1 Esta mensagem foi dada a Jeremias, da parte do Senhor, no princípio do reinado de Joaquim (filho de Josias), rei de Judá:

2 Põe-te em frente do templo do Senhor e fala a todo o povo que ali veio para adorar, vindo de muitos sítios de Judá. Comunica-lhes a mensagem toda, sem deixares sequer uma palavra esquecida, de tudo o que pretendo que ouçam. Pode ser que ouçam e se convertam dos seus maus caminhos, e assim poderei suspender todos esses castigos que planeio e que estou pronto a derramar sobre eles, em consequência das suas más acções. Diz-lhes que o Senhor lhes transmite isto: Se recusarem ouvir-me e obedecer às leis que vos dei, e se não quiserem ouvir os meus servos, os profetas - porque os tenho enviado vez após vez para vos advertirem, mas não quiseram ouvi-los - então destruirei este templo, tal como destrui o tabernáculo em Silo, e farei de Jerusalém uma palavra maldita, para toda a gente da Terra.

7 Quando Jeremias acabou a sua pregação, dizendo tudo o que o Senhor lhe tinha mandado, os sacerdotes, os falsos profetas e todo o povo que ali estava no templo juntaram-se e levantaram um tumulto contra ele gritando: Morra! Morra! Com que direito dizes tu que o Senhor irá destruir este templo como o de Silo?, vociferavam. Que dizes tu: Jerusalém destruída, e sem sobreviventes?

10 Quando os altos magistrados de Judá ouviram o que estava a acontecer, saíram a correr do palácio e vieram sentar-se à entrada do templo para julgar aquele caso. Os sacerdotes e os falsos profetas apresentaram então as suas acusações aos magistrados perante o povo, dizendo: Este homem devia morrer. Ouviram com os vossos próprios ouvidos como ele é traidor, pois que tem profetizado contra esta cidade.

12 Então Jeremias falou em sua defesa. O Senhor enviou-me, disse ele, para profetizar contra o seu templo e contra esta cidade. Foi ele quem me deu todas estas palavras que disse. Se pararem de pecar e se obedecerem ao Senhor vosso Deus, cancelará todos os castigos que anunciou contra vocês. Quanto a mim, não tenho quem me defenda, e estou nas vossas mãos - façam de mim o que melhor entenderem. Mas em todo o caso, uma coisa é certa; se me matarem, matarão um inocente, e a responsabilidade desse acto cairá inteiramente sobre os vossos ombros, sobre esta cidade e sobre os seus habitantes; pois que é absolutamente verdade que foi o Senhor quem me enviou para vos falar todas as palavras que ouviram de mim.

16 Então os magistrados e o povo dirigiram-se aos sacerdotes e aos falsos profetas: Este homem não merece a morte, visto que nos falou em nome do Senhor nosso Deus.

17 Alguns dos homens mais velhos e sabedores levantaram-se e falaram a todo o povo que ali estava em pé à volta deles:

18 Esta decisão é correcta; porque no passado, Miqueias o morastita profetizou nos dias do rei Ezequias de Judá, e falou ao povo que Deus dissera assim: Esta colina será abatida e lavrada como se fosse um campo aberto, e esta cidade de Jerusalém arrasada e feita num montão de pedregulhos; uma floresta crescerá no sítio mesmo em que agora se levanta o templo! E o rei Ezequias ou o povo porventura o mataram por ele ter dito isso? Não. Mas antes arrependeram-se da sua maldade e adoraram o Senhor, pedindo-lhe para ter misericórdia deles. O Senhor suspendeu o terrível castigo que tinha pronunciado contra eles. Se matarmos Jeremias por nos ter dado uma mensagem de Deus, sabe-se lá o que Deus nos poderia fazer!

20 Houve um outro homem que profetizava em nome do Senhor, Urias (filho de Semaías), de Quiriate-Jearim, que também denunciou a cidade e a nação na mesma altura em que Jeremias o estava a fazer. Mas quando o rei Joaquim, os oficiais do exército e os altos funcionários da administração ouviram o que ele dizia, o rei mandou prendê-lo para o matar. Urias, ouvindo isso, fugiu para o Egipto. O rei Joaquim enviou Elnatã (filho de Acbor) ao Egipto, com mais alguns outros homens, para capturarem Urias. E trouxeram-no prisioneiro ao rei, o qual o matou à espada e o pôs numa sepultura comum do povo.

24 Mas Aicã (filho de Safã), secretário do reino, protegeu Jeremias e persuadiu o tribunal a não o entregar áquela gente, em tumulto, pronta a matá-lo.

1 Joojakimin, Joosian pojan, Juudan kuninkaan, hallituksen alussa tuli Herralta tämä sana:

3 Ehkäpä he kuulevat ja kääntyvät itsekukin pois pahalta tieltään, ja niin minä kadun sitä onnettomuutta, jonka minä olen aikonut heille tuottaa heidän pahojen tekojensa tähden.

4 Ja sano heille: Näin sanoo Herra: Jollette kuule minua ja vaella minun lakini mukaan, jonka minä olen teille antanut,

5 ettekä kuule palvelijaini, profeettain, sanoja, niiden, jotka minä olen lähettänyt teidän tykönne, varhaisesta alkaen, vaikka ette ole kuulleet heitä,

7 Ja papit ja profeetat ja koko kansa kuulivat Jeremian puhuvan nämä sanat Herran temppelissä.

10 Kun Juudan päämiehet tämän kuulivat, menivät he kuninkaan palatsista Herran temppeliin ja istuivat Herran uuden portin ovelle.

13 Parantakaa siis nyt vaelluksenne ja tekonne ja kuulkaa Herran, teidän Jumalanne, ääntä, niin Herra katuu sitä onnettomuutta, jolla hän on teitä uhannut.

14 Mutta katso, minä olen teidän käsissänne; tehkää minulle, mitä katsotte hyväksi ja oikeaksi.

17 Ja muutamat maan vanhimmista nousivat ja sanoivat kaikelle kansan joukolle näin:

20 Mutta oli toinenkin mies, joka ennusti Herran nimessä: Uuria, Semajan poika, Kirjat-Jearimista; hän ennusti tätä kaupunkia ja tätä maata vastaan aivan niinkuin Jeremia.

21 Kun kuningas Joojakim ja kaikki hänen urhonsa ja kaikki päämiehet kuulivat hänen sanansa, niin kuningas etsi häntä tappaaksensa. Sen kuultuansa Uuria peljästyi, pakeni ja meni Egyptiin.

22 Mutta kuningas Joojakim lähetti miehiä Egyptiin: Elnatanin, Akborin pojan, ja muita hänen kanssansa Egyptiin.

23 Ja he toivat Uurian Egyptistä ja veivät hänet kuningas Joojakimin eteen. Tämä surmautti hänet miekalla ja heitätti hänen ruumiinsa rahvaan hautaan.

24 Mutta Ahikamin, Saafanin pojan, käsi oli Jeremian suojana, niin ettei häntä jätetty kansan käsiin surmattavaksi.