1 Odpověd měkká odvracuje hněv, ale řeč zpurná vzbuzuje prchlivost.

2 Jazyk moudrých ozdobuje umění, ale ústa bláznů vylévají bláznovství.

3 Na všelikém místě oči Hospodinovy spatřují zlé i dobré.

4 Zdravý jazyk jest strom života, převrácenost pak z něho ztroskotání od větru.

5 Blázen pohrdá cvičením otce svého, ale kdož ostříhá naučení, opatrnosti nabude.

6 V domě spravedlivého jest hojnost veliká, ale v úrodě bezbožného zmatek.

7 Rtové moudrých rozsívají umění, srdce pak bláznů ne tak.

8 Obět bezbožných ohavností jest Hospodinu, ale modlitba upřímých líbí se jemu.

9 Ohavností jest Hospodinu cesta bezbožného, toho pak, kdož následuje spravedlnosti, miluje.

10 Trestání přísné opouštějícímu cestu, a kdož nenávidí domlouvání, umře.

11 Peklo i zatracení jest před Hospodinem, čím více srdce synů lidských?

12 Nemiluje posměvač toho, kterýž ho tresce, aniž k moudrým přistoupí.

13 Srdce veselé obveseluje tvář, ale pro žalost srdce duch zkormoucen bývá.

14 Srdce rozumného hledá umění, ale ústa bláznů pasou se bláznovstvím.

15 Všickni dnové chudého zlí jsou, ale dobromyslného hody ustavičné.

16 Lepší jest maličko s bázní Hospodinovou než poklad veliký s nepokojem.

17 Lepší jest krmě z zelí, kdež jest láska, nežli z krmného vola, kdež jest nenávist.

18 Muž hněvivý vzbuzuje sváry, ale zpozdilý k hněvu upokojuje svadu.

19 Cesta lenivého jest jako plot z trní, ale stezka upřímých jest vydlážená.

20 Syn moudrý obveseluje otce, bláznivý pak člověk pohrdá matkou svou.

21 Bláznovství jest veselím bláznu, ale člověk rozumný upřímo kráčeti směřuje.

22 Kdež není rady, zmařena bývají usilování, ale množství rádců ostojí.

23 Vesel bývá člověk z odpovědi úst svých; nebo slovo v čas příhodný ó jak jest dobré!

24 Cesta života vysoko jest rozumnému proto, aby se uchýlil od pekla dole.

25 Dům pyšných vyvrací Hospodin, meze pak vdovy upevňuje.

26 Ohavností jsou Hospodinu myšlení zlého, ale čistých řeči vzácné.

27 Kdož dychtí po lakomství, kormoutí dům svůj; ale kdož nenávidí darů, živ bude.

28 Srdce spravedlivého přemyšluje, co má mluviti, ale ústa bezbožných vylévají všelijakou zlost.

29 Vzdálen jest Hospodin od bezbožných, ale modlitbu spravedlivých vyslýchá.

30 To, což se zraku naskýtá, obveseluje srdce; pověst dobrá tukem naplňuje kosti.

31 Ucho, kteréž poslouchá trestání života, u prostřed moudrých bydliti bude.

32 Kdo se vyhýbá cvičení, zanedbává duše své; ale kdož přijímá domlouvání, má rozum.

33 Bázeň Hospodinova jest cvičení se moudrosti, a slávu předchází ponížení.

1 Švelnus atsakymas nuramina pyktį, aštrūs žodžiai sukelia rūstybę.

2 Išmintingojo liežuvis tinkamai naudoja pažinimą, o iš kvailio burnos liejasi kvailystės.

3 Viešpaties akys mato visur, jos stebi blogus ir gerus.

4 Maloni kalba­gyvybės medis, šiurkšti šneka prislegia dvasią.

5 Kvailys paniekina savo tėvo pamokymus, o kas klauso perspėjimų, yra supratingas.

6 Turtų netrūksta teisiojo namuose, o nedorėlio pelnas­tik rūpesčiai.

7 Išmintingųjų lūpos skelbia pažinimą, o kvailio širdis to nedaro.

8 Nedorėlio auka­pasibjaurėjimas Viešpačiui, bet teisiųjų maldos Jam patinka.

9 Nedorėlio kelias­pasibjaurėjimas Viešpačiui, bet Jis myli tuos, kurie siekia teisumo.

10 Didelė bausmė tam, kuris pameta kelią; kas nekenčia įspėjimo, miršta.

11 Pragaras ir prapultis Viešpaties akivaizdoje, tuo labiau žmonių širdys.

12 Niekintojas nemėgsta to, kuris jį įspėja, ir neina pas išminčius.

13 Linksma širdis atsispindi veide, širdies skausmas slegia dvasią.

14 Protingas ieško pažinimo, neišmanėlis maitinasi kvailystėmis.

15 Prislėgtasis nemato šviesių dienų, kas turi linksmą širdį, tam visuomet šventė.

16 Geriau mažai su Viešpaties baime negu dideli turtai su rūpesčiu.

17 Geriau daržovių pietūs, kur yra meilė, negu nupenėtas veršis ten, kur neapykanta.

18 Piktas žmogus sukelia vaidus, o lėtas pykti juos nuramina.

19 Tinginio kelias pilnas erškėčių, o teisiojo kelias­platus.

20 Išmintingas sūnus yra džiaugsmas tėvui, kvailys paniekina savo motiną.

21 Neprotingas džiaugiasi kvailybe; protingasis eina tiesiu keliu.

22 Be patarimų sumanymai nueina niekais, bet kur daug patarėjų, jie įtvirtinami.

23 Žmogus džiaugiasi savo burnos atsakymu, ir laiku pasakytas žodis, koks jis mielas!

24 Išmintingo žmogaus gyvenimo kelias kyla į viršų, ir jis išvengia pragaro.

25 Viešpats sugriaus išdidžiųjų namus, bet įtvirtins našlės nuosavybę.

26 Nedorėlio mintys­pasibjaurėjimas Viešpačiui, bet nekaltųjų žodžius Jis mėgsta.

27 Kas godus pelno, vargina savo namus; kas nepriima kyšių, bus gyvas.

28 Teisiojo širdis apsvarsto, kaip atsakyti, o nedorėlio burna beria piktus žodžius.

29 Viešpats toli nuo nedorėlių, bet teisiųjų maldas Jis išklauso.

30 Akių šviesa pradžiugina širdį; gera žinia­sveikata kaulams.

31 Kas klausosi gyvenimo pabarimų, liks tarp išmintingųjų.

32 Kas nekreipia dėmesio į patarimus, kenkia pats sau; kas paklauso įspėjimų, įsigyja daugiau supratimo.

33 Viešpaties baimė moko išminties, prieš pagerbimą eina nuolankumas.