1 א   אף-לזאת יחרד לבי    ויתר ממקומו br

2 ב   שמעו שמוע ברגז קלו    והגה מפיו יצא br

3 ג   תחת-כל-השמים ישרהו    ואורו על-כנפות הארץ br

4 ד   אחריו ישאג-קול--    ירעם בקול גאונו br ולא יעקבם    כי-ישמע קולו br

5 ה   ירעם אל בקולו נפלאות    עשה גדלות ולא נדע br

6 ו   כי לשלג יאמר--    הוא-ארץ br וגשם מטר    וגשם מטרות עזו br

7 ז   ביד-כל-אדם יחתום--    לדעת כל-אנשי מעשהו br

8 ח   ותבוא חיה במו-ארב    ובמעונתיה תשכן br

9 ט   מן-החדר תבוא סופה    וממזרים קרה br

10 י   מנשמת-אל יתן-קרח    ורחב מים במוצק br

11 יא   אף-ברי יטריח עב    יפיץ ענן אורו br

12 יב   והוא מסבות מתהפך בתחבולתו    לפעלם br כל אשר יצום    על-פני תבל ארצה br

13 יג   אם-לשבט אם-לארצו--    אם-לחסד ימצאהו br

14 יד   האזינה זאת איוב    עמד והתבונן נפלאות אל br

15 טו   התדע בשום-אלוה עליהם    והפיע אור עננו br

16 טז   התדע על-מפלשי-עב    מפלאות תמים דעים br

17 יז   אשר-בגדיך חמים--    בהשקט ארץ מדרום br

18 יח   תרקיע עמו לשחקים    חזקים כראי מוצק br

19 יט   הודיענו מה-נאמר לו    לא-נערך מפני-חשך br

20 כ   היספר-לו כי אדבר    אם-אמר איש כי יבלע br

21 כא   ועתה לא ראו אור--    בהיר הוא בשחקים br ורוח עברה    ותטהרם br

22 כב   מצפון זהב יאתה    על-אלוה נורא הוד br

23 כג   שדי לא-מצאנהו שגיא-כח    ומשפט ורב-צדקה לא יענה br

24 כד   לכן יראוהו אנשים    לא-יראה כל-חכמי-לב

1 Sobre isto também treme o meu coração, e salta do seu lugar.

2 Atentamente ouvi a indignação da sua voz, e o sonido que sai da sua boca.

3 Ele o envia por debaixo de todos os céus, e a sua luz até aos confins da terra.

4 Depois disto ruge uma voz; ele troveja com a sua voz majestosa; e ele não os detém quando a sua voz é ouvida.

5 Com a sua voz troveja Deus maravilhosamente; faz grandes coisas, que nós não podemos compreender.

6 Porque à neve diz: Cai sobre a terra; como também à garoa e à sua forte chuva.

7 Ele sela as mãos de todo o homem, para que conheçam todos os homens a sua obra.

8 E as feras entram nos seus esconderijos e ficam nas suas cavernas.

9 Da recâmara do sul sai o tufão, e do norte o frio.

10 Pelo sopro de Deus se dá a geada, e as largas águas se congelam.

11 Também de umidade carrega as grossas nuvens, e espalha as nuvens com a sua luz.

12 Então elas, segundo o seu prudente conselho, se espalham em redor, para que façam tudo quanto lhes ordena sobre a superfície do mundo na terra.

13 Seja que por vara, ou para a sua terra, ou por misericórdia as faz vir.

14 A isto, ó Jó, inclina os teus ouvidos; para, e considera as maravilhas de Deus.

15 Porventura sabes tu como Deus as opera, e faz resplandecer a luz da sua nuvem?

16 Tens tu notícia do equilíbrio das grossas nuvens e das maravilhas daquele que é perfeito nos conhecimentos?

17 Ou de como as tuas roupas aquecem, quando do sul há calma sobre a terra?

18 Ou estendeste com ele os céus, que estão firmes como espelho fundido?

19 Ensina-nos o que lhe diremos: porque nós nada poderemos pôr em boa ordem, por causa das trevas.

20 Contar-lhe-ia alguém o que tenho falado? Ou desejaria um homem que ele fosse devorado?

21 E agora não se pode olhar para o sol, que resplandece nas nuvens, quando o vento, tendo passado, o deixa limpo.

22 O esplendor de ouro vem do norte; pois, em Deus há uma tremenda majestade.

23 Ao Todo-Poderoso não podemos alcançar; grande é em poder; porém a ninguém oprime em juízo e grandeza de justiça.

24 Por isso o temem os homens; ele não respeita os que se julgam sábios de coração.