1 Eis outra mensagem do Senhor a Jeremias:n

2 O Senhor Deus de Israel diz: Escreve, para que fique registado, tudo o que tenho dito. Porque virá o tempo em que restaurarei a prosperidade do meu povo, tanto de Israel, como de Judá, e tornarei a trazê-los a esta terra que é a sua, que dei aos seus antepassados; possui-la-ão e tornarão outra vez a viver aqui.

4 Escreve também isto, com respeito a Israel e a Judá:ö

5 Onde encontraremos a paz?, clamam eles. Só vemos pavores e tremores. Os homens até comportam-se como se estivessem com medo de ter que dar à luz! Andam por aí, pálidos, mãos na barriga, como mulheres na hora do parto!

7 Em toda a vossa história, quando foi que houve um tempo semelhante a esse que está a chegar? É um tempo de angústia para o meu povo - para Jacob - tal como nunca antes conheceram. Mas Deus os salvará! Porque nesse dia, diz o Senhor dos exércitos celestiais, quebrarei o jugo que pesa sobre os seus pescoços, e quebrarei as suas correntes; não terão mais estrangeiros por senhores! Servirão unicamente o Senhor seu Deus, e David, o seu rei, a quem farei levantar-se para eles, diz o Senhor.

10 Por isso não estejas receoso, Jacob, meu servo; não desmaies, ó Israel; porque te tornarei a trazer para tua terra, de distantes terras, e aos teus filhos, do exílio. Vocês hão-de ter repouso e tranquilidade na vossa terra natal; ninguém mais os aterrorizará. Pois que serei convosco, e vos salvarei, diz o Senhor. Mesmo tendo que exterminar completamente as nações para onde vos espalhei, vocês serão poupados. Castigar-vos-ei, é verdade - não ficarão impunes.

12 Porque o vosso pecado é uma chaga incurável, uma doença terrível. Não há ninguém para vos socorrer, para vos ligar e tratar, nem remédios que possam fazer-vos bem algum. Todos os vossos amantes vos abandonaram e não têm mais nenhum interesse em vocês; porque vos feri severamente, como se fosse um vosso inimigo implacável; pois que são muitos os vossos pecados e é grande a vossa culpa.

15 Porque protestam vocês contra o castigo que têm? O vosso pecado é tão escandaloso que a vossa tristeza e arrependimento não deveriam ter fim! É por ser muito grande a culpa que tive que vos punir dessa forma.

16 Mas nesse dia que há-de vir, todos os que vos destroem agora serão destruídos, e todos os vossos inimigos se tornarão escravos. Os que vos roubam serão roubados; e os que vos atacam serão atacados. Tornarei a dar-vos a prosperidade e sararei as vossas feridas. Actualmente chamam-vos os proscritos e Jerusalém, o lugar que ninguém procura.

18 Mas, diz o Senhor, quando vos trouxer de novo para a vossa terra e vos der outra vez prosperidade, Jerusalém será reconstruída sobre as suas próprias ruínas; o palácio será reconstruído como era dantes. As cidades estarão cheias de alegria e de manifestações de reconhecimento; multiplicarei o meu povo e farei deles uma grande e honrosa nação. Os seus filhos viverão bem, tal como no tempo do reinado de David; as suas famílias estarão bem estabelecidas na minha presença e castigarei quem ousar ferir-vos de qualquer forma. Terão novamente o seu chefe; e não será um estrangeiro. Convidá-lo-ei para que seja um sacerdote, junto dos meus altares, e poderá aproximar-se de mim; pois quem ousaria vir junto de mim que não tenha sido convidado? Vocês serão o meu povo e eu serei o vosso Deus.

23 Repentinamente, uma tormenta devastadora da parte do Senhor rugirá com fúria, desabando sobre as cabeças dos ímpios. O Senhor não fará parar a violência da sua ira antes que tenha acabado toda a destruição que planeara. Mais tarde hão-de compreender o que vos estou a dizer.

