1 Ouve a palavra do Senhor, ó Israel:

2 Não façam o mesmo que os outros povos que elaboram horoscópios, e tentam ler o seu destino e o seu futuro através dos astros! Não fiquem atemorizados com as suas predições, porque tudo isso é só um monte de mentiras. São processos estúpidos e sem sentido. Cortam uma árvore, e talham nessa madeira um ídolo, revestem-no de ouro e de prata; depois seguram-no bem num determinado lugar, por meio de pregos e dum martelo; isto para que não caia, e ali fica o seu deus, como um espantalho mudo num campo cultivado! Não pode falar, e tem de ser transportado, porque não se desloca por si próprio. Não tenham medo dum deus assim porque é uma coisa que não pode fazer mal nem tão pouco ajudar; não vos serve para coisa nenhuma.

6 Ó Senhor, não há outro deus além de ti. Porque tu és grande e o teu nome é cheio de poder. Como é possível que haja quem não te tema, ó rei das nações? (E este é um título que só a ti pertence!) Entre todos os sábios da Terra, em todos os países do mundo, não há ninguém que se assemelhe sequer a ti.

8 Os mais inteligentes dos homens que adoram ídolos acabam por se revelar, por isso mesmo, como estúpidos e loucos. Trazem folhas de prata batida de Tarsis, e ouro de Ufaz; entregam isso a habilidosos ourives que lhes fazem os seus ídolos; depois vestem esses deuses com fatos reais, feitos de púrpura, que alfaiates de categoria fizeram.

10 Mas o Senhor permanece o único verdadeiro Deus, o Deus vivo, o rei eterno. Toda a Terra tremerá sob a sua ira; o mundo inteiro se esconderá da sua indignação.

11 Diz isto a esses que adoram outros deuses: Essas coisas a que vocês chamam os vossos deuses, que não fizeram nem os céus nem o mundo, serão banidos da Terra.

12 O nosso Deus sim, que foi ele quem fez a Terra pelo seu poder e sabedoria; foi com a sua inteligência que formou o universo.

13 É a sua voz que ecoa no meio do trovão, por entre as nuvens duma tempestade. Faz o vapor de água erguer-se sobre a terra; manda os relâmpagos e traz a chuva; faz soprar o vento dos seus recantos.

14 Mas homens embrutecidos, sem conhecimento de Deus, inclinam-se perante os seus ídolos. É uma coisa vergonhosa, esta em que essa gente caiu; porque tudo aquilo não passa duma enorme fraude; são deuses nos quais não há uma mínima centelha de vida, que não têm o mais pequeno poder neles.

15 São todos coisas sem valor algum, inutilidades; serão desfeitos, quando os seus fabricantes perecerem.

16 Mas o Deus de Jacob não é como estes ídolos de doidos. Ele é o Criador de todas as coisas, e Israel, a sua nação escolhida. O Deus das legiões é o seu nome.

17 Faz as tuas malas - diz o Senhor. Apronta-te a partir; o cerco em breve vai começar. Porque dum momento para o outro, lançar-te-ei desta terra e lançarei grandes provações sobre ela; sentirás enfim a minha ira.

19 A minha chaga é desesperante. A minha tristeza é enorme. A minha doença, incurável; mas terei de tudo suportar.'

20 A minha tenda está destruída e todas as cordas se desprenderam. Os meus filhos foram-se embora uns, desapareceram outros. Não me ficou ninguém para tornar a montar-me a tenda e me estender os panos.

21 Os pastores do meu povo perderam o entendimento; já não seguem mais Deus nem procuram a sua vontade. Por isso as suas ovelhas morrem ou são dispersas. Ouçam bem! Escutem o terrível barulho de grandes exércitos aproximando-se do norte. As cidades de Judá hão-de tornar-se covis de chacais.

23 Ó Senhor, eu sei bem que não compete ao homem dispor da sua vida, traçar os seus caminhos - por isso me corriges, Senhor. Mas peço-te que o faças com medida. Não o faças com fúria, porque eu não resistiria. Derrama a tua ira sobre os povos que não obedecem ao Senhor, porque eles destruíram Israel, e fizeram de toda a sua terra um enorme deserto.

