1 Esta mensagem a seguir veio a Jeremias da parte do Senhor, explicando as razões porque havia uma seca:i
2 Judá deplora-se; os negócios estão completamente parados; todo o povo anda de luto e roja-se pelo chão de desespero; o clamor do povo de Jerusalém ouve-se bem ao longe. Os grandes senhores tentam ainda mandar os criados à procura de água em todos os poços, mas estes estão secos. Os criados regressam envergonhados, desesperados, cobrindo os rostos com as mãos de pesar. O chão abre-se em fendas e está todo ressequido por causa da falta de chuva; os lavradores estão cheios de receio. As corças abandonam até as suas crias, porque não encontram erva. Os jumentos selvagens põe-se sobre as elevações, arfando o ar como chacais sedentos. Revolvem os olhos, procuram erva para comer, e não encontram uma folha, sequer.
7 Ó Senhor, pecámos gravemente contra ti; ajuda-nos, por amor do teu nome, da tua reputação! Ó esperança de Israel, nosso salvador em tempos de angústia, porque és tu para nós como um estranho, como alguém que passa simplesmente pela terra, ficando só para passar a noite? Estarás tu iludido? Não terá mais possibilidade de nos salvar? Mas tu, Senhor, vives aqui mesmo, no nosso meio, e nós chamamo-nos pelo teu nome; somos conhecidos como o teu povo. Ó Senhor, não nos abandones agora!
10 Mas o Senhor responde: Vocês sentiram-se bem felizes andando longe de mim, e nem sequer se preocuparam em seguir nos meus caminhos. Por isso agora não vos aceitarei mais como meu povo; eu lembro-me, neste momento, de todo o mal que fizeram, e tenho de castigar os vossos pecados.
11 O Senhor disse-me novamente: Não me peças outra vez para abençoar este povo. Não ores mais por eles. Quando eles jejuam, não presto a menor atenção; quando me apresentam ofertas e sacrifícios, recuso-os. O que lhes darei em recompensa é guerra, fome e doença.
13 Então eu disse: Ó Senhor Deus, os seus profetas dizem-lhes que tudo vai bem - que não haverá nem fome nem guerra. Dizem ao povo que tu vais com toda a certeza mandar-lhes a paz, que os abençoarás.
14 E o Senhor respondeu: Esses profetas estão a dizer mentiras em meu nome. Nunca os enviei, nem lhes disse para falarem ou darem alguma mensagem da minha parte. Profetizam visões e revelações que nunca tiveram; falam apenas loucuras, que são a expressão dos seus corações mentirosos
15 Por isso diz o Senhor: Castigarei esses profetas mentirosos, que falaram em meu nome, sem que eu os tenha enviado, que andam a dizer que não haverá nem guerra nem fome. Será justamente pela fome e pela guerra que eles próprios morrerão!r
16 E as gentes a quem eles profetizaram - os seus corpos serão lançados para o meio das ruas de Jerusalém, vítimas da fome e da guerra; e não haverá ninguém para os enterrar. Esposos, mulheres, filhos e filhas - todos se irão. Porque derramarei sobre eles terrível castigo, por causa dos seus pecados.
17 Portanto, diz-lhes isto assim: Noite e dia os meus olhos chorarão abundantemente; não posso parar as minhas lágrimas, porque o meu povo foi atravessado por uma espada e jaz mortalmente ferido, prostrado por terra. Se sair fora para o campo, lá verei, jazendo por terra, os corpos dos que a espada matou; se passar pelas ruas da cidade, tropeçarei nos que morreram de fome e de doença. Pois mesmo assim tanto os profetas como os sacerdotes continuam muito ocupados, percorrendo a terra toda, assegurando toda a gente de que tudo vai bem, falando de coisas de que não sabem nada.
