1 Depois os anjos vieram novamente apresentar-se perante o Senhor, e Satanás chegou-se também com eles.

2 Donde vens?, perguntou o Senhor a Satanás.De passar pela Terra.

3 Observaste o meu servo Job? Ele é o melhor homem que há sobre a Terra - uma pessoa recta, que teme Deus e se desvia de tudo o que é mal. Conservou a sua fé em mim, mesmo depois de me teres persuadido a permitir que fosse ferido sem razão alguma.

4 Pele por pele, replicou Satanás. Um indivíduo dará tudo para salvar a sua própria vida. Ataca-lhe o corpo com doença, e verás se não blasfema de ti sem vergonha!

6 Podes fazer-lhe o que pretendes. Terás unicamente de lhe poupar a vida.

7 Satanás retirou-se então da presença do Senhor, e feriu Job com chagas terríveis, da cabeça aos pés. Job pegou num pedaço de barro, partido, para raspar as inflamações da pele, e punha-se sentado no meio das cinzas.

9 Então a sua mulher disse-lhe: Achas que ainda vale a pena seres crente e piedoso, quando Deus te tem feito isto tudo? Amaldiçoa-o e deixa-te morrer!

10 Estás a falar como qualquer mulher insensata. Então, haveríamos de esperar receber de Deus apenas coisas boas e não também coisas desagradáveis? E foi assim que Job em tudo isso nunca disse nada contra Deus.

11 Houve três amigos de Job que, ao ouvirem toda a tragédia que o feriu, combinaram vir juntos ter com ele para o confortarem e consolarem. Chamavam-se eles Elifaz o temanita, Bildade o suita e Zofar o naamatita.

12 Ao chegarem junto de Job, viram-no tão desfigurado que nem o reconheciam. Puseram-se então a chorar e a lamentá-lo em voz alta, rasgando a roupa que traziam, em sinal de desespero, lançando terra sobre si como testemunho da profunda tristeza que os tomou.

13 Por fim sentaram-se no chão junto dele, deixando-se estar assim durante sete dias e noites, sem dizerem uma palavra; davam-se bem conta de que não havia palavras que servissem para tão grande sofrimento.

1 Ja kun eräänä päivänä Jumalan pojat tulivat ja asettuivat Herran eteen, tuli myöskin saatana heidän joukossansa ja asettui Herran eteen.

7 Niin saatana meni pois Herran edestä ja löi Jobiin pahoja paiseita, kantapäästä kiireeseen asti.

8 Ja tämä otti saviastian sirun, sillä kaapiakseen itseänsä, ja istui tuhkaläjään.

11 Kun Jobin kolme ystävää kuuli kaiken onnettomuuden, joka häntä oli kohdannut, tulivat he kukin kotipaikastansa: teemanilainen Elifas, suuhilainen Bildad ja naemalainen Soofar; ja he sopivat keskenänsä ja menivät surkuttelemaan ja lohduttamaan häntä.

12 Mutta kun he jonkun matkan päässä nostivat silmänsä, eivät he enää voineet tuntea häntä; niin he korottivat äänensä ja itkivät, repäisivät kukin viittansa ja viskasivat tomua taivasta kohti päittensä päälle.

13 Sitten he istuivat hänen kanssaan maassa seitsemän päivää ja seitsemän yötä, eikä kukaan heistä puhunut sanaakaan hänelle, sillä he näkivät, että hänen tuskansa oli ylen suuri.