1 Kuulkaa sana, jonka Herra on puhunut teitä vastaan, te Israelin heimo.

3 Sillä kansat noudattavat turhia jumalia; sillä ne ovat puuta, joka hakataan metsästä, puusepän kätten tekemiä, työaseella tehtyjä.

4 Ne koristetaan hopealla ja kullalla sekä kiinnitetään nauloilla ja vasaroilla, niin etteivät ne horju.

5 Ne ovat kuin linnunpelätin kurkkumaalla, eivät ne voi puhua; kantamalla täytyy niitä kantaa, sillä eivät ne voi astua. Älkää peljätkö niitä, sillä eivät ne voi pahaa tehdä; mutta eivät ne myöskään voi tehdä hyvää.

6 Ei ole ketään sinun vertaistasi, Herra; sinä olet suuri, ja suuri ja voimallinen on sinun nimesi.

7 Kuka ei sinua pelkäisi, sinä kansojen kuningas? Sillä siihen sinä olet arvollinen. Sillä kaikissa kansojen viisaissa ja kaikissa heidän valtakunnissansa ei ole yhtäkään sinun vertaistasi.

8 He ovat kaikki tyynni järjettömiä, tyhmiä. Turhain jumalien opettamista! Ne ovat puuta,

9 ohueksi taottua hopeata, joka tuodaan Tarsiista, ja Uufaan kultaa, taiturin ja kultasepän kätten tekoa. Punasinistä ja punaista purppuraa on niiden puku. Taitajain tekoa ovat ne kaikki.

10 Mutta Herra on totinen Jumala; hän on elävä Jumala ja iankaikkinen kuningas. Hänen vihastansa vapisee maa, ja kansat eivät kestä hänen suuttumustansa.

11 Sanokaa heille näin: Jumalat, jotka eivät ole tehneet taivasta eikä maata, ne katoavat maan päältä ja taivaan alta.

12 Hän on tehnyt maan voimallansa, vahvistanut maanpiirin viisaudellansa ja levittänyt taivaat taidollansa.

13 Kun hän jylisee, käy vetten pauhina taivaalla, ja hän nostaa pilvet maan ääristä, tekee salamat ja sateen ja tuo tuulen sen säilytyspaikoista.

14 Järjetön on jokainen ihminen, tietoa vailla, häpeän saa jokainen kultaseppä veistetystä kuvasta, petosta on hänen valamansa kuva, eikä niissä henkeä ole.

15 Turhuutta ne ovat, naurettavia tekeleitä; kun niiden rangaistus tulee, ne hukkuvat.

16 Näiden kaltainen ei ole hän, joka on Jaakobin osa, sillä hän on kaiken Luoja, ja Israel on hänen perintösukunsa: Herra Sebaot on hänen nimensä.

17 Kokoa tavarasi maasta pois, sinä, joka piiritettynä istut.

19 Voi minua minun vammani tähden! Kipeä on minun haavani; mutta minä sanon: Tämä on minun vaivani, minun on se kannettava.

20 Minun telttani on hävitetty, ja kaikki minun telttaköyteni ovat katkotut; minun lapseni ovat lähteneet luotani, eikä niitä enää ole. Ei ole enää, kuka telttani pystyttäisi ja nostaisi seinieni kankaan.

21 Sillä paimenet olivat järjettömät eivätkä etsineet Herraa; sentähden he eivät menestyneet, vaan koko heidän laumansa hajotettiin.

22 ni kuuluu! Katso, se tulee, suuri pauhina pohjoisesta maasta, tekemään Juudan kaupungit autioiksi, aavikkosutten asunnoksi.

23 Minä tiedän, Herra, ettei ihmisen tie ole hänen vallassansa, eikä miehen vallassa, kuinka hän vaeltaa ja askeleensa ohjaa.

24 Kurita minua, Herra, mutta kohtuudella, äläkä vihassasi, ettet minua ylen vähäiseksi tekisi.

25 Vuodata vihasi pakanain ylitse, jotka eivät sinua tunne, ja sukukuntain ylitse, jotka eivät sinun nimeäsi avuksensa huuda. Sillä he ovat syöneet Jaakobin, ovat hänet syöneet ja lopettaneet, ja tehneet autioksi hänen asuinsijansa.