1 O meu coração treme com estas coisas.
2 Escuta, escuta o trovão da sua voz, que ecoa através dos céus.
3 Os seus relâmpagos dardejam em todas as direcções.
4 Depois vem o rugir dos trovões - a voz tremenda da sua majestade.
5 Em cada trovão, essa voz é cheia de glória. Não podemos compreender a grandeza do seu poder.
6 Faz a neve, os aguaceiros e as tempestadescaírem sobre a terra.
7 Nessas ocasiões o trabalho do homem pára,para que toda a gente possa reconhecer o seu poder.
8 E os animais selvagens escondem-se nas rochas e nas tocas.
9 O vento do sul traz a chuva; o do norte, o frio.
10 Deus sopra sobre as torrentes, e até os rios mais vastos gelam.
11 Carrega as nuvens com humidade, e elas disparam relâmpagos.
12 Os raios são dirigidos pela sua mão,e fazem o que lhes manda, através da Terra.
13 Manda as tempestades como castigo;ou então, noutras vezes, a sua misericórdia, como encorajamento.
14 Ouve, Job, detem-te um poucoe considera essas coisas maravilhosas da parte de Deus.
15 Sabes tu bem como Deus controla toda a natureza,e como faz relampejar através das nuvens?
16 Compreendes tu como é feito com tanta perfeição e sabedoria,o equilíbrio das nuvens?
17 Sabes por que razão vem o calor, quando sopra o vento do sul,e há calma sobre a terra?
18 Saberias tu estender o firmamento,que é sólido como um espelho fundido?
19 Tu, que julgas saber tanto , ensina-nos a nós outroscomo deveremos aproximarmo-nos de Deus. Nós somos talvez demasiado estúpidos para saber essas coisas!
20 Com a tua sabedoria, talvez ousemos aproximarmo-nos dele. Pois bem, haverá algum homemque aceite de boa vontade ser engolido vivo?
23 Não podemos sequer imaginar o poder do Deus todo-poderoso. Pois mesmo assim ele é tão justo e misericordioso que não nos destrói.
24 Não admira que toda a gente, em toda a parte, o tema! Visto que não se deixa impressionar pelo mais sábio dos homens.
2 Kuulkaa, kuulkaa hänen äänensä pauhinaa ja kohinaa, joka käy hänen suustansa.
3 Hän laskee sen kaikumaan kaiken taivaan alla, lähettää leimauksensa maan ääriin asti.
4 Sen kintereillä ärjyy ääni, hän korottaa väkevän äänensä jylinän, eikä hän säästä salamoitaan, äänensä raikuessa.
5 Ihmeellisesti Jumala korottaa äänensä jylinän, hän tekee suuria tekoja, joita emme käsittää taida.
6 Sillä hän sanoo lumelle: 'Putoa maahan', samoin sadekuurolle, rankkasateittensa ryöpylle.
7 Niin hän kytkee jokaiselta kädet, että kaikki ihmiset hänen tekonsa tietäisivät.
8 Pedot vetäytyvät piiloon ja pysyvät luolissansa.
9 Tähtitarhasta tulee tuulispää, pohjan ilmalta pakkanen.
10 Jumalan henkäyksestä syntyy jää, ja aavat vedet ahdistuvat.
11 Hän myös kuormittaa pilvet kosteudella ja hajottaa välähtelevät ukkosvaarunsa.
12 Ne vyöryvät sinne tänne hänen ohjauksestaan, tehdäkseen maanpiirin päällä kaiken, mitä hän niille määrää.
13 Hän antaa niiden osua milloin maalle vitsaukseksi, milloin siunaukseksi.
14 Ota tämä korviisi, Job; pysähdy ja tarkkaa Jumalan ihmetöitä.
15 Tiedätkö, kuinka Jumala niillä tekonsa teettää ja kuinka hän antaa pilviensä leimausten loistaa?
16 Käsitätkö pilvien punnituksen, hänen ihmeensä, joka on kaikkitietävä?
17 Sinä, jonka vaatteet kuumenevat, kun maa on raukeana etelän helletuulesta,
18 kaarrutatko sinä hänen kanssansa taivaan, joka on vahva kuin valettu kuvastin?
19 Neuvo, mitä meidän on hänelle sanottava; pimeydessämme emme voi tuoda esiin mitään.
20 Olisiko hänelle ilmoitettava, että tahtoisin puhua? Kukapa vaatisi omaa tuhoansa!
21 Ja nyt: ei voida katsella valoa, joka kirkkaana loistaa, kun tuuli on puhaltanut puhdistaen taivaan.
22 Pohjoisesta tulee kultainen hohde; Jumalan yllä on peljättävä valtasuuruus.
23 Kaikkivaltiasta emme saata käsittää, häntä, joka on suuri voimassa, joka ei oikeutta ja täydellistä vanhurskautta polje.