1 Estes foram os acontecimentos que deram origem a uma longa guerra entre os que tinham sido seguidores de Saul e os que estavam do lado de David. A posição deste, aliás, ia-se tornando cada vez mais forte, enquanto que os apoiantes de Saul se enfraqueciam cada vez mais.

2 Vários filhos nasceram a David enquanto se encontrava em Hebrom. O mais velho era Amnom, filho de Ainoã. O segundo, Quileabe, nascido de Abigail, a viúva de Nabal do Carmelo. O terceiro, Absalão, que lhe deu Maaca, filha de Talmai, o rei de Gesur. O quarto era Adonias, que nasceu de Hagite. A seguir vinha Sefatias, filho de Abital. O último era Itreão, de Egla, também mulher de David.

6 À medida que a guerra continuava, Abner tornou-se um chefe poderoso dos seguidores de Saul. Aproveitando-se da sua posição, tomou para si uma das concubinas de Saul, uma rapariga chamada Rizpa; e quando Isbosete o criticou por isso, Abner ficou furioso: Sou algum cão judeu, para ser escorraçado desta maneira? Depois de tudo o que fiz por ti e pelo teu pai, não vos entregando a David, é essa a recompensa que me dás - acusar-me por causa duma questão com uma simples mulher! Que Deus me amaldiçoe se eu não fizer tudo o que puder para te tirar o reino, todo ele, desde Dan até Berseba, e o der a David, aliás tal como Deus previu.

11 Isbosete não lhe respondeu uma palavra sequer, porque tinha medo dele.

12 Abner mandou então mensageiros a David para discutirem - entregar-lhe o reino de Israel e em troca ficar com o cargo de general das tropas conjuntas de Israel e de Judá.

13 Está bem, disse David, mas não trato nada contigo enquanto não me trouxeres a minha mulher Mical, filha de Saul. David enviou igualmente uma mensagem a Isbosete nestes termos: Devolvam-me Mical, a minha mulher, que eu ganhei em troca da vida de cem filisteus.

15 Então Isbosete tirou-a a Palti . Este último foi atrás dela, chorando, até Baurim. Aí, disse-lhe Abner: Volta agora para casa. E ele voltou.

17 Entretanto Abner fez uma consulta aos chefes de Israel e lembrou-lhes que durante muito tempo eles tinham pretendido que fosse David o rei:

18 Chegou agora a altura! Porque o Senhor disse: 'É com David que salvarei o meu povo dos filisteus e de todos os seus inimigos'.

19 Abner falou igualmente com os líderes de Benjamim, e depois foi a Hebrom relatar a David os progressos feitos junto do povo de Benjamim e de Israel. Havia vinte homens que o acompanhavam; e David deu-lhes um banquete.

21 Antes de se ir embora Abner prometeu a David: Quando eu voltar convocarei uma assembleia de todo o povo de Israel, e eles eleger-te-ão rei, tal como sempre o desejaste. David deixou-o ir em paz.

22 Mas pouco depois de Abner se ter despedido, Joabe mais alguma gente de tropa de David regressavam duma surtida, trazendo muito despojo com eles.

23 Quando disseram a Joabe que Abner tinha acabado de fazer uma visita ao rei e que se tinha retirado em paz,

24 foi a correr ter com David e perguntou-lhe: Que foi que fizeste? Que pretendes tu como teres deixado esse indivíduo retirar-se na calma?

25 Sabes perfeitamente que ele apenas veio para nos espiar; o que ele quer é voltar e atacar-nos!

26 Então Joabe mandou emissários para irem apanhá-lo e dizer-lhe que voltasse. Encontraram-no no poço de Sira, e ele aceitou voltar com os emissários. Contudo David nada sabia do que se estava a tramar. Quando Abner chegou de novo a Hebrom, Joabe tomou-o à parte, junto à porta da povoação, como se quisesse falar-lhe em particular, e apunhalou-o, matando-o por vingança da morte do seu irmão Asael.

28 Quando David soube disto, declarou: Estou inocente, tanto eu como o meu povo, deste crime contra Abner. Os únicos culpados são Joabe e a sua família. Que cada um dos seus filhos venha a ser vítima ou de cancro, ou de lepra, ou seja estéril, ou venha a morrer de fome ou seja morto pela espada!

