1 Quando o general Joabe viu que o rei estava saudoso de Absalão,
2 mandou buscar uma mulher de Tecoa que tinha grande reputação de sabedoria; disse-lhe que pedisse uma audiência ao rei, e ensinou-a sobre a forma como deveria dirigir-se-lhe: Faz de contas que estás muito triste. Põe um vestido de luto e deixa o cabelo desalinhado como se há muito tempo estivesses assim.
4 Quando a mulher se aproximou do rei, caiu com o rosto em terra, na sua frente, e chorou: Ó rei! Ajuda-me!
5 Que tens tu? Sou uma pobre viúva; os meus dois filhos guerrearam entre si, e como não havia ninguém para os separar, um deles foi morto. Agora o resto da família exige que eu entregue o outro para ser executado por ser o assassíno do irmão. Mas se assim fizer, fico sem ninguém na vida, e o nome do meu marido desaparecerá.
8 Deixa isso comigo, disse-lhe o rei. Eu me encarrego de que ninguém lhe toque.
9 Oh, muito obrigado, meu senhor. Tomarei sobre mim a responsabilidade desse acto, se houver alguém que venha a criticar-te por me teres ajudado.
10 Não te preocupes. Se houver alguém que se oponha a isso, traz-mo cá. Garanto-te que nunca mais levantará oposição!
11 Então ela disse: Por favor, jura-me diante de Deus que não deixarás ninguém fazer mal ao meu filho. Não quero que haja mais sangue derramado.Juro diante de Deus que nem um só cabelo da cabeça do teu filho lhe será arrancado por esse motivo.
12 Agora deixa-me pedir-te mais uma coisa!, disse a mulher.Podes falar.
13 Porque não fazes com todo o resto do povo de Deus o mesmo que prometeste fazer comigo? Condenaste-te a ti mesmo, ao tomar essa decisão, visto que tens recusado deixar regressar a casa o teu próprio filho, que foi banido. Todos nós estamos destinados a morrer um dia; a nossa vida é como água no chão - não se pode juntar outra vez. Mas Deus te abençoará com muitos mais dias de vida se souberes encontrar uma forma de fazer voltar o teu filho do exílio em que se encontra .
15 E se eu vim rogar-te isto, a propósito de um filho meu cuja vida, tal como a minha, estaria ameaçada, é porque disse para comigo: 'Talvez o rei me ouça e me salve dos que pretendem pôr fim à nossa existência em Israel. Sim, o rei dar-nos-á paz, de novo.' Eu sei que és como o anjo de Deus e podes discernir o bem do mal. Que o Senhor seja contigo.
18 Quero que me digas uma coisa, replicou o rei.Sim, meu senhor.
19 Foi Joabe quem te mandou aqui? E a mulher replicou: Como poderei eu negá-lo? Com efeito Joabe mandou-me cá e disse-me o que havia de falar. Fez isso para que este assunto te fosse apresentado sob uma luz diferente. Mas tu tens a sabedoria de um anjo do Senhor e sabes bem como as coisas se fazem!
21 O monarca convocou Joabe e disse-lhe: Está bem. Faz o necessário para que Absalão regresse.
22 Joabe inclinou-se até ao chão perante o soberano e abençoou-o: Assim verifico que o rei gosta de mim, visto que esteve de acordo com o meu pedido.
23 Joabe foi até Gesur e trouxe Absalão de volta para Jerusalém.
24 Ele deve ir habitar os seus próprios aposentos, mandou o rei. Não deverá nunca comparecer aqui. Recuso vê-lo.
25 Acontecia aliás que Absalão era dos homens mais belos que havia em Israel; toda a sua aparência, dos pés à cabeça, era agradável. A cabeça tinha um cabelo extremamente farto: só cortava o cabelo uma vez no ano, e fazia-o porque lhe chegava a pesar quilo e meio e não aguentava esse incómodo! Tinha três filhos e uma filha, Tamar, que era uma bela rapariga.
28 Depois de já estar em Jerusalém há dois anos, Absalão ainda não tinha visto o rei.
29 Por isso mandou pedir a Joabe que intercedesse por ele; mas Joabe não lhe respondeu. O príncipe insistiu, e de novo o outro recusou dar-lhe resposta.
30 Então Absalão disse aos seus criados que pusessem o fogo num campo de centeio que Joabe possuía, ali ao lado do seu. Foi o que fizeram.
31 Nessa altura Joabe veio falar-lhe: Porque é que os teus criados puseram fogo no meu campo?
32 Porque eu queria perguntar-te a razão por que o rei me mandou vir de Gesur se não tinha a intenção de me ver. Sendo assim, bem podia ter ficado onde estava. Faz com que eu possa ter um encontro com o meu pai, e se ele achar que eu sou culpado de assassínio, então que me mande executar.
33 Joabe foi dizer ao monarca o que Absalão lhe comunicara e por fim David chamou Absalão. Este, quando compareceu, inclinou-se por terra perante o rei, que o beijou.
1 Kun Jooab, Serujan poika, huomasi, että kuninkaan sydän oli kääntynyt Absalomin puoleen,
6 Ja sinun palvelijattarellasi oli kaksi poikaa; he tulivat riitaan keskenänsä kedolla, eikä siellä ollut ketään, joka olisi sovittanut heidän välinsä, ja niin toinen löi toisen kuoliaaksi.
14 Mehän kuolemme ja olemme niinkuin maahan kaadettu vesi, jota ei voi koota takaisin. Mutta Jumala ei ota pois elämää, vaan sitä hän ajattelee, ettei vain hyljätty joutuisi hänestä erotetuksi.
15 Sentähden minä tulin nyt puhumaan tätä herralleni, kuninkaalle, kun kansa sai minut pelkäämään; silloin ajatteli palvelijattaresi: minä puhun kuninkaalle, ehkä kuningas tekee palvelijattarensa sanan mukaan.
16 Niin, kuningas on kuuleva ja pelastava palvelijattarensa sen miehen kourista, joka tahtoo hävittää sekä minut että minun poikani Jumalan perintöosasta.
23 Sitten Jooab nousi ja meni Gesuriin ja toi Absalomin Jerusalemiin.
25 Mutta koko Israelissa ei ollut yhtään niin kaunista miestä kuin Absalom, eikä ketään niin ylisteltyä: kantapäästä kiireeseen asti ei ollut hänessä yhtään virheä.
26 Ja kun hän ajatti hiuksensa-aina vuoden kuluttua hän ajatti ne, sillä ne tulivat hänelle niin raskaiksi, että hänen täytyi ne ajattaa-niin painoivat hänen hiuksensa kaksisataa sekeliä kuninkaan painoa.
27 Ja Absalomille syntyi kolme poikaa ja tytär, jonka nimi oli Taamar; hän oli kaunis nainen.
28 Absalom asui kaksi vuotta Jerusalemissa, tulematta kuninkaan kasvojen eteen.
29 Ja Absalom lähetti sanan Jooabille lähettääkseen hänet kuninkaan luo; mutta tämä ei tahtonut tulla hänen luokseen. Ja hän lähetti vielä toisen kerran, mutta hän ei tahtonut tulla.
33 Silloin Jooab meni kuninkaan tykö ja kertoi hänelle tämän. Ja hän kutsui Absalomin, ja tämä tuli kuninkaan tykö ja kumartui kasvoilleen maahan kuninkaan eteen. Ja kuningas suuteli Absalomia.