19 Ó Senhor, gritará o povo, terás tu rejeitado definitivamente Judá? Aborrecerás tu Jerusalém? Então mesmo depois do castigo não haverá paz? Nós pensávamos assim - Bom, agora ao menos ele nos curará e ligará as nossas feridas. Mas o certo é que não veio paz nenhuma, e só há aflição e terror por toda a parte.=
20 Ó Senhor, confessamos a nossa maldade, e também a dos nossos pais. Não nos odeies, Senhor, por amor do teu próprio nome. Não te deslustres, nem a ti nem ao trono da tua glória, esquecendo-te das tuas promessas de nos abençoares!
22 Qual é o deus pagão que nos poderia dar chuva? Nem os céus só por si podem fazer chover. Quem, senão tu só, ó Senhor nosso Deus, pode fazer uma tal coisa? Por isso esperaremos pela tua ajuda.
1 Herran sana, joka tuli Jeremialle suuren kuivuuden tähden.
3 Heidän ylimyksensä lähettävät alaisiansa vedelle. Nämä tulevat kaivoille, eivät löydä vettä, palajavat astiat tyhjinä, ovat pettyneet ja häpeissänsä ja peittävät päänsä.
4 Peltomaan tähden, joka pakahtuu, kun ei ole satanut maassa, ovat peltomiehet pettyneinä ja peittävät päänsä.
5 Peurakin kedolla poikii ja hylkää vasikkansa, kun ei ole mitään vihantaa.
7 Vaikka pahat tekomme todistavat meitä vastaan, tee työsi, Herra, nimesi tähden; sillä meidän luopumuksemme ovat monet, sinua vastaan me olemme syntiä tehneet.
8 Sinä Israelin toivo, sen vapahtaja ahdingon aikana, minkätähden sinä olet kuin muukalainen maassa, kuin matkamies, joka poikkeaa majaan vain yöpyäksensä?
9 Minkätähden sinä olet kuin tyrmistynyt mies, kuin sankari, joka ei voi auttaa? Ja kuitenkin sinä olet meidän keskellämme, Herra, ja me olemme otetut sinun nimiisi; älä meitä jätä.
10 Näin sanoo Herra tästä kansasta: Noin he mielellänsä harhailevat, eivät pidätä jalkojansa. Ei Herra mielisty heihin; hän muistaa nyt heidän pahat tekonsa ja rankaisee heidän syntinsä.
15 Sentähden, näin sanoo Herra profeetoista, jotka ennustavat minun nimessäni, vaikka minä en ole heitä lähettänyt, ja jotka sanovat, että miekka ja nälkä ei tule tähän maahan: miekkaan ja nälkään hukkuvat nämä profeetat.
17 Ja sano heille tämä sana: Minun silmistäni vuotavat kyyneleet yötä päivää, eivät lakkaa; sillä neitsyt, tytär, minun kansani, on raskaasti runneltu, ylen kipeällä iskulla.
18 Jos minä kedolle lähden, katso-miekan kaatamia! Jos tulen kaupunkiin, katso-kalvava nälkä! Sillä sekä profeetat että papit kiertävät maata eivätkä mitään tiedä.
19 Oletko sinä kokonaan hyljännyt Juudan, vierooko sielusi Siionia? Minkätähden olet lyönyt meitä, niin ettemme voi parantua? Odotetaan rauhaa, mutta hyvää ei tule, paranemisen aikaa, mutta katso, tulee peljästys!
20 Me tunnemme, Herra, jumalattomuutemme, isiemme pahat teot, sillä sinua vastaan me olemme syntiä tehneet.
21 Älä hylkää, nimesi tähden! Älä anna kunniasi valtaistuinta häväistäväksi; muista, älä riko, liittoasi meidän kanssamme.
22 Onko pakanain turhista jumalista sateen antajiksi, tahi taivasko antaa sadekuurot? Etkö sinä ole Herra, meidän Jumalamme? Sinua me odotamme, sillä sinä olet tehnyt kaiken tämän.