1 Então o Senhor disse a Jeremias:t
2 Vai até à entrada do templo do Senhor e dá esta mensagem ao povo: Ó Judá, ouve a mensagem de Deus. Ouçam-na, todos vocês que aqui vêm para adorar.
3 O Senhor dos exércitos celestiais, o Deus de Israel, diz: Apesar de tudo, se deixarem os vossos maus caminhos, deixar-vos-ei ficar na vossa terra. Mas não se deixem enganar por aqueles que vos dizem que se o templo do Senhor está aqui, então Deus nunca deixará que Jerusalém seja destruída.
5 Só sob estas condições é que poderão ficar: Acabarem com os vossos pensamentos e os vossos actos maus, serem honestos para com os outros, e pararem de explorar os órfãos, as viúvas e os imigrantes. Parar com os assassínios, o derramamento de sangue, e deixar de adorar ídolos, tal como fazem agora, para o vosso próprio mal.
7 Então, e só então, vos deixarei ficar nesta terra que dei aos vossos antepassados para que a possuíssem para sempre.
8 Pensam vocês que, devido ao facto do templo estar aqui, nunca hão-de sofrer? Não sejam loucos, enganando-se a si mesmos! Como é que podem pensar que continuando a roubar, a matar, a cometer adultérios, a mentir, a adorar Baal mais todos esses deuses estranhos e novos que arranjaram, e continuar a vir aqui, a pôr-se diante de mim no meu templo cantando - Estamos salvos, somos livres! - Só para poderem voltar, de consciência descansada, a fazer as mesmas abominações? q
11 Acaso será que considerem esta minha casa, este templo que se chama pelo meu nome, como uma caverna de salteadores? O que eu tenho visto é entrar aqui toda a espécie de maldades!
12 Vão até Silo, a povoação que logo no princípio honrei com o meu nome, e vejam o que lhe fiz por causa de toda a maldade do meu povo Israel.
13 E agora, diz o Senhor, farei a mesma coisa aqui, por causa de toda a maldade que têm praticado. Vezes e vezes sem conta vos falei sobre isto, levantando-me cedo e chamando-vos a atenção, mas vocês recusaram ouvir-me, e sequer, responder-me.
14 Sim, com certeza destruirei este templo tal como fiz em Silo - este templo que se chama pelo meu nome e no qual confiam para obter socorro, este lugar que vos dei a vocês e aos vossos antepassados. Mandar-vos-ei para o exílio, tal como aconteceu com os vossos irmãos, o povo de Efraim.
16 Não ores mais por este povo, Jeremias. Não chores por eles, não faças oração a favor deles, rogando-me que os ajude, pois que não te ouvirei. Não vês tu o que estão a fazer pelas ruas de Jerusalém e pelas cidades de Judá? P
18 Não admira que seja tão grande a minha ira! Vê só como os miúdos vão buscar lenha para os pais acenderem o fogo, a fim de as mulheres poderem amassar a farinha e fazerem bolos para oferecerem à Rainha dos Céus , e a todos os outros seus ídolos-deuses!o
19 Será só a mim que eles ferem?, pergunta o Senhor. Não será também a eles próprios, aviltando-se dessa maneira, com coisas tão vergonhosas?
20 Por isso assim diz o Senhor: Derramarei a minha cólera, sim, a minha fúria sobre este lugar - gente, animais, árvores e demais vegetação serão consumidos pelo fogo inextinguível da minha severidade.
21 O Senhor dos exércitos celestiais, o Deus de Israel diz: Para longe com todos os vossos sacrifícios e ofertas! Não foram nem ofertas nem sacrifícios aquilo que pedi aos vossos pais quando os conduzi para fora do Egipto. Não era esse o aspecto essencial do que lhes ordenava.
23 O que eu lhes dizia era: Obedeçam-me e serei o vosso Deus, e vocês serão o meu povo. Façam simplesmente o que eu vos disse e tudo vos correrá bem!
