1 Uma mulher sabedora compreende como deve construir a sua casa, mas uma louca é capaz até de a destruir toda, à custa do seu desvario.
2 A honestidade é coisa que honra o Senhor. O pecador que se desvia do seu caminho está a desprezá-lo.
3 Nas palavras do louco germina o orgulho! Mas a fala do entendido é respeitada.
4 Um estábulo vazio de animais permanece limpo. Mas o certo é que também com um estábulo limpo não há ganhos.
5 Uma testemunha digna de confiança não mentirá. Uma falsa testemunha respira mentira!
6 O escarnecedor nunca chega a encontrar a sabedoria de que diz andar à procura, ainda que esta chegue facilmente até às pessoas de bom senso.
7 Se procuras conselhos, afasta-te da gente insensata.
8 A sabedoria duma pessoa sensata manifesta-se preparando o futuro. O louco revela a sua insensatez enganando-se a si mesmo.
9 Os loucos fazem pouco do pecado. Os que respeitam Deus conhecem-se pela sua vontade em fazer o bem.
10 Só a própria pessoa sabe medir a amargura ou a alegria que lhe vai na alma. Os outros nunca poderão realmente compartilhar dos seus sentimentos.
11 A casa dos que recusam Deus virá a ser destruída; enquanto que a habitação da gente recta florescerá.
12 Diante de cada ser humano abre-se um caminho que parece ser uma via segura, mas que acaba por levar à morte.
13 O riso pode esconder um coração amargurado. Acabada a alegria, a tristeza torna a vir ao de cima.
14 O traidor acabará por ter nojo da sua falsidade; mas a vida dos rectos é cheia de interesse.
15 Só os simplórios acreditam em tudo quanto se lhes diz. Um indivíduo sensato procura certificar-se das situações.
16 Uma pessoa com entendimento é cautelosa. Os tolos atiram-se de cabeça, com toda a confiança, seja para onde for.
17 Quem se irrita com facilidade vem sempre a fazer disparates, e naturalmente tende a aborrecer os que se controlam.
18 Os simples recebem como herança a estupidez, mas os que têm discernimento têm em paga o conhecimento.
19 Os maus e os pecadores virão certamente um dia a inclinar-se perante os justos.
20 O pobre até pelos seus companheiros é desprezado, enquanto que os ricos têm muitos amigos.
21 Desprezar o seu semelhante é um pecado. Abençoados serão os que se interessam pela situação dos mais desfavorecidos.
22 Os que praticam o mal perdem-se na vida. Mas os que sabem fazer planos de bem terão em paga o bem e a tranquilidade.
23 O trabalho traz ganhos. A muita conversa traz pobreza.
24 Os sábios são louvados pelo seu entendimento. Os loucos são postos de parte por causa da sua insensatez.
25 Uma testemunha de confiança que diz a verdade pode até salvar uma pessoa. Uma falsa testemunha é traição.
26 Temer Deus dá ao homem grande força interior; e até os seus filhos encontrarão nisso protecção.
27 O reverenciar o Senhor é uma fonte de vida; as suas águas livram da morte.
28 Uma população que se desenvolve é a glória dos governantes; a sua redução é a ruína deles.
29 Uma pessoa com entendimento sabe controlar o seu temperamento. Ela dá-se conta de que a irritação leva a muitos enganos.
30 Um coração em paz prolonga a vida; mas a inveja faz apodrecer os ossos.
31 Quem oprime os pobres e os fracos insulta o Criador dos homens. Ajudá-los é honrar Deus.
32 Os pecadores serão expulsos por causa dos seus pecados; mas o justo, mesmo quando morre, encontrará um refúgio.
33 A sabedoria está bem assente no coração das pessoas de bom senso. Contudo, para os loucos, ela tem de ser gritada bem forte, a fim de que possam ouvi-la.
