1 Foge, povo de Benjamim, foge para poupares a vida! Foge de Jerusalém! Toquem o alarme em Tecoa; enviem um sinal de fumo em Bete-Haquerem; avisem toda a gente de que um exército poderoso vem a caminho do norte para destruir esta nação!l
3 Desprotegida como uma rapariga, és formosa e delicada - e, contudo, condenada. Maus pastores te rodearão. Acampar-se-ão à volta da cidade; repartirão as tuas pastagens pelos seus rebanhos.-
4 Vejam-nos a prepararem-se para a batalha. Começou ao meio-dia. Durante toda a tarde se embraveceram, até caírem as sombras da noite.
5 Vamos, dizem eles, ataquemos de noite e destruamos os seus palácios!
6 Porque o Senhor dos exércitos celestiais lhes disse: Cortem as suas árvores, para construir tranqueiras e abater com elas os muros de Jerusalém. Esta é uma cidade a ser punida, porque tudo que há nela é só perversidade. Jorra dela maldade como água duma fonte! As suas ruas ecoam com os ruídos de violência; as suas enfermidades e as suas chagas estão sempre patentes aos meus olhos.
8 Muda ó Jerusalém: Se não quiseres ouvir, apartar-me-ei de ti e a terra ficará assolada e vazia. Desastres sobre desastres cairão sobre ti. E até os poucos que ficaram em Israel serão colhidos em posteriores revoadas de ataques, diz o Senhor dos exércitos celestiais; porque tal como o vindimador dá uma segunda volta pela vinha para apanhar cachos que tenham ficado esquecidos ou escondidos, assim também o meu povo será destruído novamente. Mas quem é que me ouve quando os advirto? Têm os ouvidos fechados; recusam ouvir. A palavra de Deus irrita-os; não têm nela nenhum interesse.
11 É por causa disto tudo que estou cheio do furor do Senhor contra eles. Estou cansado de o conter. Derramá-lo-ei sobre Jerusalém, até sobre os meninos que brincam nas ruas; sobre os ajuntamentos de jovens, sobre os maridos e as esposas e sobre os velhos.
12 Os seus inimigos viverão nos lares deles e ocuparão os seus campos e as suas mulheres. Porque hei-de castigar a gente desta terra, diz o Senhor. São cobiçosos e mentirosos, desde o mais humilde até ao mais importante! Desde o profeta ao sacerdote todos se conduzem perfidamente. Não se pode tratar uma ferida fazendo contas que não é uma ferida e que está tudo são! Pois é o que fazem os sacerdotes e os profetas, que se põem a dar segurança de paz, dizendo: Paz! Paz!, quando não há paz; há mas é guerra!
15 Acaso terá ficado o meu povo envergonhado quando cometeram a abominação de adorar ídolos? Não, de maneira nenhuma! Antes pelo contrário! Eles sabem lá o que é corar de vergonha! Por isso hão-de cair entre os que forem assassinados. Hão-de cair sob a minha ira.
16 Mesmo assim o Senhor insiste convosco: Perguntem qual é a melhor estrada, o caminho de justiça, essas veredas antigas por onde costumavam andar. Vão por elas, e acharão repouso para as vossas almas. Mas vocês respondem: Não, não é nessa direcção que quero ir; não me interessa esse caminho! Pus sentinelas vigiando sobre vocês, as quais vos alertaram: Estejam atentos ao toque da trombeta! Ela vai avisar-vos quando a aflição chegar. Mas a vossa resposta foi: Não! Não estamos interessados em dar atenção a isso!
18 Esta é pois a minha sentença contra o meu povo e ouçam bem, terras distantes, assim como Jerusalém. Que toda a Terra ouça isto: Trarei o mal sobre este povo; será isso o fruto do seu pecado, visto que não querem ouvir-me. Rejeitam a minha lei
20 De nada interessa agora pôr-se a queimar incenso aromático de Sabá, na minha presença! Fariam melhor em poupar esses perfumes caros! Não posso aceitar essas ofertas que para mim não cheiram a nada; nada significam. Farei pois do caminho do meu povo uma espécie de pista de obstáculos, ou uma estrada minada por guerrilheiros: nela serão apanhados e ficarão, tanto os pais como os filhos; vizinhos e amigos todos ali perecerão. O Senhor Deus diz: Vejam esses exércitos que avançam desde o norte - uma grande nação se prepara para vir sobre vocês. São gente cruel, sem piedade; armados até aos dentes, convenientemente preparados para a guerra. O barulho que faz o seu exército é como o rugir do mar.
24 Temos ouvido da fama desses exércitos, e ficámos sem pinga de sangue, com o terror. Terror e sofrimento nos apanharam e nos tiram as forças, como se fôssemos mulheres na angústia e no aperto do parto. Não saíam para os campos! Não fujam pelas estradas! Porque o inimigo está por toda a parte, pronto a matar. O terror vos apanhará a cada esquina, a cada curva da estrada.
26 Ó Jerusalém, o orgulho do meu povo, põe roupa de luto, senta-te sobre cinzas e chora amargamente como se fosse pelo teu único filho. Porque inesperadamente batalhões de soldados cairão sobre ti para destruir.
