavid miehineen vuoren toista puolta. Ja kun Daavid riensi pakoon Saulin tieltä ja Saul miehinensä oli kiertämässä Daavidia ja hänen miehiänsä, ottaaksensa heidät kiinni,

28 Silloin Saul lakkasi ajamasta takaa Daavidia ja lähti filistealaisia vastaan. Siitä se paikka sai nimekseen Mahlekotkallio.

29 (H24:1) Mutta Daavid lähti sieltä ja oleskeli Een-Gedin vuorten huipuilla.