30 E assim Joabe e o seu irmão Abisai mataram Abner, por causa da morte de Asael, irmão de ambos, na batalha de Gibeão.

31 David disse a Joabe e a todos os que estavam com ele: Vamos todos lamentar a morte de Abner. O rei David acompanhou a urna até ao local onde seria enterrado, em Hebrom. David e todo o povo choraram o morto à beira do túmulo.

33 Todo o povo ficou de luto.

35 David recusou comer fosse o que fosse nesse dia do funeral, ainda que o povo insistisse para que comesse qualquer coisa. Mas ele fez voto de não provar nada até ao pôr do Sol.

36 Isto no fundo agradou a toda a gente, aliás como tudo o que fazia.

37 Dessa forma toda a nação, tanto Judá como Israel, compreendeu pelas acções de David que ele não era responsável pela morte de Abner.

38 David disse ainda ao povo: Um grande chefe, um grande homem, tombou hoje em Israel; ainda que eu seja o monarca escolhido por Deus, não posso fazer nada perante a dureza destes dois filhos de Zeruía. Que o Senhor recompense os malfeitores pelas suas maldades.

1 Sota Saulin suvun ja Daavidin suvun välillä tuli pitkälliseksi. Mutta Daavid vahvistui vahvistumistaan, Saulin suku heikontui heikontumistaan.

2 Ja Daavidille syntyi poikia Hebronissa. Hänen esikoisensa oli Amnon, jonka äiti oli jisreeliläinen Ahinoam.

3 Hänen toinen poikansa oli Kilab, jonka äiti oli Abigail, karmelilaisen Naabalin vaimo; kolmas oli Absalom, Gesurin kuninkaan Talmain tyttären, Maakan, poika.

4 Neljäs oli Adonia, Haggitin poika, ja viides Sefatja, Abitalin poika.

5 Kuudes oli Jitream, Daavidin vaimon Eglan poika. Nämä syntyivät Daavidille Hebronissa.

6 Niin kauan kuin oli sota Saulin suvun ja Daavidin suvun välillä, piti Abner voimakkaasti Saulin suvun puolta.

9 Jumala rangaiskoon Abneria nyt ja vasta, jos minä en tee Daavidille, niinkuin Herra on hänelle vannonut:

11 Eikä hän enää voinut vastata Abnerille sanaakaan, sillä hän pelkäsi häntä.

15 Iisboset lähetti ottamaan hänet hänen mieheltään Paltielilta, Laiksen pojalta.

19 Abner puhui tämän myös benjaminilaisille, ja Abner meni ja puhui Daavidillekin Hebronissa, mitä mieltä Israel ja koko Benjaminin heimo olivat.

20 Kun Abner tuli Daavidin luo Hebroniin, mukanaan kaksikymmentä miestä, laittoi Daavid pidot Abnerille ja miehille, jotka olivat hänen kanssaan.

22 Katso, silloin Daavidin palvelijat ja Jooab tulivat ryöstöretkeltä ja toivat mukanaan paljon saalista; mutta Abner ei ollut enää Daavidin luona Hebronissa, sillä tämä oli päästänyt hänet menemään, ja hän oli lähtenyt rauhassa.

26 Sitten Jooab lähti Daavidin luota ja lähetti sanansaattajat Abnerin jälkeen, ja he palauttivat hänet takaisin Boor-Siirasta; eikä Daavid tiennyt siitä mitään.

27 Kun Abner tuli takaisin Hebroniin, vei Jooab hänet syrjään porttiholvin keskelle, muka puhutellakseen häntä kahden kesken, ja pisti häntä siellä vatsaan, niin että hän kuoli-hänen veljensä Asaelin veren kostoksi.

30 Näin Jooab ja hänen veljensä Abisai tappoivat Abnerin, sentähden että tämä oli surmannut heidän veljensä Asaelin taistelussa Gibeonin luona.

32 Ja he hautasivat Abnerin Hebroniin; ja kuningas korotti äänensä ja itki Abnerin haudalla, ja kaikki kansa itki.

36 Kun kaikki kansa sai kuulla sen, miellytti se heitä, samoinkuin kaikki muu, mitä kuningas teki, oli kaikelle kansalle mieleen.

37 Ja kaikki kansa ja koko Israel ymmärsivät sinä päivänä, että Abnerin, Neerin pojan, surma ei ollut lähtenyt kuninkaasta.