1 Agora, disse-lhe Aitofel, dá-me doze mil homens para que vá atrás de David esta noite.
2 Cairei sobre ele enquanto está cansado e abatido, e as suas tropas ficarão em pânico e fugirão; procurarei matar apenas o rei, poupando os que estão com ele, os quais te trarei posteriormente.
4 Absalão e todos os anciãos de Israel aprovaram este plano.
5 No entanto Absalão ainda deu a seguinte ordem: Perguntem a Husai, o arquita, o que é que ele pensa disso.
6 Quando Husai chegou, Absalão pô-lo ao corrente do plano de Aitofel, e perguntou-lhe. Qual é a tua opinião? Achas que devemos seguir os conselhos de Aitofel? Se não tens a mesma opinião, fala à vontade.
7 Pois bem, respondeu Husai, desta vez Aitofel engana-se. Conheces bem o teu pai e os seus homens; são valentes guerreiros e provavelmente estão tão revoltados como uma ursa a quem tenham roubado as crias. Além disso, o teu pai, que é um velho soldado, não iria passar a noite no meio da sua tropa. Muito possivelmente está já escondido nalguma cova ou gruta. Quando aparecer para atacar, bastará que alguns dos teus homens caia para que se gere o pânico e todos se ponham a gritar em como a tua gente está sendo morta toda. Então até os mais bravos de entre eles, mesmo com o coração de leões, ficarão paralisados de medo. Porque todo o povo inteiro sabe como o teu pai é um homem poderoso e como são corajosos os seus soldados.
11 Portanto a minha sugestão é que mobilizes todo o exército de Israel, desde Dan até Berseba, para que a tua força seja grande. Acho mesmo que deverias conduzir pessoalmente esse exército. E quando nos encontrarmos com ele poderemos destruí-los na totalidade, sem que fique um só com vida. No caso do teu pai se ter escondido nalguma cidade, teremos de qualquer forma todo o exército de Israel sob as tuas ordens, e poderemos levar cordas, derrubar as muralhas e fazer delas um montão de pedras no vale mais próximo.
14 Absalão e todas as outras pessoas acharam o conselho de Husai melhor que o de Aitofel. Mas era o Senhor quem estava a intervir para que a opinião deste último fosse derrotada, embora fosse mais sensata, para que a iniciativa de Absalão falhasse.
15 Husai disse a Zadoque e a Abiatar, os sacerdotes, o que Aitofel aconselhara e o que ele próprio contrapusera.
16 Depressa!, disse-lhes ele. Procurem David e digam-lhe que não fique nas margens do Jordão esta noite, mas que passe já para além do deserto, se não, morrerá, ele e todo o seu exército.
17 Jónatas e Aimaaz tinham ficado em En-Rogel, para não serem vistos a entrarem e a sairem da cidade. Tinham combinado antes, que uma criada lhes levaria a mensagem a ser entregue a David. No entanto houve um rapaz que os viu deixar En-Rogel para ir ter com David, e que veio dizê-lo a Absalão. Contudo eles puderam ainda ocultar-se em Baurim, onde alguém os escondeu dentro dum poço no seu jardim. A mulher desse indivíduo pôs um pano a tapar a boca do poço, deitou-lhe grão em cima, como se fosse para secar ao sol, e ninguém suspeitou do esconderijo.
20 Quando a gente de Absalão chegou ali e perguntou à mulher se tinha visto Aimaaz e Jónatas, ela disse-lhe que tinham atravesado o ribeiro e passado além. Assim, cansaram-se de os procurar e voltaram para trás.
21 Os dois filhos dos sacerdotes entretanto sairam do poço e correram até junto de David: Rápido, atravessa já o Jordão, esta noite mesmo! E deram-lhe a conhecer como Aitofel tinha aconselhado a que ele fosse capturado e morto.
22 David e todos os que estavam com ele atravessaram o rio durante a noite e de madrugada estavam do outro lado.
23 Aitofel, vendo que o seu conselho não foi seguido, albardou um jumento, foi para a povoação onde morava, pôs em ordem as suas coisas e enforcou-se. Assim morreu e foi enterrado junto do seu pai.
24 David em breve chegou a Maanaim. Absalão, durante esse tempo, mobilizou todo o exército de Israel e atravessou o rio Jordão. Nomeou Amasa como general do seu exército, em substituição de Joabe. (Amasa era primo em segundo grau de Joabe; seu pai era Itra, um ismaelita, e sua mãe, Abigail, filha de Naás, irmã de Zeruía, a mãe de Joabe.)
