1 Synu můj, slíbil-lis za přítele svého, podal-lis cizímu ruky své,

2 Zapleten jsi slovy úst svých, jat jsi řečmi úst svých.

3 Učiniž tedy toto, synu můj, a vyprosť se, poněvadžs se dostal v ruku přítele svého. Jdi, pokoř se, a probuď přítele svého.

4 Nedej usnouti očím svým, a zdřímati víčkám svým.

5 Vydři se jako srna z ruky, a jako pták z ruky čižebníka.

6 Jdi k mravenci, lenochu, shlédni cesty jeho, a nabuď moudrosti.

7 Kterýž nemaje vůdce, ani správce, ani pána,

8 Připravuje v létě pokrm svůj, shromažďuje ve žni potravu svou.

9 Dokudž lenochu ležeti budeš? Skoro-liž vstaneš ze sna svého?

10 Maličko pospíš, maličko zdřímeš, maličko složíš ruce, abys poležel,

11 V tom přijde jako pocestný chudoba tvá, a nouze tvá jako muž zbrojný.

12 Člověk nešlechetný, muž nepravý chodí v převrácenosti úst.

13 Mhourá očima svýma, mluví nohama svýma, ukazuje prsty svými.

14 Převrácenost všeliká jest v srdci jeho, smýšlí zlé všelikého času, sváry rozsívá.

15 A protož v náhle přijde bída jeho, rychle setřín bude, a nebudeť uléčení.

16 Těchto šesti věcí nenávidí Hospodin, a sedmá ohavností jest duši jeho:

17 Očí vysokých, jazyka lživého, a rukou vylévajících krev nevinnou,

18 Srdce, kteréž ukládá myšlení nepravá, noh kvapných běžeti ke zlému,

19 Svědka lživého, mluvícího lež, a toho, jenž rozsívá různice mezi bratřími.

20 Ostříhejž, synu můj, přikázaní otce svého, a neopouštěj naučení matky své.

21 Přivazuj je k srdci svému ustavičně, a k hrdlu svému je připínej.

22 Kamžkoli půjdeš, ono tě zprovodí, když spáti budeš, bude tě ostříhati, a když procítíš, bude s tebou rozmlouvati,

23 (Nebo přikázaní jest svíce, a naučení světlo, a cesta života jsou domlouvání vyučující),

24 Aby tě ostříhalo od ženy zlé, od úlisnosti jazyka ženy cizí.

25 Nežádejž krásy její v srdci svém, a nechať tě nejímá víčky svými.

26 Nebo příčinou ženy cizoložné zchudl bys až do kusu chleba, anobrž žena cizoložná drahou duši ulovuje.

27 Může-liž kdo skrýti oheň v klíně svém, aby roucho jeho se nepropálilo?

28 Může-liž kdo choditi po uhlí řeřavém, aby nohy jeho se neopálily?

29 Tak kdož vchází k ženě bližního svého, nebudeť bez viny, kdož by se jí koli dotkl.

30 Neuvozují potupy na zloděje, jestliže by ukradl, aby nasytil život svůj, když lační,

31 Ač postižen jsa, navracuje to sedmernásobně, vším statkem domu svého nahražuje:

32 Ale cizoložící s ženou blázen jest; kdož hubí duši svou, tenť to činí;

33 Trápení a lehkosti dochází, a útržka jeho nebývá shlazena.

34 Nebo zůřivý jest hněv muže, a neodpouštíť v den pomsty.

35 Neohlídá se na žádnou záplatu, aniž přijímá, by i množství darů dával.

1 Mano sūnau, jei laidavai už savo artimą ar padavei ranką už svetimąjį,

2 tu įsipainiojai savo burnos žodžiais ir esi sugautas savo kalbomis.

3 Daryk štai ką, mano sūnau, ir gelbėk save, nes esi patekęs į savo artimo rankas: eik, nusižemink ir maldauk savo artimą.

4 Neduok miegoti savo akims ir neleisk užsimerkti akių vokams.

5 Gelbėkis kaip elnė iš medžiotojo, kaip paukštis iš paukštgaudžio rankų.

6 Tinginy, eik pas skruzdę, apsvarstyk jos kelius ir būk išmintingas.

7 Ji neturi vadovo, prižiūrėtojo ar valdovo,

8 bet paruošia sau maisto vasarą ir pjūties metu renka atsargas.

9 Ar ilgai miegosi, tinginy? Kada atsikelsi iš savo miego?

10 Truputį pamiegosi, truputį pasnausi, truputį pagulėsi sudėjęs rankas,

11 ir ateis skurdas kaip pakeleivis ir nepriteklius kaip ginkluotas plėšikas.

12 Nenaudėlis žmogus, piktadarys, vaikštinėja su klastinga burna,

13 mirksi akimis, trypia kojomis, rodo pirštu.

14 Klasta jo širdyje, jis nuolat planuoja pikta ir sėja vaidus.

15 Todėl staiga ateis jo žlugimas, ūmai bus jis sudaužytas, nesulaukęs pagalbos.

16 Viešpats nekenčia šešių dalykų, septyni yra pasibjaurėjimas Jo akyse:

17 išdidus žvilgsnis, meluojantis liežuvis, rankos, praliejančios nekaltą kraują,

18 širdis, planuojanti nedorybę, kojos, greitos bėgti į pikta,

19 neteisingas liudytojas, kalbantis melą ir žmogus, sėjantis nesantaiką tarp brolių.

20 Mano sūnau, laikykis savo tėvo įsakymų ir nepaniekink motinos įstatymo.

21 Visam laikui užrišk juos ant savo širdies, apsivyniok aplink kaklą.

22 Tau einant, jie lydės tave, tau atsigulus, jie saugos tave, tau pabudus, jie kalbės su tavimi.

23 Įsakymas yra žiburys, įstatymas­šviesa, o pamokantis pabarimas­gyvenimo kelias.

24 Jie saugos tave nuo nedoros moters, nuo svetimos moters meilikaujančios kalbos.

25 Negeisk jos grožio savo širdyje, tenesuvilioja tavęs jos blakstienos.

26 Dėl paleistuvės vyras lieka tik su duonos kąsniu, neištikimoji medžioja jo brangią gyvybę.

27 Ar gali žmogus paimti ugnį į savo antį ir nesudeginti drabužių?

28 Ar gali kas, vaikščiodamas ant žarijų, nenusideginti kojų?

29 Taip ir tas, kas įeina pas artimo žmoną; kas paliečia ją, neliks nekaltas.

30 Vagis ne taip niekinamas, jei jis vagia būdamas alkanas ir norėdamas pasisotinti.

31 Tačiau pagautas jis atlygins septyneriopai ir atiduos visą savo namų turtą.

32 Svetimoteriaujančiam trūksta proto, jis pats save pražudo.

33 Žaizdų ir nešlovės jis susilauks, jo gėda nebus išdildyta;

34 nes pavydas sužadins vyro įniršį, jis nepasigailės keršto dieną.

35 Jis nepriims jokios išpirkos ir nenusiramins, nors duotum jam daugybę dovanų.