1 E de novo o Senhor me falou:e
2 Vai e grita isto nas ruas de Jerusalém: O Senhor diz, Lembro-me do tempo em que procuravas pressurosamente agradar-me, tal como um jovem esposo, em que me amavas e me seguias, mesmo nas terras secas do deserto
3 Nesses dias Israel era um povo santo, o primeiro dos meus filhos. Quem lhe fizesse mal seria considerado profundamente culpado, e grande prejuízo caía sobre quem lhe tocasse.
4 Ó Israel, diz o Senhor, porque é que os vossos pais me abandonaram? Que mal encontraram eles em mim a ponto de se desviarem e de se porem a adorar ídolos sem valor, tornando-se eles próprios sem valor? a
6 Eles ignoraram o facto de que fui eu, o Senhor, quem os trouxe seguramente para fora do Egipto e os conduziu através do deserto estéril, duma terra de sequidão e de pedregulhos, de sombras tenebrosas e de morte, onde ninguém vive nem viaja sequer. E que os trouxe para uma terra fértil, onde puderam comer dos seus frutos e de todas as boas coisas que ela generosamente produz, e que, ao fim e ao cabo, eles transformaram numa terra de pecado e de corrupção, tendo feito desse meu território uma abominação. Até os sacerdotes descuraram as coisas do Senhor; os seus juízes ignoraram-me; os legisladores revoltaram-se contra mim e os profetas puseram-se a adorar Baal, gastando o tempo em coisas insensatas.
9 Mas continuarei a pleitear convosco para que voltem para mim, e até com os filhos dos vossos filhos!
10 Olhem e vejam se podem encontrar outra nação assim, que tenha trocado os deuses que tinha antes por outros novos - ainda que não se trate de deuses nenhuns. Vão ver a ocidente, para os lados da ilha de Chipre; mandem gente e informar-se na direcção do oriente, dos desertos de Quedar. Verifiquem se ali alguém jamais ouviu coisas tão estranhas como estas. Os céus ficam desolados com uma coisa destas.
13 Porque o meu povo fez duas coisas más! Deixaram-me a mim, a fonte da água da vida, e além disso cavaram cisternas rotas que não podem conter água!
14 Por que razão se tornou Israel numa nação de escravos? Porque foram eles capturados e levados para longe?
15 Vejo grandes exércitos marchando sobre Jerusalém, com rugidos poderosos, prontos para destruir, e para deixar todas as outras cidades em ruínas, queimadas e desoladas. Vejo os exércitos do Egipto levantando-se contra Israel, avançando desde as suas cidades de Menfis e de Tafnes, para aniquilar inteiramente a glória de Israel
17 E isto é consequência directa do facto de se terem rebelado contra o Senhor vosso Deus, que queria guiar-vos no vosso caminho!
18 O que é que ganharam com essas alianças com o Egipto e com a Assíria? A vossa própria maldade vos castiga. Hão-de ver que coisa má e amarga é rebelarem-se contra o Senhor vosso Deus, sem temor algum de o esquecerem, diz o Senhor, o Deus dos exércitos celestiais.
20 Há já muito tempo, tu quebraste o meu jugo e desprendeste as cadeias que te prendiam. Mas não quiseste obedecer-me. No cimo de cada outeiro, debaixo de cada árvore frondosa te entregaste a um culto de prostituição.
21 Pois que, quando vos plantei, escolhi cuidadosamente a minha semente - a melhor de todas. Como foi que vocês se tornaram uma planta degenerada, uma vinha estragada?
22 Não há sabão ou detergente que chegue para vos lavar. Vocês estão sujos com uma culpa que não sai assim. Vejo-a continuamente perante os meus olhos, diz o Senhor Deus.
23 Vocês dizem que não, que não é assim, que não têm adorado ídolos. Mas como é que podem afirmar uma coisa dessas? Vão ver, em cada vale da terra! Encarem bem os terríveis pecados que têm praticado. Vocês são como camelas, ligeiras, desviando-se do seu caminho!ÿ
24 São como uma jumenta selvagem, sorvendo o ar no tempo do acasalamento. Quem poderá reter a tua lascívia? Qualquer macho que te queria nem precisa de te procurar, tu logo apareces correndo para ele!
25 Porque não deixas de andar assim a correr atrás de outros deuses? Mas vocês dizem, Não percas tempo! Estou apaixonada por esses estrangeiros e já não posso deixar de os amar!