34 A justiça exalta as nações, mas o pecado faz miseráveis os povos.
35 O rei alegra-se com aqueles que sabem o que devem fazer quando estão ao seu serviço. A sua cólera cairá sobre os que se tornam uma fonte de perturbações.
1 Vaimojen viisaus talon rakentaa, mutta hulluus sen omin käsin purkaa.
2 Joka vaeltaa oikein, se pelkää Herraa, mutta jonka tiet ovat väärät, se hänet katsoo ylen.
3 Hullun suussa on ylpeydelle vitsa, mutta viisaita vartioivat heidän huulensa.
4 Missä raavaita puuttuu, on seimi tyhjä, mutta runsas sato saadaan härkien voimasta.
5 Uskollinen todistaja ei valhettele, mutta väärä todistaja puhuu valheita.
6 Pilkkaaja etsii viisautta turhaan, mutta ymmärtäväisen on tietoa helppo saada.
7 Menet pois tyhmän miehen luota: et tullut tuntemaan tiedon huulia.
8 Mielevän viisaus on, että hän vaelluksestaan vaarin pitää; tyhmien hulluus on petos.
9 Hulluja pilkkaa vikauhri, mutta oikeamielisten kesken on mielisuosio.
10 Sydän tuntee oman surunsa, eikä sen iloon saa vieras sekaantua.
11 Jumalattomain huone hävitetään, mutta oikeamielisten maja kukoistaa.
12 Miehen mielestä on oikea monikin tie, joka lopulta on kuoleman tie.
13 Nauraessakin voi sydän kärsiä, ja ilon lopuksi tulee murhe.
14 Omista teistään saa kyllänsä se, jolla on luopunut sydän, mutta itsestään löytää tyydytyksen hyvä mies.
15 Yksinkertainen uskoo joka sanan, mutta mielevä ottaa askeleistansa vaarin.
16 Viisas pelkää ja karttaa pahaa, mutta tyhmä on huoleton ja suruton.
17 Pikavihainen tekee hullun töitä, ja juonittelija joutuu vihatuksi.
18 Yksinkertaiset saavat perinnökseen hulluuden, mutta mielevät tiedon kruunuksensa.
19 Pahojen täytyy kumartua hyvien edessä ja jumalattomien seisoa vanhurskaan porteilla.
20 Köyhää vihaa hänen ystävänsäkin, mutta rikasta rakastavat monet.
21 Syntiä tekee, joka lähimmäistään halveksii, mutta autuas se, joka kurjia armahtaa!
22 Eivätkö eksy ne, jotka hankitsevat pahaa? Mutta armo ja totuus niille, jotka hankitsevat hyvää!
23 Kaikesta vaivannäöstä tulee hyötyä, mutta tyhjästä puheesta vain vahinkoa.
24 Viisasten kruunu on heidän rikkautensa, mutta tyhmäin hulluus hulluudeksi jää.
25 Uskollinen todistaja on hengen pelastaja, mutta joka valheita puhuu, on petosta täynnä.
26 Herran pelossa on vahva varmuus ja turva vielä lapsillekin.
27 Herran pelko on elämän lähde kuoleman paulain välttämiseksi.
28 Kansan paljous on kuninkaan kunnia, väen vähyys ruhtinaan turmio.
29 Pitkämielisellä on paljon taitoa, mutta pikavihaisen osa on hulluus.
30 Sävyisä sydän on ruumiin elämä, mutta luulevaisuus on mätä luissa.
31 Joka vaivaista sortaa, se herjaa hänen Luojaansa, mutta se häntä kunnioittaa, joka köyhää armahtaa.
32 Jumalaton sortuu omaan pahuuteensa, mutta vanhurskas on turvattu kuollessaan.
33 Ymmärtäväisen sydämeen ottaa majansa viisaus, ja tyhmien keskellä se itsensä tiettäväksi tekee.
34 Vanhurskaus kansan korottaa, mutta synti on kansakuntien häpeä.
35 Taitava palvelija saa kuninkaan suosion, mutta kunnoton hänen vihansa.