24 Mas não quiseram ouvir. Continuaram fazendo tudo o que lhes apetecia, seguindo o curso dos seus próprios pensamentos rebeldes e perversos. Assim foi que recuaram, em vez de progredirem.
25 Desde o dia em que vossos pais deixaram o Egipto, até agora, continuei a enviar-lhes os meus profetas, dia após dia. Mas não estiveram na disposição de os ouvir, nem sequer fizeram esforço por isso. São duros e obstinados e rebeldes - piores ainda do que os seus pais.
27 Diz-lhes tudo o que lhes farei, mas não esperes que te ouçam. Grita bem alto os teus avisos, mas não contes que te respondam. Diz-lhes: Esta é uma nação que recusa obedecer ao Senhor seu Deus, que recusa ser ensinada. E assim continua a viver uma mentira.
29 Ó Jerusalém, rapa a tua cabeça de vergonha e chora sozinha sobre as montanhas; porque o Senhor rejeitou e esqueceu o seu povo por causa da sua ira.
30 O povo de Judá pecou perante os meus olhos, diz o Senhor. Puseram os seus ídolos ali mesmo, no meu próprio templo, poluindo-o. Construíram um altar chamado Tofete, no vale de Ben-Hinom, e ali queimaram no fogo os seus próprios filhos e filhas, em sacrifícios aos seus deuses - uma coisa tão terrível que nem sequer me passava pela mente, e que nunca eu teria permitido.
32 Vem o tempo, diz o Senhor, em que o nome do vale não será mais Tofete, ou vale de Ben-Hinom, mas antes vale da Matança; porque haverá ali tantos mortos a enterrar que nem se encontrarão sepulcros que cheguem para pôr todos os corpos; terão de amontoar os cadáveres no vale. Os corpos do meu povo servirão de pasto às aves de rapina e aos animais selvagens, e não haverá ninguém ali para os enxotar. Acabarei com as alegres canções e os risos que se ouvem nas ruas de Jerusalém e nas cidades de Judá, assim como com as vozes dos noivos e das noivas. Porque a terra ficará numa desolação.
1 Tämä on sana, joka tuli Jeremialle Herralta:
3 Näin sanoo Herra Sebaot, Israelin Jumala: Vaeltakaa hyvin ja tehkää hyviä tekoja, niin minä annan teidän asua tässä paikassa.
4 Älkää luottako valheen sanoihin, kun sanotaan: 'Tämä on Herran temppeli, Herran temppeli, Herran temppeli!'
5 Vaan jos te todella parannatte vaelluksenne ja tekonne, jos te todella teette oikeuden niin toiselle kuin toisellekin,
6 ette sorra muukalaista, orpoa ja leskeä, ette vuodata viatonta verta tässä paikassa ettekä seuraa muita jumalia turmioksenne,
7 niin minä annan teidän asua tässä paikassa, maassa, jonka minä olen antanut teidän isillenne, iankaikkisesta iankaikkiseen.
8 Mutta katso, te luotatte valheen sanoihin, joista ei ole hyötyä.
9 Miten on? Te varastatte, tapatte, rikotte avion, vannotte väärin, poltatte uhreja Baalille ja seuraatte vieraita jumalia, joita te ette tunne.
10 Ja te tulette ja astutte minun eteeni tähän huoneeseen, joka on otettu minun nimiini, ja sanotte: 'Me kyllä pelastumme' -tehdäksenne yhä kaikkia näitä kauhistuksia!
11 Ryövärien luolaksiko te katsotte tämän huoneen, joka on otettu minun nimiini? Katso, sellaiseksi minäkin olen sen havainnut, sanoo Herra.
12 Menkääpä minun asuinpaikkaani, joka oli Siilossa, jossa minä ensin annoin nimeni asua, ja katsokaa, mitä minä olen sille tehnyt kansani Israelin pahuuden tähden!