1 Sana, joka tuli Herralta Jeremialle ja kuului näin:

4 Ja nämä ovat ne sanat, jotka Herra on puhunut Israelista ja Juudasta.

6 Kysykää ja katsokaa: synnyttääkö miehenpuoli? Miksi näen kaikkien miesten pitelevän käsin lanteitansa synnyttäväisten tavalla, ja miksi ovat kaikki kasvot käyneet valjuiksi?

7 Voi! Suuri on se päivä, ei ole sen kaltaista. Se on Jaakobille ahdistuksen aika, mutta hän on pelastuva siitä.

8 Ja sinä päivänä, sanoo Herra Sebaot, minä särjen ikeen sinun kaulastasi ja katkaisen sinun siteesi. Eivät tee enää muukalaiset heitä palvelijoikseen,

9 vaan he saavat palvella Herraa, Jumalaansa, ja Daavidia, kuningastansa, jonka minä heille herätän.

10 Mutta sinä, minun palvelijani Jaakob, älä pelkää, sanoo Herra, älä säiky, Israel. Sillä katso, minä pelastan sinut kaukaisesta maasta, sinun jälkeläisesi heidän vankeutensa maasta. Ja Jaakob on palajava, elävä rauhassa ja turvassa, kenenkään peljättämättä.

11 Sillä minä olen sinun kanssasi, sanoo Herra, ja pelastan sinut. Minä teen lopun kaikista kansoista, joiden sekaan minä olen sinut hajottanut; ainoastaan sinusta minä en loppua tee: minä kuritan sinua kohtuudella, mutta rankaisematta minä en sinua jätä.

12 Sillä näin sanoo Herra: Paha on sinun vammasi, kipeä on saamasi isku.

13 Ei kukaan aja sinun asiaasi; sinun haavaasi ei paranneta, se ei kasva umpeen.

14 Kaikki sinun rakastajasi ovat sinut unhottaneet, sinua he eivät kysy. Sillä niinkuin vihollista lyödään, olen minä sinua lyönyt, kovalla kurituksella, koska sinun rikoksesi on suuri, sinun syntisi monilukuiset.

15 Miksi valitat vammaasi, kipusi kovuutta? Koska sinun rikoksesi on suuri, sinun syntisi monilukuiset, olen minä sinulle tämän tehnyt.

16 Niin myös kaikki sinun syöjäsi syödään, ja kaikki sinun ahdistajasi, kaikki tyynni, vaeltavat vankeuteen; sinun ryöstäjäsi joutuvat ryöstetyiksi, ja kaikki saalistajasi minä annan saaliiksi.

17 Sillä minä kasvatan umpeen sinun haavasi ja parannan sinut saamistasi iskuista, sanoo Herra, sinut, Siion, jolla on nimenä 'hyljätty', 'se, josta ei kukaan välitä'.

18 Näin sanoo Herra: Katso, minä käännän Jaakobin majojen kohtalon, minä armahdan hänen asuntojansa; kaupunki rakennetaan kukkulallensa, ja linna on oleva oikealla paikallansa.

19 Ja niistä on kaikuva ylistyslaulu ja iloitsevaisten ääni. Minä enennän heidät, eivätkä he vähene; minä saatan heidät kunniaan, eivätkä he halvoiksi jää.

20 Silloin hänen poikansa ovat niinkuin muinoin, ja hänen seurakuntansa pysyy vahvana minun edessäni; minä rankaisen kaikki hänen sortajansa.

21 Ja hänen valtiaansa nousee hänestä itsestänsä, hänen hallitsijansa lähtee hänen keskeltänsä; ja minä sallin hänen käydä tyköni, niin että hän saattaa minua lähestyä. Sillä kuka panee henkensä alttiiksi minua lähestyäkseen? sanoo Herra.

23 Katso, Herran myrsky, kiivastus, puhkeaa, pyörremyrsky vyöryy kohti jumalattomien päätä.

24 Eikä Herran vihan hehku asetu, ennenkuin hän on toteuttanut ja täyttänyt sydämensä aivoitukset. Aikojen lopulla te tulette sen ymmärtämään.