1 En vallfartssång; av David. Jag gladdes, när man sade till mig: »Vi skola gå till HERRENS hus.»

2 Våra fötter fingo träda in i dina portar, Jerusalem,

3 Jerusalem, du nyuppbyggda stad, där hus sluter sig väl till hus,

4 dit stammarna draga upp, HERRENS stammar, efter lagen för Israel, till att prisa HERRENS namn.

5 Ty där äro ställda domarstolar, stolar för Davids hus.

6 Önsken Jerusalem frid; ja, dem gånge väl, som älska dig.

7 Frid vare inom dina murar, välgång i dina palats!

8 För mina bröders och vänners skull vill jag tillsäga dig frid.

9 För HERRENS, vår Guds, hus' skull vill jag söka din välfärd.

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.