1 Saul morrera e David voltou para Ziclague após ter derrotado os amalequitas. Três dias mais tarde, apareceu-lhe um homem, vindo do exército israelita, com a roupa rasgada e com terra na cabeça, em sinal de consternação. Chegando-se junto de David inclinou-se até à terra em atitude de profundo respeito.
3 Donde vens tu?, perguntou David.Do exército de Israel, replicou o homem.
4 Que foi que aconteceu? Como é que correu o combate? O homem respondeu: Todos fugiram em debandada. Milhares foram mortos e feridos no campo da batalha. Saul e Jónatas também morreram.
5 E como sabes tu que eles foram mortos?, exigiu David.
6 Porque chegando por acaso ao monte de Gilboa, vi Saul inclinado contra a sua lança e a cavalaria mais os carros de combate do inimigo apertando a luta contra a posição em que ele se encontrava. Saul, olhando para trás, reparou em mim, gritou-me para que fosse ter com ele e perguntou-me: 'Quem és tu?' - 'Sou amalequita
11 David e os seus homens rasgaram a roupa que tinham vestida, em manifestação de tristeza, ao ouvirem aquelas notícias. Choraram, lamentaram-se, jejuaram todo o dia por Saul e pelo seu filho Jónatas, assim como pelo povo do Senhor e pelos homens de Israel que tinham morrido naquele dia.
13 David disse àquele que lhe trouxera as notícias: Donde és tu? Eu sou amalequita.
14 E como te atreveste tu a matar o rei escolhido por Deus? E David, dirigindo-se a um dos seus mancebos: Mata-o! O rapaz atravessou-o com a sua espada e ele morreu. Foste vítima da tua própria condenação, disse David, porque confessaste, tu mesmo, ter morto o rei ungido de Deus.
17 David compôs então uma elegia à memória de Saul e de Jónatas, mandando que fosse cantada através de todo o Israel. É este o texto, tal como está no Livro do Justo:
19 Ó Israel, aqueles que eram para ti o teu orgulho e a tua alegria jazem mortos sobre as colinas. Morreram poderosos heróis!
20 Não contes isso aos filisteus, para que não rejubilem. Esconde-o das cidades de Gate e de Asquelom,para que povos pagãos não venham a rir-se triunfamente.
21 Ó monte Gilboa, que não caia mais chuva,nem orvalho sequer, sobre ti;que não cresçam searas nas tuas vertentes. Porque foi aí que o escudo dos heróis foi tristemente arrojado ao chão; o escudo de Saul, não mais ungido com óleo.
22 Tanto Saul como Jónatas eram capazes de liquidaros seus mais fortes inimigos; nunca regressavam da batalha de mãos vazias.
23 Como eram amados! Eram pessoas admiráveis!Tanto Saul como seu filho! Sempre estiveram juntos, tanto na vida como na morte! Eram mais velozes do que águias, mais fortes do que leões.
24 Por isso agora, mulheres de Israel, chorem por Saul. Ele enriqueceu-vos, vestiu-vos de finas roupas e deu-vos belos adornos.
25 Foram valentes heróis que morreram no campo da batalha. Jónatas foi morto sobre a colina.
26 Como eu choro por ti, meu irmão Jónatas; como eu te amava! O teu amor tinha mais profundidade para mimdo que o amor de uma mulher.
27 Foram valentes homens que cairam. Despojados das suas armas, morreram!
1 Saulin kuoleman jälkeen, kun Daavid, voitettuaan amalekilaiset, oli palannut takaisin ja ollut Siklagissa pari päivää,
2 tuli kolmantena päivänä eräs mies leiristä Saulin luota, vaatteet reväistyinä ja multaa pään päällä. Ja tullessaan Daavidin luo hän heittäytyi maahan ja osoitti kunnioitusta.
7 Hän kääntyi taakseen ja nähdessään minut hän huusi minua; minä vastasin: 'Tässä olen'.
8 Niin hän kysyi minulta: 'Kuka olet?' Minä vastasin hänelle: 'Olen amalekilainen'.
9 Sitten hän sanoi minulle: 'Astu luokseni ja surmaa minut, sillä minä olen kangistumassa, vaikka olenkin vielä täysin hengissä'.
11 Niin Daavid tarttui vaatteisiinsa ja repäisi ne; samoin tekivät kaikki miehet, jotka olivat hänen kanssansa.
12 Ja he pitivät valittajaisia ja itkivät ja paastosivat iltaan asti Saulin ja hänen poikansa Joonatanin tähden ja Herran kansan tähden ja Israelin heimon tähden, koska he olivat kaatuneet miekkaan.
17 Ja Daavid viritti tämän itkuvirren Saulista ja hänen pojastaan Joonatanista
20 Älkää ilmoittako sitä Gatissa, älkää julistako voitonsanomaa Askelonin kaduilla, etteivät filistealaisten tyttäret iloitsisi, etteivät ympärileikkaamattomain tyttäret riemuitsisi.
21 Te Gilboan vuoret, älköön teille kastetta tulko, älköön sadetta, älköön peltoja, joista anteja uhrataan. Sillä siellä on poisviskattuna sankarien kilpi, Saulin kilpi, öljyllä voitelematonna.
22 Kaatuneitten verta, sankarien ytimiä ei Joonatanin jousi väistänyt, eikä tyhjänä palannut Saulin miekka.
23 Saul ja Joonatan, rakkaat ja armaat, olivat elämässä ja kuolemassa erottamattomat, olivat nopeammat kuin kotkat, leijonia väkevämmät.
24 Te Israelin tyttäret, itkekää Saulia, häntä, joka puetti teidät purppuraan ja koristeihin, joka kiinnitti pukuunne kultahelyjä.
25 Kuinka ovat sankarit taistelussa kaatuneet! Joonatan on surmattuna kukkuloillasi.
26 Minä suren sinua, veljeni Joonatan; sinä olit minulle ylen rakas. Rakkautesi oli minulle ihmeellisempi kuin naisen rakkaus.