1 Kaj li eliris de tie, kaj venis en sian patrujon; kaj liaj disĉiploj lin sekvis.

2 Kaj kiam venis la sabato, li komencis instrui en la sinagogo; kaj multaj, lin aŭdante, miris, dirante:De kie tiu viro havas tion? kaj:Kia estas la saĝeco donita al li? kaj kiaj estas tiaj potencaĵoj farataj per liaj manoj?

3 Ĉu ĉi tiu ne estas la ĉarpentisto, filo de Maria, kaj frato de Jakobo kaj Joses kaj Judas kaj Simon? kaj ĉu liaj fratinoj ne estas ĉi tie ĉe ni? Kaj ili ofendiĝis pro li.

4 Kaj Jesuo diris al ili:Profeto ne estas sen honoro, krom en sia patrujo kaj inter siaj parencoj kaj en sia domo.

5 Kaj li povis tie fari nenian potencaĵon, krom tio, ke li metis la manojn sur kelkajn senfortulojn kaj ilin resanigis.

6 Kaj li miris pro ilia nekredemo. Kaj li rondevizitis la vilaĝojn, instruante.

7 Kaj li alvokis al si la dek du, kaj komencis forsendi ilin duope; kaj li donis al ili aŭtoritaton super malpuraj spiritoj;

8 kaj li ordonis, ke ili portu nenion por la vojo krom nur bastono-nek panon, nek saketon, nek monon en sia zono;

9 sed ili iru piedvestitaj per sandaloj, kaj ne surmetu du tunikojn.

10 Kaj li diris al ili:Kie ajn vi eniros en domon, tie loĝu, ĝis vi foriros el tiu loko.

11 Kaj se ie ajn oni vin ne akceptos, nek vin aŭskultos, tiam el tie forirante, deskuu la polvon, kiu estas sub viaj piedoj, por atesto al ili.

12 Kaj foririnte, ili predikis, ke oni pentu.

13 Kaj ili elpeladis multajn demonojn, kaj ŝmiradis per oleo multajn malsanulojn kaj ilin sanigadis.

14 Kaj la reĝo Herodo aŭdis pri tio, ĉar lia nomo jam konatiĝis; kaj li diris:Johano, la Baptisto, leviĝis el la mortintoj, kaj tial tiuj potencaĵoj energias en li.

15 Sed aliaj diris:Tiu estas Elija. Kaj aliaj diris:Tiu estas profeto, kvazaŭ unu el la profetoj.

16 Sed, tion aŭdinte, Herodo diris:Johano, kiun mi senkapigis, leviĝis.

17 Ĉar Herodo mem jam sendis, kaj arestis Johanon, kaj ligis lin en malliberejo pro Herodias, kiu estis edzino de lia frato Filipo, ĉar li estis edziĝinta kun ŝi.

18 Ĉar Johano diris al Herodo:Ne decas, ke vi havu la edzinon de via frato.

19 Kaj Herodias klopodis kontraŭ li, kaj deziris mortigi lin, kaj ne povis;

20 ĉar Herodo timis Johanon, sciante, ke li estas viro justa kaj sankta, kaj nepre gardis lin. Kaj aŭskultante lin, li embarasiĝis, kaj aŭskultis lin volonte.

21 Kaj kiam venis oportuna tago, kiam Herodo pro sia naskotago faris vespermanĝon al siaj nobeloj kaj milestroj kaj ĉefoj de Galileo,

22 eniris la filino de Herodias mem kaj dancis, kaj ŝi plaĉis al Herodo kaj al liaj kunmanĝantoj; kaj la reĝo diris al la knabino:Petu de mi, kion ajn vi volas, kaj mi tion donos al vi.

23 Kaj li ĵuris al ŝi:Kion ajn vi petos de mi, mi tion donos al vi, ĝis duono de mia regno.

24 Kaj elirinte, ŝi diris al sia patrino:Kion mi petu? Kaj tiu diris:La kapon de Johano, la Baptisto.

25 Kaj ŝi tuj eniris rapide al la reĝo, kaj petis, dirante:Mi deziras, ke vi tuj donu al mi sur plado la kapon de Johano, la Baptisto.

26 Kaj la reĝo fariĝis tre malĝoja; tamen pro siaj ĵuroj kaj pro la kunmanĝantoj li ne volis rifuzi al ŝi.

27 Kaj tuj la reĝo elsendis soldaton el sia gardistaro, kaj ordonis alporti lian kapon; kaj elirinte, tiu senkapigis lin en la malliberejo,

28 kaj alportis lian kapon sur plado, kaj donis ĝin al la knabino; kaj la knabino donis ĝin al sia patrino.

29 Kaj kiam liaj disĉiploj aŭdis, ili venis kaj forportis lian korpon, kaj metis ĝin en tombon.

30 Kaj la apostoloj kolektiĝis al Jesuo, kaj rakontis al li ĉion, kion ili faris kaj instruis.

31 Kaj li diris al ili:Venu mem aparte en dezertan lokon, kaj iom ripozu. Ĉar estis multaj venantaj kaj irantaj, kaj ili ne havis oportunon eĉ por manĝi.

