1 א ויען אליפז התימני ויאמר br
2 ב החכם יענה דעת-רוח וימלא קדים בטנו br
3 ג הוכח בדבר לא-יסכון ומלים לא-יועיל בם br
4 ד אף-אתה תפר יראה ותגרע שיחה לפני-אל br
5 ה כי יאלף עונך פיך ותבחר לשון ערומים br
6 ו ירשיעך פיך ולא-אני ושפתיך יענו-בך br
7 ז הראישון אדם תולד ולפני גבעות חוללת br
8 ח הבסוד אלוה תשמע ותגרע אליך חכמה br
9 ט מה-ידעת ולא נדע תבין ולא-עמנו הוא br
10 י גם-שב גם-ישיש בנו-- כביר מאביך ימים br
11 יא המעט ממך תנחומות אל ודבר לאט עמך br
12 יב מה-יקחך לבך ומה-ירזמון עיניך br
13 יג כי-תשיב אל-אל רוחך והצאת מפיך מלין br
14 יד מה-אנוש כי-יזכה וכי-יצדק ילוד אשה br
15 טו הן בקדשו לא יאמין ושמים לא-זכו בעיניו br
16 טז אף כי-נתעב ונאלח איש-שתה כמים עולה br
17 יז אחוך שמע-לי וזה-חזיתי ואספרה br
18 יח אשר-חכמים יגידו ולא כחדו מאבותם br
19 יט להם לבדם נתנה הארץ ולא-עבר זר בתוכם br
20 כ כל-ימי רשע הוא מתחולל ומספר שנים נצפנו לעריץ br
21 כא קול-פחדים באזניו בשלום שודד יבואנו br
22 כב לא-יאמין שוב מני-חשך וצפו (וצפוי) הוא אלי-חרב br
23 כג נדד הוא ללחם איה ידע כי-נכון בידו יום-חשך br
24 כד יבעתהו צר ומצוקה תתקפהו כמלך עתיד לכידור br
25 כה כי-נטה אל-אל ידו ואל-שדי יתגבר br
26 כו ירוץ אליו בצואר בעבי גבי מגניו br
27 כז כי-כסה פניו בחלבו ויעש פימה עלי-כסל br
28 כח וישכון ערים נכחדות--בתים לא-ישבו למו אשר התעתדו לגלים br
29 כט לא-יעשר ולא-יקום חילו ולא-יטה לארץ מנלם br
30 ל לא-יסור מני-חשך--ינקתו תיבש שלהבת ויסור ברוח פיו br
31 לא אל-יאמן בשו נתעה כי-שוא תהיה תמורתו br
32 לב בלא-יומו תמלא וכפתו לא רעננה br
33 לג יחמס כגפן בסרו וישלך כזית נצתו br
34 לד כי-עדת חנף גלמוד ואש אכלה אהלי-שחד br
35 לה הרה עמל וילד און ובטנם תכין מרמה
1 Então respondeu Elifaz o temanita, e disse:
2 Porventura proferirá o sábio vã sabedoria? E encherá do vento oriental o seu ventre,
3 Arguindo com palavras que de nada servem, e com razões, de que nada aproveita?
4 E tu tens feito vão o temor, e diminuis os rogos diante de Deus.
5 Porque a tua boca declara a tua iniquidade; e tu escolhes a língua dos astutos.
6 A tua boca te condena, e não eu, e os teus lábios testificam contra ti.
7 És tu porventura o primeiro homem que nasceu? Ou foste formado antes dos outeiros?
8 Ou ouviste o secreto conselho de Deus e a ti só limitaste a sabedoria?
9 Que sabes tu, que nós não saibamos? Que entendes, que não haja em nós?
10 Também há entre nós encanecidos e idosos, muito mais idosos do que teu pai.
11 Porventura fazes pouco caso das consolações de Deus, e da suave palavra que te dirigimos?
12 Por que te arrebata o teu coração, e por que piscam os teus olhos?
13 Para virares contra Deus o teu espírito, e deixares sair tais palavras da tua boca?
14 Que é o homem, para que seja puro? E o que nasce da mulher, para ser justo?
15 Eis que ele não confia nos seus santos, e nem os céus são puros aos seus olhos.
16 Quanto mais abominável e corrupto é o homem que bebe a iniquidade como a água?
17 Escuta-me, mostrar-te-ei; e o que tenho visto te contarei
18 (O que os sábios anunciaram, ouvindo-o de seus pais, e o não ocultaram;
19 Aos quais somente se dera a terra, e nenhum estranho passou por entre eles):
20 Todos os dias o ímpio é atormentado, e se reserva, para o tirano, um certo número de anos.
21 O sonido dos horrores está nos seus ouvidos; até na paz lhe sobrevém o assolador.
22 Não crê que tornará das trevas, mas que o espera a espada.
23 Anda vagueando por pão, dizendo: Onde está? Bem sabe que já o dia das trevas lhe está preparado, à mão.
24 Assombram-no a angústia e a tribulação; prevalecem contra ele, como o rei preparado para a peleja;
25 Porque estendeu a sua mão contra Deus, e contra o Todo-Poderoso se embraveceu.
26 Arremete contra ele com a dura cerviz, e contra os pontos grossos dos seus escudos.
27 Porquanto cobriu o seu rosto com a sua gordura, e criou gordura nos lombos.
28 E habitou em cidades assoladas, em casas em que ninguém morava, que estavam a ponto de fazer-se montões de ruínas.
29 Não se enriquecerá, nem subsistirá a sua fazenda, nem se estenderão pela terra as suas possessões.
30 Não escapará das trevas; a chama do fogo secará os seus renovos, e ao sopro da sua boca desaparecerá.
31 Não confie, pois, na vaidade, enganando-se a si mesmo, porque a vaidade será a sua recompensa.
32 Antes do seu dia ela se consumará; e o seu ramo não reverdecerá.
33 Sacudirá as suas uvas verdes, como as da vide, e deixará cair a sua flor como a oliveira,
34 Porque a congregação dos hipócritas se fará estéril, e o fogo consumirá as tendas do suborno.
35 Concebem a malícia, e dão à luz a iniquidade, e o seu ventre prepara enganos.