1 Então o Senhor disse-me: Mesmo que Moisés e que Samuel se pusessem perante mim, rogando a favor deste povo, mesmo assim eu não ajudaria essa gente. Que se vão embora! Que se tirem da minha vista!v

2 E se te perguntarem - Mas para onde iríamos nós? Diz-lhes que o Senhor lhes responde assim: Os que estão destinados a morrer, para a morte; os que tiverem de morrer à espada, para a espada; os que estão condenados a morrer à fome, para a fome; os que deverão ficar cativos, para o cativeiro. Lançarei contra eles quatro espécies de destruidores, diz o Senhor - a espada para os matar, cães para os dilacerarem, aves de rapina e animais selvagens para devorarem e acabarem com o que restar dos outros. Por causa de toda a maldade que Manassés (filho de Ezequias), rei de Judá, praticou em Jerusalém, castigar-te-ei tão severamente que o teu destino fará arrepiar todos os povos da terra.

5 Quem virá a sentir tristeza por ti, Jerusalém? Quem chorará por ti? Quem se incomodará sequer para saber quem és tu? Tu me desprezaste e me viraste as costas. Por isso estenderei o meu punho fechado contra ti, para te destruir. Já estou cansado de estar sempre a dar-vos novas oportunidades. Peneirar-te-ei à porta das tuas cidades e tirar-te-ei tudo o que te é querido; destruirei o meu próprio povo, porque recusa voltar para mim e deixar os seus maus caminhos. Ver-se-ão viúvas sem conta; em pleno dia de sol, trarei a morte sobre a juventude, e o pesar às suas mães. Farei que caiam angústia e terror sobre eles, repentinamente. Uma mãe de sete filhos desfalecerá de aflição, porque todos os seus filhos terão sido mortos; pôs-se-lhe o seu sol enquanto era dia ainda; e ali fica ela agora desfilhada, porque a guerra lhe roubou todos os que sairam do seu seio!

10 Então Jeremias disse: Ai de mim, minha mãe! Mais valia que eu tivesse morrido ao nascer. Porque sou odiado para onde quer que vá. Não sou nenhum credor que lhes tivesse emprestado com usura e lhes estivesse a reclamar os juros ou o dinheiro; não lhes devo nada, tão pouco - pois mesmo assim me amaldiçoam.

11 Respondeu o Senhor: Libertar-te-ei seguramente para um bom fim. Farei que os teus inimigos venham interceder junto de ti, quando sofrerem calamidades e quando estiverem em angústias!

12 Poderá um homem quebrar barras de ferro, ferro do norte, ou de bronze? Pois da mesma forma também não pode ser quebrada a vontade rebelde deste povo

13 Assim entregarei todos os vossos bens, as vossas posses, como despojo ao inimigo; este vos levará como escravos, a vocês, para uma terra onde nunca estiveram anteriormente, porque a minha ira arde em fogo e te consumirei.

15 Então Jeremias replicou: Senhor, sabes que tem sido por tua causa que tenho sofrido. Tenho-lhes pregado a tua palavra e por isso sou perseguido. Não deixes que me matem! Livra-me das suas garras, e dá-lhes antes o que merecem!a

16 São as tuas palavras que me sustêm, que são o alimento da minha alma faminta. Trazem alegria ao meu coração amargurado, e comunicam-me satisfação. Como me sinto orgulhoso em me chamar pelo teu nome, ó Senhor.

17 Não me juntei às gentes nas suas reuniões e festins de galhofa e de brejeirices. Preferi ficar só, sob a mão de Deus. Rebento de indignação perante os seus pecados. Mas mesmo assim senti que me faltavas quando precisei de ti, Senhor! Permitiste que continuassem a perseguir-me. Será que eles não pensam deixar de me ferir? A tua ajuda parece-me tão incerta como um ribeiro correndo da montanha - por vezes cheio de águas torrenciais, noutras alturas sem gota de água.

19 E o Senhor retorquiu: Pára com essa fala insensata; só se voltares a confiar em mim poderás ser meu porta-voz. És tu quem tem que os influenciar a eles, e não eles a ti. Combaterão contra ti como se fossem um exército sitiante contra uma cidade de muros de bronze, mas não prevalecerão contra ti, porque eu estou contigo para te proteger e te livrar, diz o Senhor. Sim, podes ter a certeza de que te libertarei dessa gente malvada; salvar-te-ei das suas mãos violentas.

2 Ja jos he kysyvät sinulta: 'Minne meidän on mentävä?' niin vastaa heille: Näin sanoo Herra: Joka ruton oma, se ruttoon, joka miekan, se miekkaan, joka nälän, se nälkään, joka vankeuden, se vankeuteen!

3 Ja minä asetan heille neljänkaltaiset käskijät, sanoo Herra: miekan surmaamaan, koirat raahaamaan, taivaan linnut ja maan eläimet syömään ja hävittämään.

4 Minä panen heidät kauhistukseksi kaikille valtakunnille maan päällä Manassen, Hiskian pojan, Juudan kuninkaan, tähden, kaiken tähden, mitä hän teki Jerusalemissa.

5 Kuka säälii sinua, Jerusalem, kuka surkuttelee sinua, kuka poikkeaa kysymään sinun vointiasi?

6 Sinä olet hyljännyt minut, sanoo Herra, olet kääntynyt pois; niinpä minä olen ojentanut käteni sinua vastaan, ja minä hävitän sinut. En jaksa enää armahtaa.

7 Minä viskaan viskimellä heidät maan porteilla; minä teen lapsettomaksi, minä hukutan kansani, kun he eivät ole teiltänsä kääntyneet.

8 Heidän leskiänsä on oleva enemmän kuin meren hiekkaa; minä tuon heidän nuorukaistensa äitien kimppuun hävittäjän keskellä päivää, langetan äkkiä heidän päällensä tuskan ja kauhun.

10 Voi minua, äitini, kun minut synnytit riidan ja toran mieheksi koko maalle! En ole lainaksi antanut enkä lainaksi ottanut; kuitenkin kiroavat minua kaikki.

12 Murtuuko rauta, pohjoisesta tuotu rauta, ja vaski? -

13 Sinun tavarasi ja aarteesi minä annan ryöstettäviksi, ilman hintaa kaikkien sinun syntiesi tähden, kaikkia rajojasi myöten.

15 Herra, sinä sen tiedät. Muista minua ja pidä minusta huoli ja kosta puolestani minun vainoojilleni; älä tempaa minua pois, sinä, joka olet pitkämielinen. Huomaa, kuinka minä kannan häväistystä sinun tähtesi.

16 Sinun sanasi tulivat, ja minä söin ne, ja sinun sanasi olivat minulle riemu ja minun sydämeni ilo; sillä minä olen otettu sinun nimiisi, Herra, Jumala Sebaot.

17 En ole minä istunut iloitsemassa ilonpitäjäin seurassa. Sinun kätesi tähden minä olen istunut yksinäni, sillä sinä olet täyttänyt minut vihallasi.

18 Miksi kestää minun kipuni ainiaan ja haavani on paha eikä tahdo parantua? Sinä olet minulle kuin ehtyvä puro, kuin vesi, joka ei pysy.

20 Ja minä teen sinut vahvaksi vaskimuuriksi tätä kansaa vastaan, ja he sotivat sinua vastaan, mutta eivät voita sinua; sillä minä olen sinun kanssasi, minä vapahdan ja pelastan sinut, sanoo Herra.