26 Tal como um ladrão inveterado, a única coisa de que pode ter vergonha é ser apanhado. Reis, altas entidades, sacerdotes e profetas, são todos assim! Chamam a uma coisa talhada em madeira, o seu pai; e como mãe têm um ídolo esculpido em pedra! Mas o certo é que em tempos de aflição sabem clamar a mim que os salve.-
28 Porque não vão vocês ter com essas espécies de deuses, que vocês mesmo fizeram? Quando o perigo ameaça, dêem-lhe ocasião a que se mostrem e que vos salvem - se puderem! Até porque vocês têm tantos deuses quantas as cidades de Judá.
29 Não venham ter comigo - vocês são todos rebeldes, diz o Senhor. Castiguei os teus filhos, mas isso de pouco lhes serviu. Continuam sem querer obedecer. E vocês mesmo têm morto os meus profetas, como os leões ao despedaçarem a presa.
31 Ó, meu povo, ouve as palavras do meu Deus: Terei eu sido injusto para com Israel? Ter-lhe-ei eu proporcionado uma vida como numa terra de trevas e de maldade? Então porque diz o meu povo: Até que enfim que estamos livres de Deus; já não temos mais nada a ver com ele! Como podem vocês desligar-se de Deus assim dessa maneira?
32 Poderá uma rapariga esquecer os seus enfeites? Qual é a noiva que os põe de lado e não se lembra mais do seu vestido de noiva? Pois é o que tem acontecido há anos com o meu povo, que se tem esquecido de mim!
33 O que tu não inventas para cativares os teus amantes! A meretriz mais experimentada teria muito a aprender de ti! As tuas roupas estão manchadas com o sangue dos inocentes e dos pobres. Assassinas descaradamente, sem causa alguma. E ainda por cima dizes: Não fiz nada que justifique a cólera de Deus. Estou certo de que ele não está zangado! Hei-de castigar-te severamente, porque dizes: Não pequei!.
36 Andas de um lado para o outro; de um aliado saltas para outro, procurando apoio; mas isso não servirá de nada - os teus novos amigos no Egipto hão-de esquecer-te, tal como já aconteceu com a Assíria. Serás deixado no desespero, cobrindo a cara com as mãos, porque o Senhor rejeita esses em quem tu confias. Não terás sucesso, a despeito da sua ajuda.
1 Ja minulle tuli tämä Herran sana:
3 Herralle pyhitetty oli Israel, hänen satonsa esikoinen. Kaikki, jotka sitä söivät, joutuivat syynalaisiksi; onnettomuus kohtasi heitä, sanoo Herra.
4 Kuulkaa Herran sana, Jaakobin heimo ja kaikki Israelin heimon sukukunnat.
5 Näin sanoo Herra: Mitä vääryyttä teidän isänne minusta löysivät, koska he erkanivat kauas minusta ja lähtivät seuraamaan turhia jumalia ja turhanpäiväisiksi tulivat.
6 He eivät kysyneet: 'Missä on Herra, joka toi meidät pois Egyptin maasta, joka johdatti meitä erämaassa, arojen ja kuilujen maassa, kuivuuden ja synkeyden maassa, maassa, jossa ei kukaan kulje eikä yksikään ihminen asu?'
7 Minä toin teidät hedelmätarhojen maahan syömään sen hedelmää ja hyvyyttä, mutta sinne tultuanne te saastutitte minun maani ja teitte minun perintöosani kauhistukseksi.
8 Papit eivät kysyneet: 'Missä on Herra?' Lainkäyttäjät eivät minua tunteneet, ja paimenet luopuivat minusta; profeetat ennustivat Baalin nimessä ja seurasivat niitä, joista ei apua ole.
9 Sentähden minä vielä käyn oikeutta teidän kanssanne, sanoo Herra, ja teidän lastenne lasten kanssa minä käyn oikeutta.
10 Menkää kittiläisten saarille katsomaan ja lähettäkää Keedariin panemaan tarkoin merkille ja katsomaan, onko senkaltaista tapahtunut.
11 Onko mikään pakanakansa vaihtanut jumalia, vaikka ne eivät olekaan jumalia? Mutta minun kansani on vaihtanut kunniansa siihen, josta ei apua ole.
12 Hämmästykää tästä, te taivaat, kauhistukaa, peräti tyrmistykää, sanoo Herra.
13 Sillä minun kansani on tehnyt kaksinkertaisen synnin: minut, elävän veden lähteen, he ovat hyljänneet, ja ovat hakanneet itselleen vesisäiliöitä, särkyviä säiliöitä, jotka eivät vettä pidä.
14 Onko Israel ostettu orja tai kotona syntynyt? Minkätähden hän on joutunut saaliiksi?
15 Häntä vastaan kiljuivat nuoret leijonat, antoivat äänensä kuulua; ne tekivät hänen maansa autioksi, hänen kaupunkinsa hävitettiin asujattomiksi.
