1 Toe sê El¡sa: Hoor die woord van die HERE! So spreek die HERE: M"re omtrent sulke tyd sal 'n maat fynmeel 'n sikkel, en twee mate gars 'n sikkel kos in die poort van Samar¡a.

2 Maar die adjudant op wie se arm die koning geleun het, antwoord die man van God en sê: Al maak die HERE ook vensters in die hemel, sou dit kan gebeur? En hy sê: Kyk, jy sal dit met jou oë sien, maar nie daarvan eet nie.

3 En daar was vier melaatse manne by die ingang van die poort; hulle het die een vir die ander gesê: Wat bly ons hier totdat ons sterwe?

4 As ons sê: Laat ons in die stad ingaan -- aangesien daar hongersnood in die stad is -- sal ons daar sterwe; en as ons hier bly, sal ons sterwe; kom dan nou en laat ons oorloop na die laer van die Arameërs. As hulle ons laat lewe, dan bly ons lewe; en as hulle ons doodmaak, dan sterwe ons.

5 En hulle het klaargemaak in die aandskemer om in die laer van die Arameërs in te gaan; maar toe hulle aan die buitekant van die laer van die Arameërs kom, was daar niemand nie.

6 Want die HERE het die leër van die Arameërs 'n gedruis van waens en 'n gedruis van perde, 'n gedruis van 'n groot leërmag laat hoor, sodat hulle die een vir die ander gesê het: Kyk, die koning van Israel het die konings van die Hetiete en die konings van die Egiptenaars teen ons gehuur om ons te oorval.

7 Daarom het hulle in die skemer klaargemaak en gevlug, maar hulle tente en perde en esels, die laer soos dit was, in die steek gelaat; en hulle het vir hul lewe gevlug.

8 En toe daardie melaatse manne by die kant van die laer kom, het hulle een tent binnegegaan en geëet en gedrink en daar silwer en goud en klere uit weggeneem en dit gaan begrawe. Daarna het hulle teruggekom en 'n ander tent binnegegaan en ook daaruit weggeneem en dit gaan begrawe.

9 Toe sê hulle die een vir die ander: Ons doen nie reg nie. Hierdie dag is 'n dag van goeie boodskap, en ons bly stil! As ons vertoef tot die môrelig toe, dan sal ons skuldig staan. Kom dan nou, laat ons gaan en dit in die huis van die koning vertel.

10 En hulle het gekom en na die poortwagters van die stad geroep en aan hulle berig gebring en gesê: Ons het by die laer van die Arameërs gekom, maar kyk, daar was niemand en geen mens se stem nie, maar net vasgemaakte perde en vasgemaakte esels en tente net soos dit was.

11 En die poortwagters het geroep en dit binne-in die huis van die koning vertel.

12 Toe staan die koning in die nag op en sê aan sy dienaars: Laat ek julle vertel wat die Arameërs aan ons gedoen het. Hulle weet dat ons honger ly; daarom het hulle uit die laer getrek om hulle in die veld weg te steek, en gesê: As hulle uit die stad uittrek, sal ons hulle lewendig vang en in die stad inkom.

13 Maar een van sy dienaars antwoord en sê: Laat hulle dan tog vyf van die perde wat hier oorgebly het, neem -- kyk, hulle is soos die hele menigte van Israel wat hier oor is; kyk, hulle is soos die hele menigte van Israel wat omgekom het -- laat ons die dan stuur en sien.

14 Hulle neem toe twee strydwaens met perde; en die koning het agter die leër van die Arameërs aan gestuur en gesê: Gaan kyk.

15 En hulle het agter hulle aan gegaan tot by die Jordaan; en kyk, die hele pad was vol klere en voorwerpe wat die Arameërs in hulle oorhaastige vlug weggegooi het. Daarop draai die boodskappers om en deel dit aan die koning mee.

16 Toe gaan die volk uit om die laer van die Arameërs te plunder; en 'n maat fynmeel het 'n sikkel gekos, en twee mate gars 'n sikkel, volgens die woord van die HERE.

17 En die koning het die adjudant op wie se arm hy geleun het, oor die poort aangestel; maar die volk het hom in die poort vertrap, sodat hy gesterf het volgens die woord van die man van God, deur hom uitgespreek toe die koning na hom afgekom het.