26 Absalão e as tropas israelitas acamparam na terra de Gileade.
27 Quando David chegou a Maanaim, foi muito bem recebido por Sobi (filho de Naás de Rabá, um amonita) e por Maquir (filho de Amiel de Lodebar) e por Barzilai (um gileadita de Rogelim). Trouxeram-lhes colchões, vasilhas de barro, trigo, cevada, farinha, grão torrado, favas e lentilhas também torradas, assim como mel, manteiga e queijo. Porque diziam: Devem estar muito cansados, com fome e com sede depois de uma marcha tão longa pelo deserto.
2 niin minä karkaan hänen kimppuunsa, kun hän on väsynyt ja hänen kätensä ovat herpoutuneet, ja saatan hänet kauhun valtaan, niin että kaikki väki, mitä hänen kanssansa on, pakenee. Sitten minä surmaan kuninkaan yksinänsä.
4 Tämä miellytti Absalomia ja kaikkia Israelin vanhimpia.
9 Katso, hän on nyt piiloutunut johonkin onkaloon tai muuhun paikkaan. Jos jo alussa meikäläisiä kaatuisi ja se saataisiin kuulla, niin sanottaisiin: 'Väelle, joka seurasi Absalomia, on tullut tappio'.
10 Silloin urhoollisinkin, jolla on sydän kuin leijonalla, menettäisi rohkeutensa; sillä koko Israel tietää, että sinun isäsi on sankari ja että ne, jotka ovat hänen kanssansa, ovat urhoollisia miehiä.
11 Sentähden on minun neuvoni tämä: Koottakoon sinun luoksesi koko Israel Daanista aina Beersebaan asti, että niitä tulee niin paljon kuin hiekkaa meren rannalla; ja lähde sinä itsekin taisteluun.
12 Kun me sitten karkaamme hänen kimppuunsa, missä ikinä hänet tavataan, niin me painumme hänen päällensä, niinkuin kaste laskeutuu maahan. Eikä hänestä ja kaikista niistä miehistä, jotka ovat hänen kanssaan, jää jäljelle ainoatakaan.
17 Ja Joonatan ja Ahimaas olivat asettuneet Roogelin lähteelle, ja eräs palvelijatar kuljetti heille sinne sanaa; sitten he aina menivät ja veivät sanan kuningas Daavidille. Sillä he eivät uskaltaneet näyttäytyä menemällä kaupunkiin.
18 Mutta eräs poikanen näki heidät ja ilmoitti Absalomille. Silloin he molemmat menivät kiiruusti pois ja tulivat erään miehen taloon Bahurimiin. Hänellä oli kaivo pihallaan, ja he laskeutuivat siihen.
19 Ja hänen vaimonsa otti peitteen ja levitti sen kaivon suulle ja sirotti jyviä sen päälle, niin ettei voitu huomata mitään.
22 Silloin Daavid ja kaikki väki, mikä oli hänen kanssaan, nousi, ja he menivät Jordanin yli. Ja kun aamu valkeni, ei ollut ainoatakaan, joka ei olisi tullut Jordanin yli.
23 Mutta kun Ahitofel näki, ettei hänen neuvoansa noudatettu, satuloi hän aasinsa, nousi ja lähti kotiinsa omaan kaupunkiinsa, ja kun hän oli toimittanut talonsa, hirttäytyi hän; niin hän kuoli, ja hänet haudattiin isänsä hautaan.
24 Daavid oli tullut Mahanaimiin, kun Absalom ja kaikki Israelin miehet hänen kanssaan menivät Jordanin yli.
25 Mutta Absalom oli asettanut Amasan Jooabin sijaan sotajoukon ylipäälliköksi. Ja Amasa oli Jitra nimisen jisreeliläisen miehen poika; tämä mies oli yhtynyt Abigailiin, Naahaan tyttäreen, Jooabin äidin Serujan sisareen.
26 Ja Israel ja Absalom leiriytyivät Gileadin maahan.
27 Kun Daavid tuli Mahanaimiin, niin Soobi, Naahaan poika, ammonilaisten Rabbasta, ja Maakir, Ammielin poika, Loodebarista, ja gileadilainen Barsillai, Roogelimista,
28 toivat sinne vuoteita, vateja ja saviastioita, nisuja, ohria, jauhoja ja paahdettuja jyviä, papuja, herneitä