1 א   ויען-יהוה את-איוב מנהסערה (מן הסערה)    ויאמר br

2 ב   מי זה מחשיך עצה במלין--    בלי-דעת br

3 ג   אזר-נא כגבר חלציך    ואשאלך והודיעני br

4 ד   איפה היית ביסדי-ארץ    הגד אם-ידעת בינה br

5 ה   מי-שם ממדיה כי תדע    או מי-נטה עליה קו br

6 ו   על-מה אדניה הטבעו    או מי-ירה אבן פנתה br

7 ז   ברן-יחד כוכבי בקר    ויריעו כל-בני אלהים br

8 ח   ויסך בדלתים ים    בגיחו מרחם יצא br

9 ט   בשומי ענן לבשו    וערפל חתלתו br

10 י   ואשבר עליו חקי    ואשים בריח ודלתים br

11 יא   ואמר--עד-פה תבוא ולא תסיף    ופא-ישית בגאון גליך br

12 יב   המימיך צוית בקר    ידעתה שחר (ידעת השחר) מקמו br

13 יג   לאחז בכנפות הארץ    וינערו רש sup ע /sup ים ממנה br

14 יד   תתהפך כחמר חותם    ויתיצבו כמו לבוש br

15 טו   וימנע מרש sup ע /sup ים אורם    וזרוע רמה תשבר br

16 טז   הבאת עד-נבכי-ים    ובחקר תהום התהלכת br

17 יז   הנגלו לך שערי-מות    ושערי צלמות תראה br

18 יח   התבננת עד-רחבי-ארץ    הגד אם-ידעת כלה br

19 יט   אי-זה הדרך ישכן-אור    וחשך אי-זה מקמו br

20 כ   כי תקחנו אל-גבולו    וכי-תבין נתיבות ביתו br

21 כא   ידעת כי-אז תולד    ומספר ימיך רבים br

22 כב   הבאת אל-אצרות שלג    ואוצרות ברד תראה br

23 כג   אשר-חשכתי לעת-צר    ליום קרב ומלחמה br

24 כד   אי-זה הדרך יחלק אור    יפץ קדים עלי-ארץ br

25 כה   מי-פלג לשטף תעלה    ודרך לחזיז קלות br

26 כו   להמטיר על-ארץ לא-איש--    מדבר לא-אדם בו br

27 כז   להשביע שאה ומשאה    ולהצמיח מצא דשא br

28 כח   היש-למטר אב    או מי-הוליד אגלי-טל br

29 כט   מבטן מי יצא הקרח    וכפר שמים מי ילדו br

30 ל   כאבן מים יתחבאו    ופני תהום יתלכדו br

31 לא   התקשר מעדנות כימה    או-משכות כסיל תפתח br

32 לב   התציא מזרות בעתו    ועיש על-בניה תנחם br

33 לג   הידעת חקות שמים    אם-תשים משטרו בארץ br

34 לד   התרים לעב קולך    ושפעת-מים תכסך br

35 לה   התשלח ברקים וילכו    ויאמרו לך הננו br

36 לו   מי-שת בטחות חכמה    או מי-נתן לשכוי בינה br

37 לז   מי-יספר שחקים בחכמה    ונבלי שמים מי ישכיב br

38 לח   בצקת עפר למוצק    ורגבים ידבקו br

39 לט   התצוד ללביא טרף    וחית כפירים תמלא br

40 מ   כי-ישחו במעונות    ישבו בסכה למו-ארב br

41 מא   מי יכין לערב    צידו br כי-ילדו אל-אל ישועו    יתעו לבלי-אכל

1 Depois disto o Senhor respondeu a Jó de um redemoinho, dizendo:

2 Quem é este que escurece o conselho com palavras sem conhecimento?

3 Agora cinge os teus lombos, como homem; e perguntar-te-ei, e tu me ensinarás.

4 Onde estavas tu, quando eu fundava a terra? Faze-mo saber, se tens inteligência.

5 Quem lhe pôs as medidas, se é que o sabes? Ou quem estendeu sobre ela o cordel?

6 Sobre que estão fundadas as suas bases, ou quem assentou a sua pedra de esquina,

7 Quando as estrelas da alva juntas alegremente cantavam, e todos os filhos de Deus jubilavam?

8 Ou quem encerrou o mar com portas, quando este rompeu e saiu da madre;

9 Quando eu pus as nuvens por sua vestidura, e a escuridão por faixa?

10 Quando eu lhe tracei limites, e lhe pus portas e ferrolhos,

11 E disse: Até aqui virás, e não mais adiante, e aqui se parará o orgulho das tuas ondas?

12 Ou desde os teus dias deste ordem à madrugada, ou mostraste à alva o seu lugar;

13 Para que pegasse nas extremidades da terra, e os ímpios fossem sacudidos dela;

14 E se transformasse como o barro sob o selo, e se pusessem como vestidos;

15 E dos ímpios se desvie a sua luz, e o braço altivo se quebrante;

16 Ou entraste tu até às origens do mar, ou passeaste no mais profundo do abismo?

17 Ou descobriram-se-te as portas da morte, ou viste as portas da sombra da morte?

18 Ou com o teu entendimento chegaste às larguras da terra? Faze-mo saber, se sabes tudo isto.

19 Onde está o caminho onde mora a luz? E, quanto às trevas, onde está o seu lugar;

20 Para que as tragas aos seus limites, e para que saibas as veredas da sua casa?

21 Decerto tu o sabes, porque já então eras nascido, e por ser grande o número dos teus dias!

22 Ou entraste tu até aos tesouros da neve, e viste os tesouros da saraiva,

23 Que eu retenho até ao tempo da angústia, até ao dia da peleja e da guerra?

24 Onde está o caminho em que se reparte a luz, e se espalha o vento oriental sobre a terra?

25 Quem abriu para a inundação um leito, e um caminho para os relâmpagos dos trovões,

26 Para chover sobre a terra, onde não há ninguém, e no deserto, em que não há homem;

27 Para fartar a terra deserta e assolada, e para fazer crescer os renovos da erva?

28 A chuva porventura tem pai? Ou quem gerou as gotas do orvalho?

29 De que ventre procedeu o gelo? E quem gerou a geada do céu?

30 Como debaixo de pedra as águas se endurecem, e a superfície do abismo se congela.

31 Ou poderás tu ajuntar as delícias do Sete-Estrelo ou soltar os cordéis do Órion?

32 Ou produzir as constelações a seu tempo, e guiar a Ursa com seus filhos?

33 Sabes tu as ordenanças dos céus, ou podes estabelecer o domínio deles sobre a terra?

34 Ou podes levantar a tua voz até às nuvens, para que a abundância das águas te cubra?

35 Ou mandarás aos raios para que saiam, e te digam: Eis-nos aqui?

36 Quem pôs a sabedoria no íntimo, ou quem deu à mente o entendimento?

37 Quem numerará as nuvens com sabedoria? Ou os odres dos céus, quem os esvaziará,

38 Quando se funde o pó numa massa, e se apegam os torrões uns aos outros?

39 Porventura caçarás tu presa para a leoa, ou saciarás a fome dos filhos dos leões,

40 Quando se agacham nos covis, e estão à espreita nas covas?

41 Quem prepara aos corvos o seu alimento, quando os seus filhotes gritam a Deus e andam vagueando, por não terem o que comer?