16 Myöskin noofilaiset ja tahpanheelaiset pitivät sinun päälakeasi laitumenansa.
17 Eikö tee tätä sinulle se, että sinä hylkäät Herran, sinun Jumalasi, silloin kun hän tahtoo sinua tiellä kuljettaa?
18 Ja nyt, mitä menemistä sinulla on Egyptiin juomaan Siihorin vettä? Ja mitä menemistä sinulla on Assuriin juomaan Eufrat-virran vettä?
19 Sinun pahuutesi tuottaa sinulle kurituksen, ja luopumuksesi saattaa sinut rangaistukseen; niin tiedä ja näe, kuinka onnetonta ja katkeraa se on, että sinä hylkäät Herran, sinun Jumalasi, etkä minua pelkää, sanoo Herra, Herra Sebaot.
20 Sillä jo ammoisista ajoista sinä olet särkenyt ikeesi, katkaissut siteesi ja sanonut: 'En tahdo palvella'. Sillä kaikilla korkeilla kukkuloilla ja kaikkien viheriäin puitten alla sinä porttona viruit.
21 Minä olin istuttanut sinut jaloksi viiniköynnökseksi, puhtaimmasta siemenestä; kuinka olet muuttunut minulle vieraan viinipuun villiköynnöksiksi?
22 Vaikka pesisit itsesi saippualla ja käyttäisit paljon lipeätä, saastaiseksi jää sittenkin sinun syntisi minun edessäni, sanoo Herra, Herra.
23 Kuinka saatat sanoa: 'En ole saastuttanut itseäni, en ole baaleja seurannut'! Katso menoasi laaksossa, huomaa, mitä olet tehnyt, sinä nopea, nuori naaraskameli, joka juokset sinne ja tänne;
24 sinä villiaasi, erämaahan tottunut, joka himossasi ilmaa ahmit! Kuka hillitsee sen kiiman? Joka sitä etsii, sen ei tarvitse väsyttää itseään; sen löytää, kun tulee sen kuukausi.
25 Varo, ettet juokse jalkaasi anturattomaksi ja kurkkuasi janoiseksi. Mutta sinä sanot: 'Se on turhaa! Ei! Sillä minä rakastan vieraita ja niitä minä seuraan.'
26 Niinkuin teosta tavattu varas on häpeissänsä, niin joutuu Israelin heimo häpeään, se ja sen kuninkaat, ruhtinaat, papit ja profeetat,
27 he, jotka sanovat puulle: 'Sinä olet minun isäni' ja kivelle: 'Sinä olet minut synnyttänyt'. Sillä he ovat kääntäneet minulle selkänsä eivätkä kasvojansa; mutta onnettomuutensa aikana he sanovat: 'Nouse ja pelasta meidät'.
28 Mutta missä ovat sinun jumalasi, jotka olet itsellesi tehnyt? Nouskoot ne, jos voivat pelastaa sinut onnettomuutesi aikana. Sillä yhtä monta, kuin sinulla on kaupunkeja, on sinulla jumalia, Juuda.
29 Miksi riitelette minua vastaan? Olettehan te kaikki luopuneet minusta, sanoo Herra.
30 Turhaan minä olen lyönyt teidän lapsianne; he eivät ole ottaneet kuritusta varteen. Teidän miekkanne on syönyt teidän profeettojanne, niinkuin hävittävä leijona.
31 Voi sukukuntaa-teitä! Katsokaa Herran sanaa: olenko minä ollut Israelille erämaa, pimeyden maa? Miksi sanoo minun kansani: 'Me juoksemme valtoimina, emme tule enää sinun tykösi'.
32 Unhottaako neitsyt koristeensa, morsian koruvyönsä? Mutta minun kansani on unhottanut minut epälukuisina päivinä.
33 Kuinka ovelasti sinä kuljet lempeä etsiessäsi! Niinpä oletkin perehtynyt pahuuden teihin.
34 Vaatteesi liepeetkin ovat köyhien, viatonten veressä. Et tavannut heitä murtautumasta sisälle, mutta yhtäkaikki-!
35 Ja kuitenkin sinä sanot: 'Minä olen syytön; hänen vihansa on kaiketi kääntynyt minusta pois'. Katso, minä käyn oikeutta sinun kanssasi, koska sinä sanot: 'En ole syntiä tehnyt'.
36 Kuinka niin kovin kiiruhdat vaihtamaan tiesi! Egyptistäkin olet saava häpeän, niinkuin olet häpeän saanut Assurista.