1 Uma pessoa honesta, ainda que pobre, é sempre alguém a quem se dá valor. Um caluniador, e ainda por cima de inteligência limitada, ninguém o considera.

2 Uma intenção expressa irreflectidamente não é bom, e quem é precipitado nos seus actos peca.

3 Uma pessoa pode dar cabo da sua vida por causa da sua má cabeça, e no fim acaba por culpar Deus pelo que lhe acontece!

4 As riquezas arranjam sempre muitos amigos, e quando alguém empobrece, até o seu melhor amigo é capaz de o deixar!

5 Não será impunemente que alguém serve de falsa testemunha, e quem diz mentiras não escapará.

6 Muita gente procura lisonjear os poderosos. E quanta gente não se torna logo amiga de quem lhe sabe dar presentes!

7 Se até os irmãos do pobre o aborrecem e se afastam dele envergonhados, quanto mais os que se dizem apenas seus amigos! Por muito que explique e que fale, não lhe ligam.

8 Quem obtém entendimento é porque procura cuidar com inteligência do seu próprio ser, e quem mantém a sua razão esclarecida prosperará.

9 Uma falsa testemunha não ficará sem castigo, e o mentiroso virá a ser apanhado!

10 Não parece certo a ninguém que um tolo venha a ser bem sucedido na vida. Também é coisa errada que um servo se ponha a dar ordens a quem foi investido de autoridade.

11 Um indivíduo sensato procura controlar a sua irritação e não valorizar as ofensas. Isto afinal só vem contribuir para o seu prestígio.

12 A ira daquele que governa um povo é tão perigosa como a do leão. Mas a sua simpatia refresca e renova, como o orvalho que cai sobre a natureza.

13 Um filho insensato é uma grande calamidade para os pais. Uma mulher sempre a ralhar faz o mesmo efeito que gotas caindo continuamente sobre a cabeça de alguém!

14 Uma casa e riquezas são coisas que se pode receber como uma simples herança. Mas uma esposa sensata é verdadeiramente um dom de Deus!

15 A preguiça faz mergulhar num profundo torpor, e o estômago do negligente acaba por sofrer de fome!

16 Quem guarda os mandamentos de Deus guarda-se a si próprio; ignorá-los pela indiferença significa a morte.

17 Quem dá aos pobres empresta a Deus, o qual virá a pagar com juros largamente vantajosos.

18 Corrige o teu filho enquanto é novo, enquanto ainda há esperança. Se não o fizeres arruinarás a sua vida.

19 Uma pessoa que perde a calma e que se irrita violentamente terá de vir a sofrer as consequências da sua atitude. Se os outros vierem a desculpá-lo, estão a incitá-lo a recomeçar os seus excessos.

20 Ouve os conselhos que te derem e aceita as correcções, para que sejas sábio todo o resto da tua vida.

21 Muitos são os projectos que se formam no espírito dos homens, mas só os planos de Deus perduram.

22 Uma pessoa bondosa torna-se, naturalmente, simpática. Vale mais ser-se pobre do que desonesto.

23 O temor de Deus produz uma verdadeira vida, dá felicidade e protege do mal!

24 Há gente tão preguiçosa que até lhe custa levar a mão à boca para comer.

25 Se castigares o escarnecedor, outros haverá como ele que ao ver isso procurarão corrigir-se. As pessoas sensatas são capazes de, através das críticas que lhes possam fazer, ficar mais sabedoras ainda.

26 Um filho que maltrata ou que aflige os seus pais torna-se uma vergonha social.

27 Quando te estiverem a ensinar coisas, nunca deixes que te desviem daquele conhecimento que já verificaste ser correcto.

28 A falsa testemunha não quer saber da justiça para nada. A boca da gente má ingere iniquidade.

29 Há castigo já preparado para os que desprezam a sabedoria, ou que lhe ficam indiferentes.

1 Parempi on köyhä, joka nuhteettomasti vaeltaa, kuin huuliltansa nurja, joka on vielä tyhmäkin.

2 Ilman taitoa ei ole intokaan hyväksi, ja kiirehtivän jalka astuu harhaan.

3 Ihmisen oma hulluus turmelee hänen tiensä, mutta Herralle hän sydämessään vihoittelee.

4 Tavara tuo ystäviä paljon, mutta vaivainen joutuu ystävästänsä eroon.

5 Väärä todistaja ei jää rankaisematta, ja joka valheita puhuu, se ei pelastu.

6 Monet etsivät ylhäisen suosiota, ja kaikki ovat anteliaan ystäviä.

7 Köyhä on kaikkien veljiensä vihattu, vielä vierotumpi ystävilleen. Tyhjiä sanoja hän saa tavoitella.

8 Joka mieltä hankkii, se sieluansa rakastaa; joka ymmärryksen säilyttää, se onnen löytää.

9 Väärä todistaja ei jää rankaisematta, ja joka valheita puhuu, se hukkuu.

10 Ei sovi tyhmälle hyvät päivät, saati sitten palvelijalle hallita ruhtinaita.

11 Ymmärrys tekee ihmisen pitkämieliseksi, ja hänen kunniansa on antaa rikos anteeksi.

12 Kuninkaan viha on kuin nuoren leijonan kiljunta, mutta hänen suosionsa on kuin kaste ruoholle.

13 Tyhmä poika on isänsä turmio, ja vaimon tora on kuin räystäästä tippuva vesi.

14 Talo ja tavara peritään isiltä, mutta toimellinen vaimo tulee Herralta.

15 Laiskuus vaivuttaa sikeään uneen, ja veltto joutuu näkemään nälkää.

16 Joka käskyt pitää, saa henkensä pitää; joka ei teistänsä välitä, on kuoleman oma.

17 Joka vaivaista armahtaa, se lainaa Herralle, ja hän maksaa jälleen hänen hyvän tekonsa.

18 Kurita poikaasi, kun vielä toivoa on; ethän halunne hänen kuolemaansa.

19 Rajuluontoinen joutuu sakkoihin: vain yllytät, jos yrität apuun.

20 Kuule neuvoa, ota kuritus varteen, että olisit vasta viisaampi.

21 Monet ovat miehen mielessä aivoitukset, mutta Herran neuvo on pysyväinen.

22 Ihaninta ihmisessä on hänen laupeutensa, ja köyhä on parempi kuin valhettelija.

23 Herran pelko on elämäksi: saa levätä yönsä ravittuna, eikä mikään paha kohtaa.

24 Laiska pistää kätensä vatiin, mutta ei saa sitä viedyksi suuhunsa jälleen.

25 Lyö pilkkaajaa, niin yksinkertainen saa mieltä, ja jos ymmärtäväistä nuhdellaan, niin hän käsittää tiedon.

26 Joka isäänsä pahoin pitelee ja ajaa äitinsä pois, se on kunnoton ja rietas poika.

27 Jos herkeät, poikani, kuulemasta kuritusta, niin eksyt pois tiedon sanoista.

28 Kelvoton todistaja pitää oikeuden pilkkanaan, ja jumalattomien suu nielee vääryyttä.

29 Tuomiot ovat valmiina pilkkaajille ja lyönnit tyhmien selkään.