1 Quando Pasur (filho de Imer), o sacerdote encarregado da gestão do templo do Senhor, ouviu o que Jeremias estava a dizer, mandou-o prender, espancar e pô-lo no cepo junto à porta de Benjamim, perto do templo. E ali o deixou toda a noite.

3 No dia seguinte, quando finalmente o mandou soltar, Jeremias disse-lhe: Pasur , o Senhor alterou o teu nome, e diz que, a partir de agora, te chamarás Mergulhado em Terror, porque o Senhor te enviará pânico, a ti e a todos os teus amigos; vê-los-ás morrerem pelas espadas dos seus inimigos. Entregarei Judá ao rei de Babilónia, diz o Senhor, e esse rei levará o povo para Babilónia como escravos, matando muita gente. Deixarei os vossos inimigos saquearem Jerusalém. Todos os famosos tesouros da cidade, as jóias preciosas, o ouro e a prata dos reis, tudo será transportado para Babilónia.

6 E quanto a ti, Pasur, tu, a tua família e os que vivem contigo se tornarão escravos em Babilónia e lá morrerão - alias, não somente tu, mas também todos a quem mentiste, profetizando que tudo estava certo e correndo bem.

7 Então eu disse: Ó Senhor, enganaste-me quando me garantiste ajuda. Eu tenho que lhes dar as tuas mensagens, mas tu és poderoso e eu não; por isso agora, eis que me tornei objecto de riso da cidade, assunto de troça de toda a gente.

8 Quando tenho de lhes falar, é sempre para clamar e gritar, Violência! Destruição! Assim a palavra do Senhor tornou-se para mim uma ocasião de troça, de risota. E a verdade é que não posso deixar de continuar a pregar a tua palavra!

9 Porque se eu dissesse: Nunca mais farei menção do Senhor, não falarei mais no seu nome, então a tua palavra no meu coração seria como um fogo, consumindo-me os ossos, e não poderia continuar calado.

10 Apesar disso ouço por todos os lados os sussurros das suas ameaças, e tenho medo. Vamos denunciar-te, dizem eles. Até os que eram meus amigos me espreitam e aguardam a minha queda final. Acabará por se deixar apanhar, dizem, e então ficaremos vingados.

11 Mas o Senhor mantém-se ao meu lado, como um valente guerreiro, e os que me perseguem cambalearão. Não poderão derrotar-me, antes serão envergonhados e profundamente humilhados; serão marcados, nas suas vidas, para sempre

12 Ó Senhor dos exércitos celestiais, que conheces os que são rectos e examinas o mais profundo dos pensamentos dos corações e das mentes, que eu veja a tua vingança sobre eles! Porque te entreguei a minha causa.

13 Por isso cantarei ao Senhor! Louvem-no! Porque me libertou dos meus opressores, a mim, pobre e necessitado.

14 No entanto, maldito seja o dia em que nasci! Maldita seja a pessoa que trouxe ao meu pai a notícia de que eu nascera. Que esse mensageiro seja destruído à semelhança daquelas cidades de antigamente que Deus aniquilou sem misericórdia. Que ele seja aterrorizado todo o dia com gritos de batalha, pois que não me tiraram a vida quando nasci! Oh, se eu tivesse morrido no ventre de minha mãe, se tivesse sido esse o meu túmulo! Porque nasci eu, afinal? Porque a minha vida tem sido, toda ela, apenas tristeza e vergonha.

1 Mutta pappi Pashur, Immerin poika, joka oli Herran temppelin ylivalvoja, kuuli Jeremian ennustavan nämä sanat.

2 Ja Pashur löi profeetta Jeremiaa ja pani hänet jalkapuuhun, joka oli Herran huoneeseen kuuluvassa Benjaminin yläportissa.

4 Sillä näin sanoo Herra: Katso, minä teen sinut kauhistukseksi sekä itsellesi että kaikille ystävillesi; he kaatuvat vihollistensa miekkaan sinun silmiesi nähden, ja koko Juudan minä annan Baabelin kuninkaan käsiin, ja hän vie heidät Baabeliin pakkosiirtolaisuuteen ja surmaa heitä miekalla.

5 Ja minä annan kaikki tämän kaupungin rikkaudet, kaiken sen vaivannäön ja kaikki sen kalleudet, kaikki Juudan kuningasten aarteet minä annan heidän vihollistensa käsiin; nämä ryöstävät ne ja ottavat ne ja vievät ne Baabeliin.

7 Sinä olet taivutellut minua, Herra, ja minä olen taipunut; sinä olet tarttunut minuun ja voittanut. Minä olen ollut nauruna pitkin päivää, kaikki pilkkaavat minua.

8 Sillä niin usein kuin minä puhun, täytyy minun parkua, huutaa väkivaltaa ja sortoa; sillä Herran sana on tullut minulle häväistykseksi ja pilkaksi pitkin päivää.

11 Mutta Herra on minun kanssani niinkuin väkevä sankari; sentähden minun vainoojani kompastuvat eivätkä mitään mahda. He saavat suuren häpeän, sillä he ovat olleet ymmärtämättömät, iankaikkisen pilkan, joka ei ole unhottuva.

12 Herra Sebaot, sinä joka tutkit vanhurskaan, näet munaskuut ja sydämen, salli minun nähdä, että kostat heille, sillä sinun huomaasi minä olen jättänyt asiani.

13 Veisatkaa Herralle, ylistäkää Herraa, sillä hän pelastaa köyhän pahantekijäin käsistä.

14 Kirottu olkoon se päivä, jona minä synnyin; älköön se päivä, jona äitini minut synnytti, olko siunattu.

16 Käyköön sen miehen niinkuin niiden kaupunkien, jotka Herra kukisti armahtamatta. Hän kuulkoon huudon aamulla, sotahuudon keskipäivän aikana,

17 koska ei surmannut minua äidinkohtuun, niin että äitini olisi ollut minun hautani ja hänen kohtunsa jäänyt iäti kantavaksi.

18 Miksi olen äitini kohdusta tullut näkemään tuskaa ja vaivaa, niin että minun päiväni päättyvät häpeässä?