13 Ja koska te nyt olette kaikkia näitä tekoja tehneet, sanoo Herra, ettekä ole kuulleet, vaikka minä varhaisesta alkaen olen teille puhunut, koska ette vastanneet, vaikka minä teille huusin,
14 niin minä teen tälle huoneelle, joka on otettu minun nimiini, johon te luotatte, ja tälle paikalle, jonka minä olen antanut teille ja teidän isillenne, samoin kuin olen tehnyt Siilolle,
15 ja heitän teidät pois kasvojeni edestä, niinkuin olen heittänyt pois kaikki teidän veljenne, kaikki Efraimin jälkeläiset.
16 Mutta sinä älä rukoile tämän kansan puolesta, älä kohota heidän puolestaan huutoa ja rukousta äläkä niillä minua ahdista; sillä en minä sinua kuule.
17 Etkö näe, mitä he tekevät Juudan kaupungeissa ja Jerusalemin kaduilla?
18 Lapset kokoavat puita, isät sytyttävät tulen, ja vaimot sotkevat taikinaa valmistaaksensa uhrikakkuja taivaan kuningattarelle, ja he vuodattavat juomauhreja muille jumalille, minulle mielikarvaudeksi.
19 Minulleko he tuottavat mielikarvautta, sanoo Herra, eivätkö pikemmin itselleen, omaksi häpeäksensä?
22 Sillä en minä puhunut enkä antanut käskyä teidän isillenne poltto-ja teurasuhrista silloin, kun minä vein heidät pois Egyptin maasta,
23 vaan näin minä käskin heitä ja sanoin: Kuulkaa minun ääntäni, niin minä olen teidän Jumalanne ja te olette minun kansani; ja vaeltakaa aina sitä tietä, jota minä käsken teidän vaeltaa, että menestyisitte.
24 Mutta he eivät kuulleet, eivät korvaansa kallistaneet, vaan vaelsivat oman neuvonsa mukaan, pahan sydämensä paatumuksessa, ja käänsivät minulle selkänsä eivätkä kasvojansa.
25 Siitä päivästä, jona teidän isänne lähtivät Egyptin maasta, aina tähän päivään asti olen minä lähettänyt teidän tykönne kaikki palvelijani, profeetat-lähettänyt varhaisesta alkaen, päivä päivältä.
26 Mutta kukaan ei kuullut minua, ei kallistanut korvaansa, vaan he olivat niskureita, tekivät enemmän pahaa kuin heidän isänsä.
27 Ja kun sinä puhut heille kaiken tämän, niin he eivät kuule sinua, ja kun sinä heille huudat, niin he eivät sinulle vastaa.
28 Sentähden sano heille: Tämä on kansa, joka ei kuullut Herran, Jumalansa, ääntä eikä ottanut kuritusta varteen. Kadonnut on totuus ja hävinnyt heidän suustansa.
29 Leikkaa hiuksesi ja heitä ne pois ja viritä kalliokukkuloilla itkuvirsi, sillä Herra on hyljännyt ja sysännyt pois vihansa alaisen sukupolven.
30 Sillä Juudan miehet ovat tehneet sen, mikä on pahaa minun silmissäni, sanoo Herra. He ovat asettaneet iljetyksensä temppeliin, joka on otettu minun nimiini, ja saastuttaneet sen.
31 Ja he ovat rakentaneet Toofet-uhrikukkulat Ben-Hinnomin laaksoon, polttaakseen tulessa poikiansa ja tyttäriänsä, mitä minä en ole käskenyt ja mikä ei ole minun mieleeni tullut.
32 Sentähden, katso, päivät tulevat, sanoo Herra, jolloin ei enää sanota 'Toofet' ja 'Ben-Hinnomin laakso', vaan 'Murha-laakso', ja Toofetiin haudataan, kun ei ole muualla tilaa.
33 Ja tämän kansan ruumiit joutuvat taivaan lintujen ja maan eläinten ruuaksi, eikä näitä kukaan karkoita.