1 Ora, antes da festa da Páscoa, sabendo Jesus que já era chegada a sua hora de passar deste mundo para o Pai, como havia amado os seus que estavam no mundo, amou-os até ao fim. 2 E, acabada a ceia, tendo já o diabo posto no coração de Judas Iscariotes, filho de Simão, que o traísse, 3 Jesus, sabendo que o Pai tinha depositado nas suas mãos todas as coisas, e que havia saído de Deus, e que ia para Deus, 4 levantou-se da ceia, tirou as vestes e, tomando uma toalha, cingiu-se. 5 Depois, pôs água numa bacia e começou a lavar os pés aos discípulos e a enxugar-lhos com a toalha com que estava cingido. 6 Aproximou-se, pois, de Simão Pedro, que lhe disse: Senhor, tu lavas-me os pés a mim? 7 Respondeu Jesus e disse-lhe: O que eu faço, não o sabes tu, agora, mas tu o saberás depois. 8 Disse-lhe Pedro: Nunca me lavarás os pés. Respondeu-lhe Jesus: Se eu te não lavar, não tens parte comigo. 9 Disse-lhe Simão Pedro: Senhor, não só os meus pés, mas também as mãos e a cabeça. 10 Disse-lhe Jesus: Aquele que está lavado não necessita de lavar senão os pés, pois no mais todo está limpo. Ora, vós estais limpos, mas não todos. 11 Porque bem sabia ele quem o havia de trair; por isso, disse: Nem todos estais limpos.
12 Depois que lhes lavou os pés, e tomou as suas vestes, e se assentou outra vez à mesa, disse-lhes: Entendeis o que vos tenho feito? 13 Vós me chamais Mestre e Senhor e dizeis bem, porque eu o sou. 14 Ora, se eu, Senhor e Mestre, vos lavei os pés, vós deveis também lavar os pés uns aos outros. 15 Porque eu vos dei o exemplo, para que, como eu vos fiz, façais vós também. 16 Na verdade, na verdade vos digo que não é o servo maior do que o seu senhor, nem o enviado, maior do que aquele que o enviou. 17 Se sabeis essas coisas, bem-aventurados sois se as fizerdes.
1 Vor rem Passafescht aba het Jesus gmerkt, daß sini Schtund kumme war, daß sa(er) üs dr Welt goht zum Vada (Babbe); un we na(er) sini Lit gliebt (leb ka) het, de in d Welt ware, so het da sie bis ans End leb(lieb) ka.
2 Un bim Obendässä, als scho dr Deufel däm Judas, Simons Bue, vum Iskariot, ins Herz ge het, nen z vurote,
3 Jesus aba het gwißt, daß nem dr Vada (Babbe) alles in sini Händ(Pfode) ge het un daß sa vu Gott kumme war un zue Gott goht,
4 do schtoht er vum Ässä uf, legt si Obagwand ab un nimmt ä Schurz un zegt den a.
5 Dnohch nimmt da Wassa in ä Becke, un fangt a, d Jinger de Feß z wäsche, un trocknet sie mit däm Schurz ab.
6 Do kummt da zue Simon Petrus; der sait zue nem: Herr, solltscht dü ma(mir) d Feß wäsche?
7 Jesus git zantwort un sait zue nem: Was i(ich) doe, des vustohsch dü etzed nit; dü wirschs aba dnoh härä.
8 Do sait Petrus zue nem: Nemeh sollsch dü ma(mir) d Feß wäsche! Jesus git zantwort: Wenn i(ich) dini nit wäsch, so hesch dü kei Deil an ma.
9 Simon Petrus sait: Herr, nit de Feß ällei, sundern au d Händ(Pfode) un d Schädel!
10 Do sait Jesus zue nem: Wer gwäsche isch, bruuch nigs, als daß nem d Feß gwäsche wäre; denn na(er) isch ganz sufa. Un ihr sin sufa, aba nit alli.
11 Denn na het si Vuräter; kennt drum sait da: Ihr sin nit alli sufa.
12 Als sa(er) etze ihri Feß gwäsche het, nimmt da sini Kleida un het sich anekockt un sait zue nene: Wißt ihr, was i(ich) äich doe ha?
13 Ihr sage zue ma(mir) Meischta un Herr un des mit Recht, denn i(ich) bi's au.
14 Wenn etze i(ich), aicha Herr un Meischta, äich d Feß gwäsche ha, so solle au ihr äich undaänanda d Feß wäsche.
15 Ä Baischpiel ha i(ich) äich ge, dmit ihr den, we i(ich) äich doe ha.
16 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Dr Knecht isch nit greßa als si Herr un dr Aposchtel nit greßa als der, der nen gschickt het.
17 Wenn ihr des wißt - selig sin ihr, wenn ihr's den.