18 Want toe die man van God met die koning gespreek en gesê het: M"re omtrent sulke tyd sal twee mate gars 'n sikkel, en 'n maat fynmeel 'n sikkel werd wees in die poort van Samar¡a --

19 het die adjudant die man van God geantwoord en gesê: Al maak die HERE ook vensters in die hemel, sou so iets kan gebeur? En hy het gesê: Kyk, jy sal dit met jou oë sien, maar nie daarvan eet nie.

20 En so het dit met hom gegaan -- die mense het hom in die poort vertrap, sodat hy gesterf het

1 以利沙说： "你们要听耶和华的话。耶和华这样说： ‘明日大约这个时候， 在撒玛利亚的城门， 三公斤面粉只卖十一克银子， 六公斤大麦也只是卖十一克银子。’"

2 但那搀扶王的官长回答神人， 说： "即使耶和华在天上开了窗户， 也不会有这事发生。"以利沙说： "看哪， 你要亲眼看见， 却吃不着。"

3 有四个痲风病人在城门口那里， 他们彼此说： "我们为什么坐在这里等死呢？

4 我们如果说： ‘我们进城去吧！ ’城里正有饥荒， 我们就要死在那里。我们如果坐在这里， 也是要死。现在， 让我们去投降亚兰人的军队吧； 如果他们饶我们一命， 我们就可以活着； 如果他们要杀死我们， 我们就死吧。"

5 于是他们在黄昏动身去到亚兰人的军营那里； 他们来到亚兰人的军营外边， 竟看不见一个人在那里。

6 因为主使亚兰人的军队听见战车、战马和大军的声音； 他们就彼此说： "看哪， 一定是以色列王雇用了赫人的众王和埃及人的众王来攻击我们。"

7 于是他们在黄昏的时候起来逃跑， 他们丢下他们的帐幕， 他们的马匹和他们的驴子； 军营仍在那里， 他们却只顾逃命去了。

8 这些患痲风病的人来到军营的外边， 他们进入其中一座帐幕， 又吃又喝， 并且从那里取去金子、银子和衣服， 然后离去， 把东西收藏起来。他们再回去， 进入另一座帐幕， 从那里拿走财物， 去收藏起来。

9 他们彼此说： "我们这样作是不对的。今天是报好消息的日子， 我们竟不出声， 如果我们等到早上天亮， 我们就算为有罪了。现在， 来吧， 我们要去通知王家。"

10 他们就去呼喊守城门的， 告诉他们说： "我们去过亚兰人的军营那里， 看见那里一个人也没有， 也没有人声。只有马仍拴着， 驴仍拴着， 帐幕都原封不动。"

11 守城门的就喊叫起来， 又往城内给王家报信。

12 王在夜间起来， 对他的臣仆说： "我告诉你们亚兰人对我们所作的是怎么一回事。他们知道我们闹饥荒， 所以出到军营外在田野埋伏， 心里说： ‘他们必从城里出来。我们就可以活捉他们， 进入城里去了。’"

13 他的一位臣仆回答， 说： "请叫人拉五匹剩下的马来； 看哪， 它们像所有剩下在这里的以色列人， 都要像所有死去的以色列人一样； 让我们打发人去看看吧。"

14 于是他们取了两辆战车和马匹， 王差人去追踪亚兰军， 吩咐他们： "去查看吧。"

15 他们就去追踪亚兰军直到约旦河。看哪， 沿途堆满了衣物器具， 就是亚兰人在匆忙逃走时丢弃的。于是使者回去向王报告。

16 众民就出去， 抢掠亚兰人的军营。于是三公斤面粉卖十一克银子， 六公斤大麦也卖十一克银子， 好像耶和华所说的。

17 王指派那官长， 就是那搀扶他的， 在城门口镇压。众民在城门那里把他践踏在地， 他就死了， 好像神人所说的， 就是王下来到神人那里时， 他所说的。

18 这是因为当神人对王说： "明天大约这个时分， 在撒玛利亚城门口， 六公斤大麦卖十一克银子， 三公斤面粉也卖十一克银子。"

19 那官长回答神人， 说： "即使耶和华在天上开了窗户， 也不会有这事发生。"神人说： "看哪， 你要亲眼看见， 却吃不着。"

20 这事果然发生在他身上： 众民把他践踏在地， 他就死了。