32 Kaj ili foriris en la ŝipeto al dezerta loko aparte.

33 Kaj oni vidis ilin forirantajn, kaj multaj rekonis ilin, kaj piede oni kuris tien el ĉiuj urboj kaj antaŭvenis ilin.

34 Kaj li elvenis, kaj vidis grandan homamason, kaj li kortuŝiĝis pri ili, ĉar ili estis kiel ŝafoj ne havantaj paŝtiston; kaj li komencis instrui al ili multon.

35 Kaj kiam la horo jam estis malfrua, liaj disĉiploj venis al li, kaj diris:La loko estas dezerta, kaj la horo estas jam malfrua;

36 forsendu ilin, por ke ili iru en la ĉirkaŭajn kampojn kaj vilaĝojn kaj aĉetu por si manĝaĵon.

37 Sed li responde diris al ili:Vi donu al ili manĝi. Kaj ili diris al li:Ĉu ni iru kaj aĉetu panojn por ducent denaroj, kaj donu al ili manĝi?

38 Kaj li diris al ili:Kiom da panoj vi havas? iru, por vidi. Kaj sciiĝinte, ili diris:Kvin, kaj du fiŝojn.

39 Kaj li ordonis al ili, ke ĉiuj sidiĝu laŭgrupe sur la verda herbo.

40 Kaj ili sidiĝis en aroj, centope kaj kvindekope.

41 Kaj li prenis la kvin panojn kaj la du fiŝojn, kaj suprenrigardinte al la ĉielo, li benis kaj dispecigis la panojn, kaj donis al la disĉiploj, por meti antaŭ ilin; kaj li dividis la du fiŝojn inter ĉiuj.

42 Kaj ĉiuj manĝis kaj satiĝis.

43 Kaj oni kolektis da fragmentoj dek du korbojn, kaj ankaŭ el la fiŝoj.

44 Kaj tiuj, kiuj manĝis la panojn, estis kvin mil viroj.

45 Kaj tuj li devigis siajn disĉiplojn eniri en la ŝipeton kaj iri antaŭ li al la alia bordo, al Betsaida, dum li forsendos la homamason.

46 Kaj adiaŭinte ilin, li foriris sur la monton, por preĝi.

47 Kaj kiam vesperiĝis, la ŝipeto estis meze de la maro, kaj li sola sur la tero.

48 Kaj vidante ilin laborantaj en malfacila remado, ĉar la vento estis kontraŭa al ili, ĉirkaŭ la kvara gardoparto de la nokto li venis al ili, irante sur la maro, kaj li volis preterpasi ilin;

49 sed ili, vidante lin iranta sur la maro, supozis, ke ĝi estas fantomo, kaj ili ekkriis;

50 ĉar ĉiuj vidis lin kaj maltrankviliĝis. Sed li tuj parolis kun ili, kaj diris al ili:Kuraĝu; ĝi estas mi; ne timu.

51 Kaj li supreniris al ili en la ŝipeton, kaj la vento ĉesiĝis; kaj ili sentis grandan miregon;

52 ĉar ili ne komprenis pri la panoj, ĉar ilia koro estis sensenta.

53 Kaj transirinte, ili alvenis teren ĉe Genesaret, kaj alligis la ŝipeton.

54 Kaj kiam ili estis elŝipiĝintaj, tuj oni rekonis lin,

55 kaj kuris tra tiu tuta regiono, kaj komencis ĉirkaŭporti la malsanulojn sur iliaj litoj tien, kie ili aŭdis, ke li estas.

56 Kaj kien ajn li eniris, en vilaĝojn aŭ en urbojn aŭ sur la kamparon, ili demetis la malsanulojn sur la placoj, kaj petegis lin, ke ili tuŝu nur la randon de lia vesto; kaj ĉiuj, kiuj tuŝis, resaniĝis.

1 耶稣离开那里， 来到自己的家乡， 他的门徒跟着他。

2 到了安息日， 他开始在会堂里教导人； 很多人听见了， 都惊奇地说： "这个人从哪里得来这一切呢？所赐给他的是怎么样的智慧， 竟然借着他的手行出这样的神迹？

3 这不是那木匠吗？不是马利亚的儿子， 雅各、约西、犹大、西门的哥哥吗？他的妹妹们不也在我们这里吗？"他们就厌弃耶稣。

4 耶稣对他们说： "先知除了在自己的本乡、本族、本家之外， 没有不受人尊敬的。"

5 耶稣不能在那里行什么神迹， 只给几个病人按手， 医好了他们。

6 对于那些人的不信， 他感到诧异。耶稣到周围的乡村去继续教导人。

7 他把十二门徒叫来， 差遣他们两个两个地出去， 赐给他们胜过污灵的权柄；

8 吩咐他们说： "除了手杖以外， 路上什么都不要带， 不要带干粮， 不要带口袋， 腰袋里也不要带钱，

9 只穿一双鞋， 不要穿两件衣服。"

