1 Provérbios de Salomão, filho de David, rei de Israel, destinados a dar a conhecer a sabedoria, a dar educação; e a ensinar também a compreender palavras cheias de profundo sentido; para que se tenha um entendimento esclarecido; e para que se seja justo, recto, íntegro na vida.
4 Destinam-se ainda a formar e a enriquecer a mente das pessoas simples; a dar capacidade de compreensão aos jovens. E quanto aos que têm instrução, que aprofundem a sua sabedoria e se tornem hábeis na exploração do significado destas frases e pensamentos.
7 O temor do Senhor é o princípio de toda a sabedoria. Só os loucos recusam ser ensinados. Ouve o teu pai e a tua mãe e não desprezes o que te ensinarem, porque o que aprenderes deles dar-te-á segurança e proporcionar-te-á dignidade e honra.
10 Meu filho, se pecadores quiserem aliciar-tenunca lhes cedas! Se te disserem: Vem connosco! - volta-lhes as costas! Dir-te-ão: Vamos lá! A gente, sem ninguém saber, rouba este aqui, mata aquele inocente além. Apanhamo-los vivos, e mandamo-los inteirinhos para a cova! E ficará para a gente o belo quinhão que eles cá deixarem! E assim enchemos os bolsos! Tiramos à sorte e tu terás a tua parte connosco.
15 Não, meu filho! Não vás com eles! Desvia-te de gente semelhante! Porque o seu modo de vida é o crime. São especialistas no assassínio.
17 Contudo, apesar de até uma ave saber desviar-se quando lhe preparam uma armadilha, estas pessoas deixam-se apanhar mesmo pelas suas próprias ciladas!
19 Este é o destino de todo aquele que vive de rapina; esta levá-lo-á à violência e à morte.
20 A sabedoria clama, em voz bem alta, pelas ruas da cidade, nos cruzamentos, nas grandes avenidas, perante os juízes, na frente de todos:
22 Ó gente tola! Até quando continuarão a viver contentes com a loucura? Até quando continuarão a desprezar a sabedoria e a contestar a evidência dos factos?
23 Venham ouvir e convençam-se com os meus argumentos. Derramarei em vocês um espírito de sabedoria, e dar-vos-ei a conhecer a minha mensagem.
24 Tantas vezes vos chamei, e não quiseram vir. Insisti convosco e ninguém me deu atenção. Rejeitaram os meus conselhos; não fizeram caso da minha repreensão.
26 Por isso também, quando vierem a encontrar-se em dificuldades, será então a minha vez de me rir, e de me divertir com os vossos medos.
27 Quando esses medos vos sobrevierem como uma tenebrosa tempestade, quando estiverem submergidos pela angústia e pelo pânico, então ao gritarem-me por ajuda não responderei; embora me procurem ansiosamente, não me acharão.
29 Porque preferiram desprezar a sabedoria, e não quiseram confiar no Senhor. Voltaram-me as costas, desprezaram o meu juízo.
31 Essa é a razão porque terão de vir a comer o fruto amargo da sua própria conduta, terão de fartar-se das consequências desastrosas das suas opções.
32 Porque é pela sua desobediência que a gente sem inteligência morrerá; e a segurança dos doidos matá-los-á.
33 Mas todos os que me derem ouvidos viverão em paz e segurança, e sem medo.
1 Salomon, Daavidin pojan, Israelin kuninkaan, sananlaskut,
2 viisauden ja kurin oppimiseksi, ymmärryksen sanojen ymmärtämiseksi,
3 taitoa tuovan kurin, vanhurskauden, oikeuden ja vilpittömyyden saamiseksi,
4 mielevyyden antamiseksi yksinkertaisille, tiedon ja taidollisuuden nuorille.
5 Viisas kuulkoon ja saakoon oppia lisää, ja ymmärtäväinen hankkikoon elämänohjetta
6 ymmärtääkseen sananlaskuja ja vertauksia, viisasten sanoja ja heidän ongelmiansa.
7 Herran pelko on tiedon alku; hullut pitävät halpana viisauden ja kurin.
8 Kuule, poikani, isäsi kuritusta äläkä hylkää äitisi opetusta,
9 sillä ne ovat ihana seppele sinun päähäsi ja käädyt sinun kaulaasi.
10 Poikani, jos synnintekijät sinua viekoittelevat, älä suostu.
12 nielaiskaamme niinkuin tuonela heidät elävältä, ehyeltään, niinkuin hautaan vaipuvaiset;
13 me saamme kaikenlaista kallista tavaraa, täytämme talomme saaliilla;
15 Älä lähde, poikani, samalle tielle kuin he, pidätä jalkasi heidän poluiltansa.
16 Sillä heidän jalkansa juoksevat pahuuteen, kiiruhtavat vuodattamaan verta.
17 Sillä verkko on viritetty kaikille siivekkäille, niin että ne sen näkevät. -Mutta turhaan:
18 omaa vertansa he väijyvät, vaanivat omaa henkeänsä.
19 Näin käy jokaiselle väärän voiton pyytäjälle: se ottaa haltijaltaan hengen.
20 Viisaus huutaa kadulla, antaa äänensä kuulua toreilla;
21 meluisten katujen kulmissa se kutsuu, porttien ovilta kaupungissa sanansa sanoo:
22 Kuinka kauan te, yksinkertaiset, rakastatte yksinkertaisuutta, kuinka kauan pilkkaajilla on halu pilkkaan ja tyhmät vihaavat tietoa?
23 Kääntykää minun nuhdeltavikseni. Katso, minä vuodatan teille henkeäni, saatan sanani tiedoksenne.
24 Kun minä kutsuin ja te estelitte, kun ojensin kättäni eikä kenkään kuunnellut,
25 vaan te vieroksuitte kaikkia minun neuvojani, ette suostuneet minun nuhteisiini,
26 niin minäkin nauran teidän hädällenne, pilkkaan, kun tulee se, mitä te kauhistutte;
27 kun myrskynä tulee se, mitä te kauhistutte, kun hätänne saapuu tuulispäänä, kun päällenne tulee vaiva ja ahdistus.
28 Silloin he minua kutsuvat, mutta minä en vastaa, etsivät minua, mutta eivät löydä.
29 Koska he vihasivat tietoa, eivät valinneet osaksensa Herran pelkoa
30 eivätkä suostuneet minun neuvooni, vaan katsoivat kaiken minun nuhteluni halvaksi,
31 saavat he syödä oman vaelluksensa hedelmiä ja saavat kyllänsä omista hankkeistaan.
32 Sillä yksinkertaiset tappaa heidän oma luopumuksensa, ja tyhmät tuhoaa heidän oma suruttomuutensa.
33 Mutta joka minua kuulee, saa asua turvassa ja olla rauhassa onnettomuuden kauhuilta.