1 Foi sete anos depois de Jeú se ter tornado rei de Israel que Joás se tornou rei de Judá. Reinou em Jerusalém quarenta anos. (A sua mãe era Zibia de Berseba.) Toda a sua vida Joás fez o que era recto, porque Jeoiada o sacerdote o instruía.

3 Mas mesmo assim ainda não destruiu os nichos aos ídolos que se levantavam sobre as colinas - o povo continuou ainda a sacrificar e queimar incenso aí.

4 Um dia o rei Joás disse a Jeoiada: O edifício do templo precisa de grandes reparações. Por isso, quando alguém trouxer uma dádiva ao Senhor, seja ela uma contribuição regular ou um dom especial, utilizem-na para pagar as obras de restauração que forem necessárias.

6 No entanto, ainda no vigésimo terceiro ano do seu reinado, o templo se mantinha no mesmo estado. Por isso Joás mandou chamar Jeoiada e os outros sacerdotes, perguntando-lhes: Por que razão ainda nada fizeram para restaurar o templo? Não utilizem portanto mais dinheiro nenhum para cobrir as vossas necessidades pessoais. Daqui em diante tudo o que for recebido deverá ser empregado com o fim de pôr o templo em condições.

8 Os sacerdotes concordaram em levantar um fundo especial para reparação do edifício, e em não receberem mais donativos que revertessem para sí próprios. Jeoiada, o sacerdote, preparou uma grande arca com uma abertura na tampa e pô-la ao lado do altar à direita de quem entrava no templo. Os sacerdotes com a função de porteiros punham aí dentro todas as contribuições do povo. Sempre que a arca ficava cheia, o tesoureiro real e o sacerdote contavam o dinheiro e punham-no em sacos; davam-no depois ao mestre-de-obras para pagar aos carpinteiros, aos pedreiros, aos marceneiros, aos canteiros, e também para comprar mais material que era necessário à obra da casa do Senhor. Nenhum desse dinheiro era usado para adquirir fosse o que fosse em matéria de instrumentos ou recipientes em prata ou ouro, fossem garfos, bacias, taças; todo ela ia exclusivamente para os trabalhos de restauração. Também não eram requeridas contas exactas aos encarregados da obra, porque actuavam com fidelidade. Unicamente o dinheiro proveniente das contribuições por ofertas de culpa e sacrifícios pelo pecado é que era dado aos sacerdotes para o seu uso pessoal; essa não era posto na arca das ofertas.

17 Por essa altura o rei Hazael da Síria entrou em guerra contra Gate e conquistou-a. Depois virou-se contra Jerusalém a atacar. O rei Joás pegou em todos os objectos sagrados que os seus antepassados - Jeosafá, Jeorão e Acazias, reis de Judá - tinham consagrado, juntamente com o que ele próprio dera, assim como o ouro que se achou nos tesouros do templo e do palácio, e enviou tudo a Hazael. Desta forma este último desistiu do ataque.

19 O resto da história do reinado de Joás está narrado nas Crónicas dos Reis de Judá. Os seus conselheiros conspiraram contra ele e assassinaram no na sua residência real em Milo, no caminho para Sila. Os assassinos foram Jozacar, filho de Simeate e Jeozabade, filho de Somer - ambos eram seus auxiliares de confiança. Foi sepultado no cemitério real, em Jerusalém. Seu filho Amazias reinou em seu lugar.

1 Jeehun seitsemäntenä hallitusvuotena tuli Jooas kuninkaaksi, ja hän hallitsi Jerusalemissa neljäkymmentä vuotta. Hänen äitinsä oli nimeltään Sibja Beersebasta.

2 Ja Jooas teki sitä, mikä on oikein Herran silmissä, niin kauan kuin hän eli, sillä pappi Joojada oli opettanut häntä.

3 Kuitenkaan eivät uhrikukkulat hävinneet, vaan kansa uhrasi ja suitsutti yhä edelleen uhrikukkuloilla.

6 Mutta vielä kuningas Jooaan kahdentenakymmenentenä kolmantena hallitusvuotena eivät papit olleet korjanneet mitään, mikä temppelissä oli rappeutunutta.

8 Ja papit suostuivat siihen, etteivät ottaisi rahaa kansalta, mutta eivät myöskään korjaisi sitä, mikä temppelissä oli rappeutunutta.

9 Mutta pappi Joojada otti arkun ja kaivoi reiän sen kanteen ja asetti sen alttarin ääreen, oikealle puolelle, kun mennään Herran temppeliin. Ja papit, jotka vartioivat ovea, panivat siihen kaiken rahan, mikä Herran temppeliin tuotiin.

10 Kun he näkivät, että arkussa oli paljon rahaa, meni kuninkaan kirjuri sinne ylimmäisen papin kanssa, ja he sitoivat yhteen ja laskivat rahat, jotka olivat Herran temppelissä.

11 Sitten annettiin punnitut rahat työnteettäjille, jotka oli pantu valvomaan töitä Herran temppelissä; ja he maksoivat niillä puusepät ja rakentajat, jotka tekivät työtä Herran temppelissä,

12 ynnä muurarit ja kivenhakkaajat, niin myös puutavarat ja hakatut kivet, jotka oli ostettava sen korjaamiseksi, mikä Herran temppelissä oli rappeutunutta, kaikki temppelin korjausmenot.

13 Ei kuitenkaan teetetty Herran temppeliin hopeavateja, veitsiä, maljoja, torvia, ei mitään kulta-tai hopeakaluja, rahalla, joka tuotiin Herran temppeliin,

14 vaan se annettiin työmiehille, että he sillä korjaisivat Herran temppeliä.

15 Eikä miehiltä, joille rahat luovutettiin työmiehille annettaviksi, vaadittu tilintekoa, vaan he toimivat luottamusmiehinä.

16 Vikauhri-ja syntiuhrirahoja ei tuotu Herran temppeliin; ne tulivat papeille.

17 Siihen aikaan Hasael, Aramin kuningas, tuli ja ryhtyi sotimaan Gatia vastaan, ja hän valloitti sen. Sitten Hasael kävi hyökkäämään Jerusalemia vastaan.

18 Silloin Jooas, Juudan kuningas, otti kaikki pyhät lahjat, jotka hänen isänsä, Juudan kuninkaat Joosafat, Jooram ja Ahasja, olivat pyhittäneet, ja omat pyhät lahjansa sekä kaiken kullan, mitä oli Herran temppelin aarrekammioissa ja kuninkaan linnassa, ja lähetti ne Hasaelille, Aramin kuninkaalle. Niin tämä lähti pois Jerusalemin kimpusta.

19 Mitä muuta on kerrottavaa Jooaasta ja kaikesta, mitä hän teki, se on kirjoitettuna Juudan kuningasten aikakirjassa.

20 Mutta hänen palvelijansa nousivat ja tekivät salaliiton ja surmasivat Jooaan Millo-rakennuksessa, siinä, mistä mennään alas Sillaan.

21 Hänen palvelijansa Joosakar, Simeatin poika, ja Joosabad, Soomerin poika, löivät hänet kuoliaaksi, ja hänet haudattiin isiensä viereen Daavidin kaupunkiin. Ja hänen poikansa Amasja tuli kuninkaaksi hänen sijaansa.