10 又对他们说： "你们无论到哪里， 进了一家就住在那家， 直到离开那个地方。

11 什么地方不接待你们， 不听你们， 你们离开那地方的时候， 就要把脚上的灰尘跺下去， 作为反对他们的见证。"

12 门徒就出去传道， 叫人悔改，

13 赶出许多鬼， 用油抹了许多病人， 医好他们。

14 当时耶稣的名声传扬出去， 希律王也听到了。有人说： "施洗的约翰从死人中复活了， 所以他身上有行神迹的能力。"

15 又有人说： "他是以利亚。"还有人说： "他是先知， 像古时先知中的一位。"

16 希律听见就说： "是约翰， 我砍了他的头， 他又活了！ "

17 原来希律曾亲自派人去捉拿约翰， 把他捆锁在监里。他这样作， 是为了他弟弟的妻子希罗底的缘故， 因为他娶了希罗底为妻，

18 而约翰曾对希律说： "你占有你兄弟的妻子是不合理的。"

19 于是希罗底怀恨在心， 想要杀他， 只是不能。

20 因为希律惧怕约翰， 知道他是公义圣洁的人， 就保护他。希律听了约翰的话， 就非常困扰， 却仍然喜欢听他。

21 有一天， 机会来了。在希律生日的那一天， 他为大臣、千夫长和加利利的要人摆设了筵席。

22 希罗底的女儿进来跳舞， 使希律和在座的宾客都很开心。王就对女孩子说： "你无论想要什么， 只管向我求， 我一定给你！ "

23 并且对她再三起誓： "你无论向我求什么， 就是我国的一半， 我也一定给你！ "

24 于是她出去问母亲： "我该求什么呢？"希罗底告诉她： "施洗的约翰的头！ "

25 她急忙到王面前， 向王要求说： "愿王立刻把施洗的约翰的头放在盘子上给我！ "

26 希律王非常忧愁， 但是因为他的誓言和在座的宾客， 就不愿拒绝她。

27 希律王立刻差遣一个侍卫， 吩咐把约翰的头拿来。侍卫就去了， 在监里斩了约翰的头，

28 把头放在盘子上， 拿来交给那女孩子， 女孩子又交给她的母亲。

29 约翰的门徒听见了， 就来把他的尸体领去， 安放在坟墓里。

30 使徒们回来聚集在耶稣跟前， 把他们所作和所教导的一切都报告给他听。

31 耶稣对他们说： "来， 你们自己到旷野去休息一下。"因为来往的人多， 他们甚至没有时间吃饭。

32 他们就悄悄地上了船， 到旷野去了。

33 群众看见他们走了， 有许多人认出了他们， 就从各城出来， 跑到那里， 比他们先赶到。

34 耶稣一下船， 看见一大群人， 就怜悯他们， 因为他们好像羊没有牧人一样， 就开始教导他们许多事。

35 天晚了， 门徒前来对他说： "这里是旷野的地方， 天已经很晚了，

36 请叫他们散开， 好让他们往周围的田舍村庄去， 自己买点东西吃。"

37 耶稣回答他们： "你们给他们吃吧！ "门徒说： "要我们去买两百银币的饼给他们吃吗？"

38 耶稣说： "去看看你们有多少饼！ "他们知道了， 就说： "五个饼， 还有两条鱼。"

39 耶稣吩咐他们叫大家分组坐在青草地上。

40 他们就一排一排地坐了下来， 有一百的， 有五十的。

41 耶稣拿起这五个饼、两条鱼， 望着天， 祝谢了； 然后把饼擘开， 递给门徒摆在群众面前， 又把两条鱼也分给群众。

42 大家都吃了， 并且吃饱了。

43 他们把剩下的零碎捡起来， 装满了十二个篮子，

44 吃饼的人， 男人就有五千。

45 事后耶稣立刻催门徒上船， 叫他们先渡到对岸的伯赛大去， 等他自己叫众人散开。

46 他离开了他们， 就上山去祷告。

47 到了晚上， 船在海中， 耶稣独自在岸上，

48 看见门徒辛辛苦苦地摇橹， 因为风不顺。天快亮的时候（"天快亮的时候"原文作"夜里四更天"）， 耶稣在海面上向他们走去， 想要赶过他们。

49 门徒看见他在海面上走， 以为是鬼怪， 就喊叫起来；

50 因为他们都看见了他， 非常恐惧。耶稣立刻对他们说： "放心吧！ 是我， 不要怕。"

51 于是上了船， 和他们在一起， 风就平静了。门徒心里十分惊奇，

52 因为他们还不明白分饼这件事的意义， 他们的心还是迟钝。

53 他们渡过了海， 就在革尼撒勒靠岸，

54 一下船， 众人立刻认出耶稣来，

55 就跑遍那一带地方， 把有病的人放在褥子上， 听见他在哪里， 就抬到哪里。

56 耶稣无论到什么地方， 或村庄， 或城市， 或乡野， 众人都把病人放在街上， 求耶稣准他们摸他衣服的繸子， 摸着的人就都好了。