1 Feliz é o homem cujo filho tem discernimento; mas a mãe dum desobediente é uma mulher bem triste.
2 Os ganhos obtidos irregularmente não podem dar felicidade segura; mas o viver com justiça livra da morte.
3 O Senhor não deixa ter fome a alma daquele que o serve, mas rejeitará os apetites do que recusa Deus.
4 O que trabalha com engano virá a empobrecer; os que trabalham com aplicação enriquecerão.
5 Um moço inteligente saberá juntar durante o Verão; mas que vergonha ver gente nova dormindo quando deveria estar a trabalhar!
6 O que anda na justiça cobre-se de bênçãos, mas os ímpios têm a boca cheia de violência.
7 Toda a gente se lembra com gosto dos que foram rectos, mas o nome dos que são rebeldes a Deus fica a cheirar mal, depois deles.
8 Uma pessoa inteligente fica contente quando lhe dão instrução, mas o que só tem conversas insensatas tornar-se-á um inútil.
9 Quem anda com integridade, anda seguro na vida, mas aquele que segue caminhos tortuosos virá a ser descoberto.
10 O fechar os olhos ao pecado só traz é tristeza, e o que anda sempre a dizer coisas sem inteligência não ficará sem castigo.
11 Há como que uma fonte de vida no que diz um homem recto, mas a boca dos maus está só cheia de violência.
12 O ódio reaviva velhas contendas, mas o amor passa por cima das ofensas.
13 As pessoas com bom senso são pretendidas como conselheiras, mas aqueles que o não têm virão a sofrer castigos, como se fossem delinquentes.
14 As pessoas com entendimento sabem moderar a língua, mas os loucos deitam pela boca fora o que só lhes causa tristeza e incómodos.
15 A riqueza do rico é a fortaleza dentro da qual se protege, enquanto que a pobreza dos pobres é a sua ruína.
16 Os ganhos do que anda com rectidão contribuem para a causa da justiça, mas o indivíduo ruim desbarata os seus no pecado.
17 Aquele que recebe de boa vontade a correcção está no caminho da vida, mas o que a recusa anda errado.
18 O que encobre o ódio é um hipócrita; o que difama o seu semelhante é um louco.
19 No muito falar há sempre grande risco de pecar, mas quem sabe refrear a sua língua é sensato.
20 Aquilo que diz uma pessoa recta é precioso como a prata, mas os pensamentos dos que se afastam de Deus não valem nada!
21 Os rectos podem dar conselhos a muita gente, mas os tolos arruinam-se porque não têm bom senso.
22 A bênção do Senhor é que enriquece; o nosso esforço nada lhe altera .
23 Para o louco, o praticar o mal é uma brincadeira, enquanto que o homem com entendimento tem alegria na sabedoria.
24 Os temores de uma pessoa má vêm a realizar-se; em contrapartida as esperanças do recto é Deus quem lhes dá cumprimento.
25 Quando as catástrofes rebentam, o revoltado contra Deus é levado; mas o que anda com justiça está bem fundamentado.
26 Um preguiçoso, para quem o emprega, é como o fumo para os olhos, como o ácido para os dentes.
27 A reverência pelo Senhor aumenta o tempo da vida; os que fogem de Deus não podem contar com uma vida duradoira.
28 A esperança do homem bom é felicidade eterna, mas as esperanças dos maus são em vão.
29 O Senhor protege os que andam no seu caminho; mas os que praticam a iniquidade serão destruídos.
30 O indivíduo recto nunca será abalado, mas os maus não ficarão na terra.
31 A boca do que anda com justiça quando se abre é para revelar sabedoria em abundância, mas a língua do que só sabe dizer maldades será cortada.
32 O que vive na justiça sabe falar aquilo que pode ajudar os outros, mas a boca da gente perversa está sempre cheia de coisas ruins.
1 Salomon sananlaskut. Viisas poika on isällensä iloksi, mutta tyhmä poika on äidillensä murheeksi.
2 Vääryyden aarteet eivät auta, mutta vanhurskaus vapahtaa kuolemasta.
3 Herra ei salli vanhurskaan nälkää nähdä, mutta jumalattomien himon hän luotansa työntää.
4 Köyhtyy, joka laiskasti kättä käyttää, mutta ahkerain käsi rikastuttaa.
5 Taitava poika kokoaa kesällä, kunnoton poika elonaikana nukkuu.
6 Siunaus on vanhurskaan pään päällä, mutta väkivaltaa kätkee jumalattomien suu.
7 Vanhurskaan muistoa siunataan, mutta jumalattomien nimi lahoaa.
8 Viisassydäminen ottaa käskyt varteen, mutta hulluhuulinen kukistuu.
9 Joka nuhteettomasti vaeltaa, vaeltaa turvassa, jonka tiet ovat väärät, se joutuu ilmi.
10 Joka silmää iskee, saa aikaan tuskaa, ja hulluhuulinen kukistuu.
11 Vanhurskaan suu on elämän lähde, mutta jumalattomien suu kätkee väkivaltaa.
12 Viha virittää riitoja, mutta rakkaus peittää rikkomukset kaikki.
13 Ymmärtäväisen huulilta löytyy viisaus, mutta joka on mieltä vailla, sille vitsa selkään!
14 Viisaat kätkevät, minkä tietävät, mutta hullun suu on läheinen turmio.
15 Rikkaan tavara on hänen vahva kaupunkinsa, mutta vaivaisten köyhyys on heidän turmionsa.
16 Vanhurskaan hankkima on elämäksi, jumalattoman saalis koituu synniksi.
17 Kuritusta noudattava on elämän tiellä, mutta nuhteet hylkäävä eksyy.
18 Joka salavihaa pitää, sen huulilla on valhe, ja joka parjausta levittää, on tyhmä.
19 Missä on paljon sanoja, siinä ei syntiä puutu; mutta joka huulensa hillitsee, se on taitava.
20 Vanhurskaan kieli on valituin hopea, jumalattomien äly on tyhjän veroinen.
21 Vanhurskaan huulet kaitsevat monia, mutta hullut kuolevat mielettömyyteensä.
22 Herran siunaus rikkaaksi tekee, ei oma vaiva siihen mitään lisää.
23 Tyhmälle on iloksi ilkityön teko, mutta ymmärtäväiselle miehelle viisaus.
24 Mitä jumalaton pelkää, se häntä kohtaa; mutta mitä vanhurskaat halajavat, se annetaan.
25 Tuulispään käytyä ei jumalatonta enää ole, mutta vanhurskaan perustus pysyy iäti.
26 Mitä hapan hampaille ja savu silmille, sitä laiska lähettäjillensä.
27 Herran pelko elinpäiviä jatkaa, mutta jumalattomien vuodet lyhenevät.
28 Vanhurskasten odotus koituu iloksi, mutta jumalattomien toivo hukkuu.
29 Herran johdatus on nuhteettoman turva, mutta väärintekijäin turmio.
30 Vanhurskas ei ikinä horju, mutta jumalattomat eivät saa asua maassa.
31 Vanhurskaan suu kasvaa viisauden hedelmän, mutta kavala kieli hävitetään.
32 Vanhurskaan huulet tietävät, mikä otollista on, mutta jumalattomien suu on sulaa kavaluutta.