27 Jeremias, pus-te como se fosses um aferidor de metais, para que pudesses testar o meu povo e determinar o seu verdadeiro valor. Ouve as falas dele e observa o que fazem
28 Não é mesmo verdade que são os piores dos rebeldes, cheios duma linguagem perversa contra o Senhor? São insolentes, são duros como o ferro e o bronze.
29 O fole sopra furiosamente; o fogo refinador está cada vez mais ateado e quente; mas o facto é que não consegue depurá-los, pela simples razão de que não há pureza nenhuma neles.
30 Uma só etiqueta lhes convém: Impuro. Metal rejeitado. E pô-los-ei de parte.
1 Paetkaa, benjaminilaiset, Jerusalemista, puhaltakaa pasunaan Tekoassa ja nostakaa merkki Beet-Keremin kohdalle; sillä pohjoisesta nousee onnettomuus ja suuri hävitys.
2 Tytär Siionin, suloisen ja hemmotellun, minä hukutan.
3 Hänen tykönsä tulee paimenia laumoinensa, he pystyttävät telttansa häntä vastaan yltympäri, syöttävät alansa kukin.
6 Sillä näin sanoo Herra Sebaot: Kaatakaa puita ja luokaa valli Jerusalemia vastaan. Se on kaupunki, jota on rangaistava; siinä on pelkkää väkivaltaa.
7 Niinkuin kaivo pitää vetensä tuoreena, niin sekin pitää pahuutensa tuoreena; sortoa, hävitystä kuuluu sieltä, minun edessäni on aina kipu ja haavat.
8 Ota ojentuaksesi, Jerusalem, ettei minun sieluni vieraannu sinusta, etten tee sinua autioksi, asumattomaksi maaksi.
9 Näin sanoo Herra Sebaot: Israelin jäännöksestä pidetään jälkikorjuu niinkuin viinipuusta; ojenna kätesi köynnöksiä kohti niinkuin viininkorjaaja.
10 Kenelle minä puhuisin, ketä varoittaisin, että he kuulisivat? Katso, heidän korvansa ovat ympärileikkaamattomat, eivät he voi kuunnella. Katso, Herran sana on tullut heille pilkaksi, ei se heille kelpaa.
11 Minä olen täynnä Herran vihaa, en jaksa sitä pidättää; vuodata se lapsukaisiin kadulla, niin myös nuorukaisparveen. Sillä niin mies kuin vaimokin vangitaan, niin vanhus kuin ikäloppu.
12 Heidän talonsa joutuvat vieraille, niin myös pellot ja vaimot; sillä minä ojennan käteni maan asukkaita vastaan, sanoo Herra.
13 Sillä kaikki, niin pienet kuin suuretkin, pyytävät väärää voittoa, kaikki, niin profeetat kuin papitkin, harjoittavat petosta.
15 He joutuvat häpeään, sillä he ovat tehneet kauhistuksia; mutta heillä ei ole hävyntuntoa, he eivät osaa hävetä. Sentähden he kaatuvat kaatuvien joukkoon, sortuvat, kun minä heitä rankaisen, sanoo Herra.
18 Sentähden kuulkaa, te kansat, ja tiedä, seurakunta, mitä heille on tapahtuva.
19 Kuule, maa! Katso, minä tuotan onnettomuuden tälle kansalle, heidän hankkeittensa hedelmän, sillä he eivät ole kuunnelleet minun sanojani, vaan ovat hyljänneet minun lakini.
20 Mitä on minulle suitsutus, joka tulee Sabasta, ja paras kalmoruoko kaukaisesta maasta? Teidän polttouhrinne eivät ole minulle otolliset, eivätkä teidän teurasuhrinne minulle kelpaa.
21 Sentähden, näin sanoo Herra: Katso, minä asetan tälle kansalle kompastuskiviä, joihin he kompastuvat, isät ja pojat yhdessä, ja naapuri naapurinsa kanssa hukkuu.
22 Näin sanoo Herra: Katso, kansa tulee pohjoisesta maasta, suuri kansa nousee maan perimmäisiltä ääriltä.
23 He käyttävät jousta ja keihästä, ovat julmat ja armahtamattomat. Heidän pauhinansa on kuin pauhaava meri, ja he ratsastavat hevosilla, varustettuina kuin soturi taisteluun sinua vastaan, tytär Siion.
24 Kun kuulemme siitä sanoman, niin meidän kätemme herpoavat; ahdistus valtaa meidät, tuska, niinkuin synnyttäväisen.
25 Älkää menkö vainiolle, älkää vaeltako tiellä, sillä vihollisen miekka-kauhistus on kaikkialla!
26 Tytär, minun kansani! Kääriydy säkkiin, vieriskele tuhassa; pidä itkiäiset, niinkuin ainokaista poikaa itketään, katkerat valittajaiset, sillä äkkiarvaamatta käy kimppuumme hävittäjä.
27 Minä olen asettanut sinut kansani koettelijaksi, suojavarustukseksi, että oppisit tuntemaan ja koettelisit heidän vaelluksensa.
28 Kaikki he ovat pääniskureita, liikkuvat panettelijoina; he ovat vaskea ja rautaa, ovat kelvottomia kaikki tyynni.
29 Palkeet puhkuvat, tulesta lähtee vain lyijyä. Turhaan on sulatettu ja sulatettu: pahat eivät ole erottuneet.
30 Hylkyhopeaksi heitä sanotaan, sillä Herra on heidät hyljännyt.